Αφιέρωμα μνήμης για την γιορτή των Αρχανιωτών στο εκκλησάκι του αφέντη Χριστού στην κορυφή του όρους Γιούχτα
Ταξιδέψτε παρέα με της ζώσες αναμνήσεις της συγγραφέως Ελένης Μπετεινάκης
Στην ιστοσελίδα
Στην ιστοσελίδα
"Φρόνιμοι και νοικοκυροί,δεν ζουν στον Ψηλορείτη. Οι κουζουλοί την κάμανε αθάνατη την Κρήτη"
Τη
αυτή ημέρα, μνήμη του «Ιωάννου του Ερημίτου και των εν Αζωγυρε Σελίνου Χανίων
98 Θεοφόρων πατέρων» Ακολουθία
τους εκδόθηκε στο Ηράκλειο το 1879. Πάντα σύμφωνα με την ακολουθία τους,
απεβίωσαν ειρηνικά συγχρόνως και οι 98 μαζί. Κατάγονταν από διάφορα μέρη της
λεκάνης της Μεσογείου και ασκήτευαν στην Κρήτη. Τον κυριότερο απ’ αυτούς έλεγαν
Ιωάννη και γιορτάζεται τοπικά στην Κρήτη.
Ἡ ἱερά καὶ ἁγιοπατερική Μονή τῶν Ἀπεζανῶν ἀποτελεῖ ἕνα ἐκ τῶν σημαντικοτέρων μοναστικῶν κέντρων τῆς ὀρθοδόξου Κρήτης . Δεσπόζει εἰς τὴ δυτική πλευρά τῶν Ἀστερουσίων ἐπί μικροῦ ὀροπεδίου. Κατά τὰ χρόνια τῆς ἐνετοκρατίας ὠνομάζετο καὶ « Ἀπεζωνῶν» κατά παράφρασι τοῦ Ἀπεζανῶν, ἐνῷ κατά τὴν περίοδο τῆς τουρκοκρατίας «Τοπλοῦ Μοναστήρ» λόγῳ τῶν πύργων της μὲ κανονιοβόλα.
Είναι η ηρωική μορφή, ένα σύμβολο του αγώνα της Κρήτης για την ελευθερία. Η
μάνα που έβλεπε τα παιδιά της να σκοτώνονται στις μάχες με τους Τούρκους, και
τα παρότρυνε να προκαλέσουν το θάνατο, να χύσουν το αίμα τους για την ελευθερία
της Κρήτης. Το όνομα της Χαρίκλειας Δασκαλάκη, της Δασκαλοχαρίκλειας, έγινε
θρύλος σ’ όλο το νησί. Συμβόλιζε τη θυσία για τον αγώνα. Καταγόταν από
οικογένεια αγωνιστών, ενώ ο σύζυγός της ήταν απόγονος του Δασκαλογιάννη. Ο
πατέρας της σκοτώθηκε στο κίνημα του 1858.