Αρκεί να φανταστούμε για λίγο πόσα στοιχεία της φύσης άντεξε κι ας περνούσαν από πάνω του οι αιώνες κι όμως κατάφερνε να παραμείνει αλώβητο ακόμη και τότε που πρότασσε περήφανα τα ανάγλυφα διακριτικά με τα οικόσημα των Ενετών κατακτητών, που ''υπερασπίζονταν'' το κάστρο της Κάντια αντίκρυ στα εχθρικά οθωμανικά βόλια κατά τον 25ετη πολιορκητικό πόλεμο.
Οι ωραίοι τρελοί στη Μάχη της Κρήτης
Ο ρόλος της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας προ της Μάχης της Κρήτης αλλά και της άρχουσας αστικής τάξης μάς έχει απασχολήσει ήδη από το 1981, στον τότε εορτασμό του Δήμου Ηρακλείου, αναλυτικά, όμως, το 1991 με το βιβλίο “Η Μάχη της Κρήτης και το Μεσανατολικό ζήτημα”, εκδόσεις Κνωσός.
Από την εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ {κλικ στον τίτλο}
Μα για λαϊκές γιορτές, συναθροίσεις, και δράσεις πολιτισμικές στον Πολιτιστικό Σύλλογο Αγίου Ιωάννου.
Με αφορμή την εξαιρετικά επιμελημένη διοργάνωση για την απόλυτα επιτυχημένη διεξαγωγή του 2ου ΡΟΔΑΝΘΕΙΟΥ ΔΡΟΜΟΥ που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα, καθώς και για τις πολλές και πολυποίκιλες θεματικές δραστηριότητες που διαρκώς ’’τρέχουν’’ με τις στοχευμένες πολιτισμικές δράσεις του συλλόγου.
Μετά από την πρόσφατη ανάρτηση για την τύχη ενός ακόμη από τα πολλά διατηρητέα που κατέληξαν τελικά σωρούς από μπάζα στην πόλη του Ηρακλείου. Με την παρούσα ανάρτηση μεταβαίνουμε πάραυτα στο αμέσως επόμενο στάδιο αυτό που αφορά τα κατεδαφιστέα. Σε αντιδιαστολή των διατηρητέων, τώρα και σύμφωνα με τον ορισμό του τομέα, θα περιμέναμε και το ανάλογο αποτέλεσμα, άλλα όχι κι εδώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο από ότι ο όρος κατεδάφιση υποδηλώνει. Πρόκειται για ένα ακόμη μυστήριο αντεστραμμένης λογικής, καθώς φαίνεται ότι κι εδώ επιδρά το φαινόμενο της εν Ελλάδι πραγματικότητας. Διαβάζοντας για το θέμα που όπως πληροφορούμαστε ξεκίνησε από το μακρινό 1973, μπορεί πλέων δικαίως να άπτεται στις αρμοδιότητες της ειδικότητας των ιστορικών. Εδώ πάντως παρατίθεται λιτά με μια σειρά από τίτλους που παραπέμπουν σε άρθρα εποχής, με την απαιτουμένη μεταξύ τους χρονική απόσταση λαμβάνοντας υπόψιν την ταχύτητα των αρμοδίων υπηρεσιών της κρατικής μηχανής. Τέλος ετούτη η σύντομη παρουσίαση κλείνει με την πανηγυρική διαβεβαίωση μιας λίαν πρόσφατης φωτογραφίας. Ωστόσο αυτή η ιστορία, ποια ιστορία δηλαδή, εδώ πρόκειται για γενικευμένη πρακτική συστηματικής καταπάτησης των ακτογραμμών, κάτι το όποιο αλώστε συχνά συναντάμε όλοι μας σε πλύστες περιπτώσεις , αλλά και η παραπάνω ενδεικτική περίπτωση που αναφέρουμε, όπως φαίνεται δεν αποτελεί παρά το κερασάκι στην τούρτα.
Η οικία Μηλιαρά ένα κτήριο
της οθωμανικής περιόδου, το οποίο βρίσκεται βρίσκονταν επί της οδού Αγίου Μηνά.
Ένα ιδιαίτερο φωτογραφικό κειμήλιο που πρόσφατα ανασύρθηκε από τα ράφια της λησμονιάς, εκεί όπου βρέθηκε καταχωνιασμένο, (Θεός κατέχει μετά από πόσους χρόνους;) στο άδυτο βασίλειο του σκοταδιού και της νάφθας. Ώσπου έφτασε τελικά η ώρα ώστε να εκπληρωθεί ο πραγματικός σκοπός της απαθανάτισης των ''ανυποψίαστων'' προγόνων που αποτύπωσε ο καλλιτεχνικός φακός ενός σπουδαίου πιονιέρου φωτογράφου, Γεώργιου Μαραγιάννη (1860-1924) στο φωτογραφικό του κάδρο.
 |
| Ceiba(Chorisia) insignis |
Ο πράσινος μετανάστης με καταγωγή από τα τροπικά και υποτροπικά δάση της νότιας Αμερικής, φαίνεται να έχει ριζώσει για τα καλά στην πόλη μας καθώς ορθώνεται πλήρως ανεπτυγμένο, ολάνθιστο και καμαρωτό να κοσμεί παρτέρι σε μια γωνιά της Κρητικής μεγαλούπολης. Με τον διογκωμένο γκρι κορμό ενός ώριμου δέντρου χαρακτηριστικό του είδους του γεμάτος με αγκαθωτές φολίδες, σημάδι ότι ευημερεί άνετα, αν και είναι σπάνιο, στα δικά μας κλίματα. Με την ευκαιρία παραθέτω μερικές πληροφορίες σχετικά με αυτό τo αξιοθαύμαστο δέντρο. Στη Βολιβία, ονομάζεται toborochi , που σημαίνει "δέντρο καταφυγίο" ή "προστατευτικό δέντρο" Τα δέντρα Toborochi είναι φυλλοβόλα δέντρα που ευδοκιμούν στα τροπικά και υποτροπικά δάση της Νότιας Αμερικής. Σύμφωνα με έναν μύθο της Βολιβίας, όταν ο Κόσμος ήταν ακόμα πολύ νέος τα Ana, που ήταν τα πνεύματα του σκότους, βασάνιζαν και δολοφονούσαν ανθρώπους. Όταν τα πνεύματα αυτά έμαθαν πως μια νεαρή κοπέλα, η γυναίκα του θεού Colibri, ήταν έγκυος και θα γεννούσε το παιδί που θα σταματούσε την κυριαρχία τους, αποφάσισαν να την εξαφανίσουν. Η κοπέλα προσπάθησε να κρυφτεί, αλλά δεν τα κατάφερνε. Τα πνεύματα μπορούσαν να την εντοπίσουν παντού. Κουρασμένη πια από το κυνηγητό δοκίμασε να κρυφτεί στον κορμό ενός δέντρου, όπου και γέννησε τον γιο της. Το αγόρι μεγάλωσε και εκπλήρωσε την προφητεία, ενώ η μητέρα έζησε για πάντα και πέθανε μέσα στον κορμό. Από τότε η κοπέλα παίρνει του μορφή του δέντρου Toborochi , με τον τεράστιο κορμό και αναζητά τον σύζυγό της.
ΠΗΓΗ
Αντιγραφή απόσπασματος από
Αν κι έχουν αναφερθεί αρκετοί στο θέμα του σταδίου, το αναφέρω κι από εδώ εστιάζοντας με τον δικό μου τρόπο στην προκύψασα εργολαβική “πατάτα”.
 |
| {κλικ στην εικόνα) |
Δημοσίευση εφημερίδας ΠΑΤΡΙΣ της έρευνας του Μιχάλη Βρετάκη, για την άγνωστη ιστορία της εικόνας της Παναγίας του Χάνδακα (Maria di Candia), δημιούργημα της Κρητικής σχολής αγιογραφίας.
- Βασικό κίνητρο μου για μία πρώτη έρευνα στο θέμα, αποτέλεσε και το γεγονός ότι πουθενά στην ελληνική βιβλιογραφία δεν μπόρεσα να εντοπίσω οποιαδήποτε αναφορά για το παρελθόν αυτής της εικόνας. Ομολογώ ότι, η ιστορία της με εξέπληξε αλλά και με συγκίνησε ταυτόχρονα
Η εικόνα έχει φιλοτεχνηθεί σε ξύλο από κυπαρίσσι διαστάσεων ύψους 105 εκ., πλάτους 77 εκ. και πάχους 2,2 εκατοστών. Στο επάνω μέρος της εικόνας απεικονίζονται στα αρχαία ελληνικά τα γράμματα ΜΡ (Μήτηρ) δεξιά και ΘV (Θεού). Κάτω από τις συντομογραφίες αυτές αναγράφεται η λέξη ΟΔΗΓΗ-ΤΡΙΑ σε δύο μέρη, δεξιά και αριστερά, στο επάνω μέρος του προσώπου. Η Θεοτόκος εικονίζεται σε προτομή και κρατά με το αριστερό χέρι τον Ιησού.
