Απόψεις περί απόψεων

Περί απόψεων κολοκυθόπιτα, παραφράζοντας ελαφρός την γνωστή παροιμία, μιας και είναι δεδομένο ότι καθένας την άποψη του, όπως και την μύξα του για βούτυρο την έχει, φαίνεται πως κάπως έτσι πράττοντας, φτάσαμε τελικά στο να έχουμε κολλήσει στο επικοινωνιακό πεδίο.
Τώρα που έστω κουτσά στραβά, κατάφερα τρόπον τινά να διατυπώσω μια κάποια εισαγωγή, μπορώ να διεισδύσω βαθύτερα στην ουσία των προβληματισμών μου.
Έτι περισσότερο από τα ίδια τα θέματα στις εφημερίδες, αρέσκομαι να διαβάζω τα σχόλια των αναγνωστών, καθώς μπορεί να είναι άκρως κατατοπιστικά περί του ηθικού φρονήματος της κοινής γνώμης, του εορτάζοντος την διακοσιοστή επέτειο της ελευθερίας του Νέο Ελληνικού Έθνους.
Αν προστρέξουμε με καλή διάθεση, και καταφέρουμε να ξεπεράσουμε ένα μακρύ αλλά διασκεδαστικό κουτσομπολίστικο χαριέντισμα, τελικά ποικίλα θα είναι τα συμπεράσματα που θα μπορέσει κανείς να αντλήσει από μια σύνοψη των απόψεων των συμπολιτών μας.
Ένα πρώτο μεν, αλλά ίσως όχι το κυριότερο συμπέρασμα που διαφαίνεται, είναι ότι ενώ η Ελλάδα κυριολεκτικά καίγεται, η κοινή γνώμη χτενίζεται, αν κρίνει κανείς βέβαια, μόνο από το πλήθος των σχολίων σε δευτερεύοντος σημασίας θέματα, φερειπείν κοινωνικά, σχέσεις, μόδα κλπ, σε σχέση με τον σαφώς λιγότερο αριθμό σχόλιων που εμφανίζονται σε δημοσιεύσεις που αφορούν εργασιακά, οικονομικά, εθνικά.
Δεύτερον συμπέρασμα που όσον αναφορά εμένα το θεωρώ κυριότερο, είναι το διαδεδομένο αίσθημα γενικευμένης ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΑΣ, χαμηλής αυτοπεποίθησης, αλλά και ανύπαρκτης αισιοδοξίας, που διαχέεται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα των σχολιαστών, όσον αναφορά τις τύχες της χώρας.
Τρίτον που παρατηρείτε, αν και κάπως αναμενόμενο, εφόσον πρόκειται για Έλληνες, η ευκολία που καταφέρονται σχολιάζοντας ο ένας την γνώμη του άλλου, είτε βρίζοντας, είτε λοιδορώντας, είτε απειλώντας, όχι μόνον όσον αφορά πολιτικά, αλλά και για ποικίλα άλλα θέματα, αν και εν τέλει βέβαια, όλα περί τα κομματικά καταλήγουν, καθότι πρόκειται για πεδίο δόξης λαμπρό, όπου λαμβάνουν χώρα σφοδρές σχολιομαχίες.
Επίσης ένα ευδιάκριτο χαρακτηριστικό στο καταμερισμό των ποικίλων σχολιαστικών τάσεων, το οποίο δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο, είναι η πολυπληθής παρουσία «οργανωμένων κέντρων», που στοχεύουν στον προπαγανδισμό και την δημιουργία κλίματος, όσον αναφορά θέματα που άπτονται κυρίως για Τουρκία, ΗΠΑ, Ρωσία, Ισραήλ, η κατευθυνόμενη δράση των οποίων είναι δύσκολο να καλυφθεί, εκτός και αν οι Έλληνες είναι φανατικοί οπαδοί των προαναφερομένων.
Εν κατακλείδι ως ένα επιμέρους κοινωνικό φαινόμενο, ο σχολιασμός για πολλούς, φαίνεται πως τείνει να γίνει εμμονική τάση, καθώς όχι μόνο σχολιάζονται θέματα επί παντός επιστητού, αλλά όπως διαφαίνεται συρρέουν πλέων προς καθημερινό σχολιασμό «αστέρες του είδους», ειδήμονες, η μη, κάθε ειδικότητας.
Δεν λείπουν βέβαια αν και υστερούν αριθμητικά, απόψεις νουνεχείς και συγκροτημένες, που φανερώνουν ξεκάθαρα όμως, πως υπάρχει υγιής κορμός, μεταξύ της κοινωνίας των Ελλήνων.

Κατά που φυσάει ο άνεμος.

 Όταν χρειάζονται χίλιες λέξεις για να ωραιοποιήσουν μια εικόνα, το πρόβλημα είναι στην εικόνα.

Sorry, αλλά κατά πως φαίνεται δεν το 'χω με τις τέχνες, δεν εξηγείται αλλιώς, γιατί όσον αναφορά το συγκεκριμένο project, «Κρυπτογράφηση», το οποίο καθώς πληροφορούμαστε πρόκειται για δημιουργία εικονικής επικοινωνίας, προσωπικά, ούτε έργο, ούτε δημιουργία, πολλώ δε μάλλον ούτε τέχνη της εικόνας βλέπω. Αν μη τι άλλο για μένα, περισσότερο μοιάζει με μια ρηχή κοινοτοπία, για να μην πω δηθενιά, ενταγμένη στα πλαίσια των πολιτιστικών δρώμενων του δήμου, «Τέχνη Καθ’ Οδόν» 2021 σε μια άστοχη προσπάθεια κάλυψης, της πολυπολιτισμικής ανάγκης μιας αλλοτριωμένης συλλογικής υπόστασης. Όσο αναφορά για το ποιος είμαι εγώ, που εκφέρω άποψη, αλήθεια είναι όταν το πρωτοείδα, όπως και για τόσα άλλα παρόμοιου καλλιτεχνικού ύψους δρώμενα, ποσώς ενδιαφέρθηκα. Θεωρώ πάντως ότι πιο εύστοχο θα ήταν το ερώτημα, κάποιου που σέβεται καλλιτεχνικές ευαισθησίες, αν ζητούμενο είναι η αδιαφορία, από την κριτική  αποδοκιμασία. Εν πάση περιπτώσει, η τυχαία αιτία που τράβηξε το ενδιαφέρων μου, οφείλεται στις δημόσιες διαμαρτυρίες μιας ευαισθητοποιημένης κυρίας* για τα αλλοπρόσαλλα πανιά που ανεμίζουν επί του πολεμόθρεφτου ενετικού τοίχους, που περικλείει ασφυκτικά το ιστορικό κέντρο του Ηρακλείου. 

 

*Ανάρτηση αφιερωμένη προς την ευαισθητοποιημένη τιμή της εν λόγο αγανακτισμένης  Καστρινής.

Τα πρώτα φίδια, οι ρίζες του οπαδικού κινήματος των φιλάθλων του ΟΦΗ.

Η ιστορία της απαρχής των snakes, πως πρωτοξεκίνησε η δράση των χούλιγκαν στο Ηράκλειο.
Αφιερωμένο στην μνήμη του Βαγγέλη.

Ένα ακόμη απόγευμα, όπως και τόσα άλλα, εκεί στα 1986, βρισκόμασταν ως συνήθως αραγμένοι ρέμπελα στα σκαλάκια της βασιλικής του Α Μάρκου, (πλατεία λιονταριών) το πιο προσφιλές σημείο συνάντησης των διακριτών λούμπεν στοιχείων, της πάντοτε ανήσυχης Κρητικής μεγαλούπολης. Δηλαδή τους διάφορους γνωστούς αλλά όχι αγνώστους, αλήτες, μαλλιάδες, ροκάδες, Χεβυμεταλάδες, άντε και μερικούς πρώιμους πανκ, μεταπάνκ, κλπ παρακμιακά στοιχεία, της δημοκρατικά εμφορούμενης Ηρακλειώτικης κοινωνίας.

ΨΩΜΙ ! ΠΑΙΔΕΙΑ ! ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ;

Για να ξαναθυμηθούμε το σύνθημα (όχι βέβαια άνευ λόγου κι αφορμής) με τους τρεις αυτούς βασικούς πυλώνες κοινωνικών δικαιωμάτων, που ευαγγελίζονταν κάποτε, βροντοφωνάζοντας το με πάθος, η γενιά της μεταπολίτευσης. Ήτοι η περιβόητη γενιά η οποία συνεχίζει ακάθεκτη να διαχειρίζεται τα πολιτικά πράγματα παρά τα συνεχή καραβοτσακίσματα, και την αύτανδρη βύθιση της χώρας στην άβυσσο του χρέους. Ας δούμε λοιπών, κάνοντας απλώς μερικά κλικ στην τρέχουσα ειδησιογραφία, τι έχει καταφέρει έως τώρα όσον αναφορά τους τρεις αυτούς θεμέλιους λίθους της κοινωνικής ευημερίας.

Γενική είσοδος δρχ. 30*

Η απόφαση της επιβολής εισιτηρίου στον Όλυμπο, εφόσον πρόκειται για μια μεμονωμένη περίπτωση ίσως δεν πρόκειται για μείζων θέμα. Αν και πολύ φοβάμαι πως οι περισσότεροι πλέων αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για την αρχή μιας ακόμη σειράς φοροεισπρακτικής εφαρμογής, μέσω της επιβολής εισιτήριων στα βουνά μας, στις παράλιες μας, κλπ.

Το άλλο με τον Έλληνα! τουρίστα το ξέρετε;

1,38 Εκατομμύρια συμπολίτες μας δεν μπορούν να πάνε φέτος  διακοπές λόγω φτώχειας. 

Η είδηση πέρασε απαρατήρητη στα ψιλά της επικαιρότητας, λόγο του μείζονος θέματος των πυρκαγιών που μονοπωλούσαν τους τίτλους των MME

Ενώ η πρόσβαση στις διακοπές αυξήθηκε την τελευταία δεκαετία, η πλειοψηφία των οικογενειών χαμηλού εισοδήματος αποκλείεται. Συνολικά, το 28% των πολιτών της ΕΕ δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά διακοπές μιας εβδομάδας εκτός σπιτιού-αλλά αυτό αυξάνεται σε 59,5%  για άτομα των οποίων το εισόδημα είναι κάτω από το όριο κινδύνου φτώχειας (60% του μέσου όρου).

Κάστρα της Κρήτης. (Σούδα)

 

Tρία κάστρα της Κρήτης.
Απόσπασμα (Σούδα) από μια πολύ ενδιαφέρουσα και εμπεριστατωμένη μελέτη του Αντιστράτηγου, Προέδρου της Ελληνικής Επιτροπής Στρατιωτικής Ιστορίας κ. Ιωάννη Κακουδάκη. Ο κ. Κακουδάκης παρουσιάζει τεκμηριωμένα, τα σημαντικότερα, τρία από τα εννέα κάστρα του νησιού μας: Τη Γραμβούσα, τη Σούδα και τη Σπιναλόγκα. Η εργασία αυτή μπορεί - πέρα από την αξία της ως δημοσίευμα - να αποτελέσει και σημαντικό στοιχείο για κάθε μελετητή της Ελληνικής Ιστορίας.

Η ιστορική νησίδα της Σούδας. (Λεπτομέρειες)

Σε εκτάκτως προκύψασα διαδικτυακή αναζήτηση, ύστερα από παρακίνηση ενός εύστοχου σχόλιου αναγνώστη, για την αποσαφήνιση σχετικά με επιγραφή στο φρούριο Φιρκά, που αναφέρεται σε ανάρτηση μου με τίτλο ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ ΕΝ ΚΡΗΤΗ 1669-1913 ΗΤΟΙ 267 ΕΤΗ, 7 ΜΗΝΕΣ, 7 ΗΜΕΡΑΙ, ΕΤΗ ΑΓΩΝΙΑΣ. Διαπίστωσα ότι υπέπεσα σε μια ιστορική παρανόηση, λεπτομέρεια μεν ανακρίβεια δε, η οποία ως δημοφιλή καθώς φαίνεται, αναπαράγεται συχνά. Προς επανόρθωσης της ιστορικής αλήθειας, προτείνω το ακόλουθο άρθρο από την εφημερίδα Χανιώτικα Νέα με τίτλο:

Μας καίνε, δεν μας καίνε.

Η αλλιώς  «διαίρει και κυρίευε» με πολλά λόγια.

Την ώρα που συνεχίζω να παρατηρώ, από τούτον εδώ τον μικρό μου κόσμο, τα έκδηλα σημεία παρακμής, που εκδηλώνονται στις αλλοτριωμένες εκφάνσεις μίας αποπροσανατολισμένης κοινωνίας. Μιας και ομολογούμενος όντας αδόκιμος επιφυλλιδογράφος, δεν επιχειρώ καν να δικαιολογήσω τον λόγο που ευθαρσώς καταστρατηγώ το ρητό «έκαστος εφ’ ω ετάχθη». Εντούτοις υπεισέρχομαι άμεσα στο θέμα αναφέροντας την βεβαιότητα, ότι στα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» διαχέονται υποβολιμαίοι “ψίθυροι”, ώστε να επιχειρούν να επηρεάζουν κακόβουλα τις ευέξαπτες χορδές του ανάδελφου θυμικού μας, “παίζοντας” με την καταραμένη επιρρέπεια που έχουμε ως λαός, προς τον διχασμό και την διχόνοια.

Καθώς η πυρκαγιά φτάνει.

Μια ηλικιωμένη γυναίκα αντιδρά καθώς η πυρκαγιά φτάνει στο σπίτι της στο χωριό Γούβες της Εύβοιας, Ελλάδα στις 8 Αυγούστου 2021.

tsakalidis_k

Από τις στιγμές όπου οι λέξεις δεν αρκούν, παρά μόνο κατ' ελάχιστον, στο να αποδώσουν στην απόλυτη διάσταση, την τραγικότητα, από την πύρινη καταστροφή που βιώνουν οι άνθρωποι. Το κλικ της φωτογραφίας του Κωνσταντίνου Τσακαλίδη, αποθανατίζει την αγωνιά της ψυχής, ακριβώς  την στιγμή που ξεσπά.

Η μεγαλύτερη καταστροφή όλων των εποχών στην Ελλάδα από πυρκαγιά.