ΤΟ ΘΡΥΛΙΚΟ ΑΤΜΟΠΛΟΙΟ "ΑΡΚΑΔΙ"

(Ρήκτες αποκλεισμού)
Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΡΗΤΩΝ  ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΤΟ 1866-1869

Το θρυλικό ατμόπλοιο "ΑΡΚΑΔΙ" αγοράστηκε το έτος 1867 από τον Γ. Παπαγιάννη ιδρυτή της μεγάλης υπερωκεανίου ατμοπλοΐας "ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ και ΜΑΚΙΒΕΡ" της οποίας τα ατμόπλοια εξυπηρετούσαν τακτικά την συγκοινωνία Λονδίνο-Ερμούπολη και ονομάστηκε έτσι σε τιμή της ενδόξου ιεράς Μονής ΑΡΚΑΔΙΟΥ, κατατάσσεται δε μεταξύ των ελαφρών καταδρομικών πλοίων και των ταχύπλοων ΕΝΩΣΙΣ και ΚΡΗΤΗ, τα οποία με πληρώματα και πλοιάρχους του Κουρέντη-Σουρμελή-Κοτζιά-Κιοσσέ-Ορλώφ-Αγγελικάρα και Σαχτούρη, της εις την Ερμούπολι-Συρου "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΤΜΟΠΛΟΙΑΣ" προσέφεραν ανεκτίμητες υπηρεσίες κατά την επανάσταση των Κρητικών του 1866-1869.

Evliya Çelebi - Εβλιγιά Τσελεμπί «Χρονικό ενός ταξιδιώτη»

  «Χάνδακας»

Στα πρώτα χρόνια της άλωσης του Χάνδακα ήλθε στην Κρήτη ένας Τούρκος περιηγητής, ο Εβλιγιά Τσελεμπή,

Κρήτη - Girit -Yirid - گريد

Εικόνες της Κρήτης την εποχή της τουρκοκρατίας. 

Ο μαζικός εξισλαμισμός των Κρητικών.

«οι εξισλαμισμένοι δεν χάθηκαν μόνο για την ορθοδοξία αλλά και για τον ελληνισμό».

Οι Τουρκοκρητικοί είναι εξισλαμισμένοι Κρητικοί, οι Έλληνες Κρήτες που απο χριστιανοί έγιναν μουσουλμάνοι.δηλαδή τούρκεψαν.
O αριθμός των Κρητών που εξισλαμίστηκαν ήταν εντυπωσιακός, ιδιαίτερα κατά την πρώτη περίοδο της τουρκικής κατοχής

Οθωμανικά Μετάλλια για την Κρήτη - (Girid Madalya)

Οθωμανικά μετάλλια για την Κρήτη τα οποία δημιουργήθηκαν το 1868

ΞΕΚΟΥΚΟΥΛΩΤΟΙ - ΓΕΡΛΗΔΕΣ (Οι Κρητικοί γενίτσαροι που δεν υπάκουαν σε κανένα νόμο )

«Αυτό πού είναι βέβαιο είναι ότι αν από καιρού εις καιρόν ή τουρκική κυβέρνηση δεν αποκεφαλίζει μερικούς σε αυτή την πόλη δεν θα έχουμε ποτέ ησυχία». 

Η σκληρή δοκιμασία του κρητικού λαού, σε μια εποχή αχαλίνωτου γενιτσαρισμού.

Δερβίσηδες και δερβίσικοι τεκέδες στην Κρήτη

(Η  Κρήτη τα χρόνια των Οθωμανών)  

Δερβίσηδες και δερβίσικοι τεκέδες στην Κρήτη τα χρόνια των Οθομανων.

Ένας ετερόδοξος μουσουλμάνος στην Κρήτη του 18ου αιώνα

 (Η  Κρήτη τα χρόνια των Οθωμανών) 

 «Περί του μαρτυρίου του τορνευτή Μουσταφά» (Der beyân-ı şehâdet-i Nakşî Mustafa)

Ο Σαλατζιζαντέ Μουσταφά Εφέντη από το Χάνδακα (Ηράκλειο), ενός δερβίση γνωστού με το προσωνύμιο Τσικρικτσή ή Νακσί Σεΐχ (δηλ. σεΐχης τορνευτής), ο οποίος εκτελέστηκε με την κατηγορία της αίρεσης το 1757.

Στα χρόνια του Βελή πασά και το ( Hatt-ı Hümayun ) στην Κρήτη.

Εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ 
Αρχές Φθινοπώρου του 1856  ήταν, όταν διορίστηκε Βαλής και Μουσίρης (Πολιτικός και Στρατιωτικός Διοικητής) της Κρήτης ο πρωτογιός του ελεεινού από κάθε άποψη Αρβανίτη Μουσταφά Γκηριτλή πασά (σφαγέα του Αρκαδίου, το 1866) Βελής, σε αντικατάσταση του  γέροντα Μεχμέτ Εμίν πασά, που ανακλήθηκε από το Σουλτάνο.

"Λαλιγκιούλ- Το Ρουμπίνι του Βοσπόρου

Η μυθιστορηματική ζωή της Ευδοξίας Βιτάλη από τα Χανιά

Χανιά 1866. Τα μέλη της οικογένειας Βιτάλη μάχονται στο πλευρό των ορθόδοξων Κρητικών εναντίον των Τούρκων. Ο πατριάρχης της οικογένειας, αν και καθολικός και ενετικής
καταγωγής, έχει αποφασίσει να ξοδέψει την περιουσία του στον απελευθερωτικό αγώνα και έχει ζητήσει από τους γιους του να πολεμήσουν εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Στο αρχοντικό του άρχοντα Βιτάλη τις περισσότερες μέρες μένει μόνο η γυναίκα του, το υπηρετικό προσωπικό και η 15χρονη κόρη τους Ευδοξία, για την οποία ήδη έχουν φτάσει τα πρώτα προξενιά. Οι γυναίκες της οικογένειας ετοιμάζουν στο κελάρι τα εφόδια για τους αγωνιστές, τα οποία έρχονται και παίρνουν συνήθως τα βράδια οι άνδρες της οικογένειας και οι συμπολεμιστές τους. Οι Τούρκοι έχουν οργιστεί από τη στάση του άρχοντα Βιτάλη και μια μέρα κάνουν επιδρομή στο αρχοντικό του. Στο κελάρι εκείνη την ώρα ήταν τα αδέλφια της Ευδοξίας και ετοίμαζαν τις προμήθειές τους. Η κοπέλα όμως ήταν μόνη της και δεν πρόλαβε να αντιδράσει όταν όρμησαν οι Τούρκοι. «Η ομορφιά της ήταν ξακουστή στα Χανιά και οι δουλέμποροι που την άρπαξαν την πούλησαν αρχικά στον πασά των Χανίων. Εκείνος όμως κατάλαβε πως με την ομορφιά της Ευδοξίας θα μπορούσε να καλοπιάσει τον μεγάλο σουλτάνο και του την στέλνει ως δώρο για το χαρέμι του»

Η δραματική ζωή δυο αδελφών Ισμαήλ Σελίμ Πασά και Αντώνη Φ. Παπαδάκη

(Πρόκειται για μια ιστοριογραφία που δίνει την πραγματική μορφή και την ακριβή ιστορική διάσταση του μεγάλου εθνικού ευεργέτη Αντωνίου Παπαδάκη (1811-1878) και του αδελφού του Εμμ. Γρ. Παπαδάκη(1809 -1867) μετέπειτα Ισμαήλ
Σελίμ Πασά.

Σπάνιο κινηματογραφικό ντοκουμέντο της ανάρτησης της ελληνικής σημαίας στο φρούριο Φιρκά στα Χανιά

 ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΥΠΕΞ 

1η Δεκεμβρίου του 1913

Σύντομο ιστορικό

Μπεχαουδίν Μπαριτάκης ή Χαμιταγαδάκης (Bahaeddin Rahmizâde Bediz)

Ο φωτογράφος της CAΝDIA 

 

Περιώνυμοι Κρήτες μουσουλμάνοι

O Αλί Τσαούσης από το Σέλινο, ήταν ένας πλούσιος τσιφλικάς και μόλις εξερράγη η Επανάσταση του 1821, ανέλαβε με τον Καούρη και τον Βεδούρη, να κάνουν αντεπανάσταση στην δυτική Κρήτη. Ο Τσαούσης, περιφρονούσε κάθε Τουρκοκρητικό, που δεν είχε σκοτώσει έναν τουλάχιστον Έλληνα.

Άειντε, Τούρκοι! Ο εξισλαμισμός των Κρητών ( Μπουρμάς - μπουρμάδες )

Ο  Κρητικός συγγραφέας Ιωάννης Κονδυλάκης, συγγραφέας του «Πατούχα» και άλλων

σημαντικών έργων, στην εφημερίδα «Εστία» 15 και 16.6.1896 (διαρκούσης της Τουρκοκρατίας στο νησί) γράφει τα παρακάτω χαρακτηριστικά: [βλ. Ιωάννη Κονδυλάκη, Τα Άπαντα, εκδ. Αηδών, Αθήναι 1961, σελ. 372-385]

Χατζή Οσμάν πασά ο « Πνιγάρης ».

Πολύν καιρό 'χει ο Βασιλιάς να πέψη ένα ζαμπίτη,
κι έπεψε τον Οσμάν Πασά κι εμέρωσε την Κρήτη.
Ούλους τσ' αγάδες των Χανιώ έπεψε κι αβιζέρνει
πως το φιρμάνι του έγραφε να πνίγει και να δέρνει

Ο τελευταίος «αρπεντές» Ηράκλειο, 25 Αυγούστου 1898

Στον τελευταίο μεγάλο «αρπεντέ», ο οποίος έλαβε χώρα στο Ηράκλειο, στις 25 Αυγούστου 1898 θα βάλουν την σφραγίδα οι «άξεστοι Τουρκοκρητικοί», όπως χαρακτηρίζονταν από εφημερίδες της εποχής, τους. Αντιδρώντας στην μεταβίβαση της διοίκησης υπηρεσιών σε χριστιανούς, όπως είχαν ορίσει οι Μεγάλες Δυνάμεις (στο πλαίσιο της αυτονομίας), επιδόθηκαν για μία ακόμη φορά, σε σφαγές, καταστροφές και λεηλασίες.

Ο κώδικας των θυσιών Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ (V)

Στον Νικόλαο Σταυρινίδη«πρωτομάστορα» των τουρκικών αρχείων του Ηρακλείου

Ονόματα και δημευμένες περιουσίες των Χριστιανών αγωνιστών της Ανατολικής Κρήτης κατά την Eπανάσταση του 1821

 Η  ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Ο κώδικας των θυσιών μέρος (IV)

 Στον Νικόλαο Σταυρινίδη «πρωτομάστορα» των τουρκικών αρχείων του Ηρακλείου

 

 ΟΙ EΠΙΠTΩΣEΙΣ THΣ EΠΑΝΑΣTΑΣHΣ TΟΥ 1821 ΣTHΝ ΑΝΑTΟΛΙΚH ΚΡHTH ΜE ΒΑΣH  TΟΝ «ΚΩΔΙΚΑ TΩΝ ΘΥΣΙΩΝ»

Για τους αγώνες του κρητικού λαού κατά την επανάσταση του 1821 έχουν γραφεί

πολλές και σημαντικές μελέτες. Eίναι γνωστές από τα έργα αυτά τόσο οι εξεγέρσεις

των κατοίκων στις διάφορες περιοχές του νησιού, όσο και οι κινήσεις των οθωμανι-

κών στρατευμάτων για την αντιμετώπιση των επαναστατών και την κατάπνιξη του ξε-

σηκωμού. Γνωστές είναι και οι τρομακτικές απώλειες που υπέστη ο κρητικός λαός,

τόσο οι πολεμιστές όσο και ο άμαχος πληθυσμός κατά τη διάρκεια του αγώνα.

Ο «Κώδικας των Θυσιών» προσθέτει μια νέα διάσταση στην εξιστόρηση των γε-

γονότων. Mελετώντας τα στοιχεία που περιέχει, βλέπουμε την επανάσταση με τα μά-

τια των oθωμανών, «από την άλλη μεριά του λόφου».

Ο ΚΩΔΙΚΑΣ TΩΝ ΘΥΣΙΩΝ εισαγωγή μέρος (III)

Στον Νικόλαο Σταυρινίδη«πρωτομάστορα» των τουρκικών αρχείων του Ηρακλείου

ΣT. H ΣΥΝTΑΞH TΟΥ ΚΑTΑΣTΙΧΟΥ