Ενθύμια αλλαγής.

*

Μια φορά κι ένα καιρό, κατά τους χρόνους της προηγούμενης χιλιετίας, τότε που κινούσε για την ιστορική πορεία του το λαοσωτήριο τρένο της αλλαγής. Που με ατμομηχανή το ακατάβλητο ρωμαίικο φιλότιμο, πάσχιζε να διανύσει τις ράγες ανάμεσα στα λασπωμένα και δαιδαλώδη στενά του βαλκανικού ορίζοντα, με ασαφή προορισμό, τα δυσδιάκριτα όρια του τρίτου δρόμου. Το πράσινο τρένο της αλλαγής έμελε από το ξεκίνημα του να σύρει σε μια Ελλάδα νέα, το ένθερμο πλήθος των επιβατών, που κατέκλυζε ασφυκτικά, κάθε βαγόνι της ελπιδοφόρας αμαξοστοιχίας. Το πλήθος των πράσινων πιστών του κινήματος, και φρουρών της επόμενης μέρας, κατόρθωσε γρήγορα να κυριαρχήσει, διαμορφώνοντας δραματικά το τοπίο ολόκληρης της μεταπολιτευτικής εποχής.

Απάτητα βουνά, ναί, αλλά μόνο ένα δεν φτάνει.

Από αλλού τα περιμέναμε κι από αλλού μας ήρθαν, και για να εξηγούμε όπως οφείλω, μιας και ακόμα θέλω να θεωρούμαι  δίκαιος, καθώς εξ αρχής τοποθετήθηκα δια της πλαγίας, αναφέρομαι στην συγκεκριμένη κυβέρνηση η οποία τελικά αξίζει έστω έναν καλό λόγο. Καθότι έως τώρα τουλάχιστον, αποδεικνύεται δέοντος ικανή, στην διαχείριση όχι μόνον μιας σειράς κρίσιμων θεμάτων, αλλά ακόμα και σε μη μείζονα, τα οποία βεβαίως δεν προτίθεμαι να επεκταθώ, όμως οπωσδήποτε συνθέτουν την «έξωθεν καλή μαρτυρία».

Μπορεῖ νά ξυριστήκαμε ἀλλά δέν ἐξελιχθήκαμε.

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης, αναδημοσιεύω ένα άρθρο του ιστορικού συγγραφέα Σαράντου Καραγάκου, με την μόνη διαφορά (και ας μου επιτραπεί αυτό), ότι εδώ το παραθέτω με τίτλο, από μια φράση που κλίνει το κείμενο του. Κείμενο το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «δημοκρατία»  με τίτλο: Προς νέα συστήματα ολοκληρωτικής εξουσίας.  ημερομηνία δημοσίευσης 6|01|2019, άρθρο που θα έμελλε να είναι το τελευταίο πριν αποχωρίσει από την μάχη.Όπως ο ίδιος έγραψε σὲ ἕνα ἰδιόχειρο σημείωμά του: «Δέν θά παραστήσω το σκληρό ἄντρα. Θά φύγω μέ ἔνα λυγμό. Ὄχι γιατί φεύγω ἀπό τή ζωή ἀλλά γιατί ἀποχωρώ ἀπό τή μάχη.»  Ανάμεσα σε όσα θίγει, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρων ως επίκαιρο, το κομμάτι που αναφέρεται ειδικά στην Ρωσία, καθότι προγινώσκει όσα τώρα εξελίσσονται στην πράξη.
Δεν είναι λοιπών το ότι δεν τα βλέπαμε, δεν είναι ότι δεν τα περιμέναμε , το χειρότερο δυστυχώς είναι ότι αδυνατούμε να τα αντιμετωπίσουμε.

Προς νέα συστήματα ολοκληρωτικής εξουσίας 

Από τον
Σαράντο Ι. Καργάκο*
Οσα συγκεντρώνει το 1/10 των κατοίκων της γης συγκεντρώνει τό 90% του υπολοίπου πληθυσμού. Ο μισός πληθυσμός της γης χρονίως υποσιτίζεται.

Ιστορικοί απόηχοι από την εν εξελίξει ρήξη μεταξύ των Ορθόδοξων πατριαρχείων Κωνσταντινούπολης-Μόσχας.

 Η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας για την ίδρυση Εξαρχίας Αφρικής:

Ἐν ὀνόματι τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ συνήχθημεν ἐν τῇ Μεγάλῃ Πόλει τῆς Ἀλεξανδρείας προσκλήσει τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πάπα καὶ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας καὶ πάσης Ἀφρικῆς κ.κ. Θεοδώρου Β΄  καὶ μετ’ αἰσθήματος εὐθύνης πρὸς τὸ ποίμνιόν της καὶ τὴν μακραίωνην ἱστορικὴν αὐτῆς Ἀποστολικὴν πορείαν, ἡ Ἱεραρχία τοῦ Παλαιφάτου καὶ Πρεσβυγενοῦς Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας,  κατόπιν συνεδριάσεως αὐτῆς, ἐξετασαμένης πολλαπλῶς καὶ πολυτρόπως τὰς κανονικὰς παραμέτρους τῆς ἀντικανονικῆς καὶ ἀντιεκκλησιαστικῆς εἰσπηδήσεως τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρωσσίας  πρὸς δημιουργίαν καινοφανῶν «ἐκκλησιαστικῶν μορφωμάτων ἐν Ἀφρικῇ», ἀνακοινώνει τὰ ἑξῆς

«Όποια χώρα και να σηκώσεις την Τουρκία βρίσκεις από κάτω»

Παραφράζοντας την παροιμία, μήπως δώσω έστω κατά προσέγγιση μια ιδέα, ώστε να συνειδητοποιήσουμε κάπως την τάξη μεγέθους που έχουμε απέναντι μας.
Ενώ διάβαζα για το Καζακστάν (ένα ενδιαφέρων κοκτέιλ άρθρων) στην Τουρκία πάλι έπεσα, με την Ένωση Τουρκικών Κρατών (STG) «Εξι κράτη ένα έθνος» τον «Τούρκικο Κόσμο» από τα Βαλκάνια έως την Άπω Ανατολή, και τον Οργανισμό Τουρκικών Κρατών (TDT) με το διαστημικό τους πρόγραμμα. Κατά τα άλλα δεν χρειάζεται ανάλυση για το πόσο πρέπει να σοβαρευτούμε, αφήνοντας κατά μέρους τα έλα μωρέ και τα αχαχουχα, είναι αναγκαίο να ομονοούμε μονοιασμένοι, για να καταφέρουμε ξανά να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά, οποιαδήποτε απειλή. Μιας και η χώρα μας ως προμετωπίδα της Ευρώπης, επιτάσσεται διαχρονικά απο την ιστορική της ευθύνη να φυλάσσει Θερμοπύλες,

Επιχείρηση «Αποχαιρετιστήριο Γλέντι – Όνειρο καλοκαιρινής Νύχτας»

Αναδημοσίευση αφιερώματος από την εφημερίδα https://rethnea.gr/
Με κύριο τίτλο ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥΣ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ  και υπότιτλο
Νέα στοιχεία για το ματωμένο χρονικό της Κρύας Βρύσης  

•Ντοκουμέντο από το αρχείο του κ. Γιώργου Μαυροτσουπάκη

Συγκλονιστικά στοιχεία φέρνει στο φως η ιστορική έρευνα γύρω από τα Ολοκαυτώματα. Ο σπόρος που έριξε ο Σπύρος Μαρνιέρος έπεσε σε πρόσφορο έδαφος. Κι εκεί που θεωρείται ολοκληρωμένη η έρευνα, κάποιο νέο στοιχείο αποδεικνύει ότι υπάρχει ακόμα υλικό που με υπομονή θα δει κάποτε το φως της δημοσιότητας.
Φέτος το επίκεντρο του εορτασμού ήταν η Κρύα Βρύση ένα από τα ιστορικά χωριά.
Για το χωριό ο σύλλογος έχει εκδώσει μια σημαντική έκδοση με έγκριτες υπογραφές στην οποία κατέθεσε «ψυχή» ο φιλόλογος κ. Γιώργης Μαυροτσουπάκης. (ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ - Κ Ρ Υ Α  Β Ρ Υ Σ Η)
Πρόκειται για το γιο ενός ακόμα ήρωα που με την ομάδα του λειτουργούσαν το παράνομο ραδιόφωνο. Τον βλέπουμε στην ταινία «Ελεγεία Ηρώων – Κρύα Βρύση» να μας αφηγείται τα γεγονότα.
Στην ταινία επίσης ένας υπέροχος Κρυοβρυσανός ο Αλέξανδρος Λεβεντάκης μας είχε πει ότι οι ναζί πήγαν «συστημένοι» στο χωριό. Ζητούσαν συγκεκριμένα πρόσωπα. Αυτό και πολλά άλλα επιβεβαιώνεται από το παρακάτω έγγραφο. Είναι από Γερμανικό αρχείο, αναφέρεται στη δίκη υπαιτίων και μας το παραχώρησε ο κ. Γιώργος Μαυροτσουπάκης, που το διατηρεί στο αρχείο του μαζί με πολλά ακόμα σημαντικά ντοκουμέντα. Και τον ευχαριστούμε θερμά για την ευκαιρία που δίνει εκτός από εμάς και στους αναγνώστες μας να ζήσουν μια άγνωστη εντελώς πλευρά του δράματος στην Κρύα Βρύση στις 22 Αυγούστου 1944. Το σημαντικό αυτό έγγραφο αναφέρει τα εξής:

Επίπονες διαπραγματεύσεις.

Επίπονες διαπραγματεύσεις.

Το παιγνιδιάρικο σκετσάκι που ακολουθεί παρακάτω, παρότι όπως φαίνεται πρόκειται για μια απλοϊκή στιχομυθία, ώμος, με τον τίτλο η την επικεφαλίδα που θα του ταιριάζει καλύτερα τα βρήκα κάπως σκούρα, καθώς συνειρμικά προσφέρεται για πληθώρα επιλογών. Η οποία (επιλογή τίτλου) συσχετίζεται περισσότερο με τις πολυσχιδείς γεο-οικονομο-πολυπολιτισμικές κοινωνικές διεπαφές των σύγχρονων Ευρωελλήνων του κ΄α΄ αιώνα, παρά με τις ξεκάθαρα, ξεκάθαρες λαϊκές παραδόσεις μιας χαμένης ελληνικότητας, που τόσο γλαφυρότατα αποτυπώνει στο έργο του ο Σικελιώτης.* Επιθυμώντας να βγω το συντομότερο από τον αδιέξοδο και φαύλο κύκλο προτάσεων που συνεχώς ανακαλώ, διέγραψα λοιπών ως ανεπαρκή κατ' εμέ τίτλο του, επιλέγοντας να το αναρτήσω αφήνοντας το ακέφαλο, με την επικεφαλίδα ανοιχτή, στην κριτική διάθεση που τυχόν θα του προσδώσει η λογοτεχνική ευχέρεια κάθε αναγνώστη.

Καράβολας

Απόσπασμα από κείμενο της αρχαιολόγου Λιάνας Σταρίδα για την ιστορική συνοικία της Αγίας Τριάδας (ή Ξύλινη Τάμπια για τους παλαιότερους Καστρινούς) της πόλη του Ηρακλείου, που περιλαμβάνεται στον δεύτερο τόμο, του τρίτομου έργου της “Υπήρχε μία πόλη…” και αφορά τις συνοικίες, τους δρόμους και τις πλατείες του Μεγάλου Κάστρου.

 Καράβολας.

Οι εσωτερικές μετακινήσεις πληθυσμών στην Κρήτη του 19ου αιώνα και ο σχηματισμός των κρητικών εθνικών επωνύμων.

ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΙΒ΄ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΡΗΤΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

Ανδρέας Λενακάκης  

« Οι εσωτερικές μετακινήσεις πληθυσμών στην Κρήτη του 19ου αιώνα και ο σχηματισμός των κρητικών εθνικών επωνύμων »

Το ζήτημα των ταυτοτήτων αποτελεί αντικείμενο συστηματικής έρευνας των κοινωνικών επιστημών τα τελευταία τουλάχιστον πενήντα χρόνια. Ανάμεσα στους παράγοντες που δημιουργούν ταυτότητα στα άτομα είναι και ο τόπος καταγωγής. Το πατριδωνυμικό/εθνικό επίθετο (πρβλ. Μωριάς > Μωραΐτης, Κρήτη > Κρητικός, Χανιά > Χανιώτης, Χανιωτάκης κ.ά.) λειτουργεί ως επώνυμο (cognomen), που μαζί με το όνομα (nomen) διαμορφώνουν μια ονοματική ταυτότητα με την οποία το άτομο αυτοπροσδιορίζεται ή ετεροπροσδιορίζεται στο πλαίσιο της ομάδας. Η συνήθεια, βέβαια, αυτοπροσδιορισμού ή ετεροπροσδιορισμού του ατόμου μέσα στην ομάδα με όνομα του τόπου καταγωγής είναι πρακτική αρχαιότατη και καταγράφεται σε όλους στους πολιτισμούς των ιστορικών χρόνων…

(pdf)

Μάθημα δια τήν διδασκαλία τῆς ἔπί Σκοπόν Βολῆς, δια τούς ἐν Κρήτη μαθητάς.

Συγγραφέας: Εμμ. Ι. Πωλιουδάκις
Εκδότης: Αριστείδης Κριάρης 

ΕΝ ΧΑΝΙΟΙΣ 1913 

Σκοπευτικός Ὁδηγός ἐγκριθείς ὑπό τοῦ Ὑπουργείου τῶν Στρατιωτικῶν τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κρητικῆς Κυβερνήσεως, πρός χρῆσιν τῶν Μαθητῶν - Γυμναστῶν-Δημοδιδασκάλων - Σκοπευτικῶν Σωματείων - Σκοπευτικῶν Σχολῶν - Τῶν χωροφυλάκων – Στρατιωτών - Κυνηγών καί παντός πολίτου ἀσχολουμένου εἰς τά ὅπλα.

κλικ στην εικόνα

Δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου στον ιστότοπο του αποθετηρίου Ανέμη (Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Νεοελληνικών Σπουδών)