Τάδε έφη πολύ εύστοχα ο Βρετανός διηγηματογράφος και
συγγραφέας (Εκτορ Χιου Μάνρο) 1870-1916
Hector Hugh Munro (Saki) (παρότι [εδώ ταιριάζει το δυστυχώς] στην επικεφαλίδα παρατίθεται ως προς παρελθόντα χρόνο). Κάτι όμως που τότε ίσχυε απόλυτα, όπως βεβαία εύκολα το αντιλαμβάνονταν και οι υπήκοοι της βρετανικής αποικιοκρατίας, πόσο δε μάλιστα ένας ενήμερος Βρετανός διηγηματογράφος. Εξάλλου είναι γνωστό ότι οι
Βρετανοί. αφότου πρώτο-πάτησαν στην Κρήτη ως μια από τις εγγυήτριες δυνάμεις, πολύ θα επιθυμούσαν να ριζώσουν το πόδι και περισσότερο την σημαία τους και σε αυτόν τον νευραλγικό τόπο. Αλλά προφανώς αντιλήφθηκαν έγκαιρα ότι εκτός από τις υπόλοιπες εγγυήτριες δυνάμεις, δεν θα ξέμπλεκαν εύκολα ούτε με τους ανυπότακτους κρητικούς, δικαιώνοντας ακόμη μια φορά την διορατικότητα της πάλε ποτέ παντοδύναμης εγγλέζικης κοσμοκρατορίας, προτίμησαν να βολευτούν στην υπερκείμενη νήσο της Κύπρου και έτσι ξεκουμπίστηκαν από την Κρήτη οικειοθελώς. Παρά ταύτα οφείλουμε μια αναφορά στον εν λόγο
«τρομερό παιδί της βρετανικής διηγηματογραφίας», για ετούτα τα ντόμπρα λόγια του για τους Κρητικούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μην πυροβολείτε ασκόπως