Κύθηρα και Αφροδίτη της Μήλου. H ξενιτεμένη θεά.

Εν είδει υπόκλισης στο κάλος της αρχαίας Ελληνίδας θεάς, αναδημοσιεύω εκτενή αποσπάσματα από δυο εξαιρετικά άρθρα αφιερωμένα στο χρονικό της εύρεσης και τις καταγεγραμμένες μαρτυρίες για την τύχη των χαμένων άνω άκρων του. Το ξενιτεμένο μαρμάρινο άγαλμα της θεάς Αφροδίτης εκτίθεται στο μουσείο του Λούβρου και θεωρείτε ένα από τα πλέων φημισμένα γλυπτά αριστουργήματα της ελληνιστικής τέχνης. Πρόκειται περί ενός ακόμη μεταξύ πολλών άλλων λεηλατημένου πολιτισμικού θησαυρού της χώρας.

ΚΑΜΠΑΝΕΙΟ ΙΔΡΥΜΑ (Μέρος Α)

Κ Α Μ Π Α Ν Ε Ι Ο   Ι Δ Ρ Υ Μ Α   

 (Ο Μύθος και η Πραγματικότητα) 

 Μέρος Α

Το Καμπάνειο Ίδρυμα είναι αναμφίβολα το μεγαλύτερο και περισσότερο γνωστό από τα ιδρύματα που αφορούν το Οροπέδιο Λασιθίου. Τόσο το ιστορικό της ίδρυσης του και η στενή συγγένεια του ιδρυτή του Ιωάννη Καμπάνη με τον μεγάλο ευεργέτη του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντώνιο Παπαδάκη, όσο και η ομοιότητα των σκοπών τους, έχει από την αρχή της σύστασης του δημιουργήσει μια έντονα φορτισμένη συσχέτιση ανάμεσα στα δύο ιδρύματα και υψηλές προσδοκίες από τη δράση του. Ενώ όμως το Κληροδότημα Παπαδάκη ευτύχησε όχι μόνο να εκπληρώσει, αλλά και μεγάλως να υπερακοντίσει τους σκοπούς και τα οράματα του εμπνευστή του, μεγάλου ανδρός, δεν συνέβη το ίδιο και με το Καμπάνειο, το οποίο στη μακρόχρονη πορεία του μόνο δυσκολίες, εμπόδια και κακοτυχίες έχει συναντήσει.

ΚΑΜΠΑΝΕΙΟ ΙΔΡΥΜΑ ( Μέρος Β)

 ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΚΑΜΠΑΝΕΙΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ  

(όπως έχει περιγράψει από έρευνά του ο κ. Ι. ΚΑΡΑΒΑΛΑΚΗΣ) 

Μέρος Β

Θεωρήσαμε χρήσιμο να περιλάβουμε σε ένα χωριστό κεφάλαιο όσες πληροφορίες μπορέσαμε να συγκεντρώσουμε για τα διάφορα περιουσιακά στοιχεία του Καμπανείου Ιδρύματος, τόσο της κληρονομιάς Καμπάνη, όσο και της κληρονομιάς Γαλανάκη και την τύχη που είναι στην συνέχεια. Η έλλειψη σωστής πληροφόρησης στο αντικείμενο αυτό, εκτός του ότι δημιούργησε προβλήματα στο ίδρυμα παλαιότερα (έριδες Λασιθιωτών 1891-92) αλλά και πρόσφατα ακόμη (ενέργειες συγγενών Γαλανάκη για ακύρωση της Διαθήκης), δημιουργεί επίσης αμφιβολίες για την καλή διαχείριση της περιουσίας του Καμπανείου με όλα τα δυσμενή επακόλουθα για τα εκάστοτε μέλη της Διοικούσης Επιτροπής. Τα περιουσιακά στοιχεία που θα εξετάσουμε στα κεφάλαιο αυτό είναι εκείνα που περιήλθαν τελικά στην κατοχή του ιδρύματος όπως αναφέρονται στην σχετική απογραφή της περιουσίας και όχι αυτά που αναφέρονται στην Διαθήκη αφού ορισμένα από αυτά είτε δεν έγινε δυνατόν να εκκαθαριστούν (π.χ. Χρέος 2.300 λίρες του Ισμαήλ Σελίμ Πασά προς τον Ι. Καμπάνη) ή απωλέσθηκαν ενώ ακόμη ζούσε ο διαθέτης (διάφορες μετοχές που αναφέρονται στη διαθήκη του Γαλανάκη).

Γεγονότα, μικρής, μεγάλης σημασίας.

Η ταφολογία ως φαίνεται θα συνεχιστεί για πολύ ακόμη, καθότι αν και πρόκειται για τετελεσμένα γεγονότα, μικρής - μεγάλης  σημασίας, που πέρασαν απαρατήρητα μέσα στον χρόνο, ξάφνου αποκαλύπτονται στην δημοσιότητα συνεχώς νέες λεπτομέρειες αναζωπυρώνοντας το ενδιαφέρων μας. Παρεμπιπτόντως εμπλουτίζουμε την γνώση μας ανακαλύπτοντας “πολυεπίπεδες” διαδρομές ανέλιξης στο κοινωνικό status. Δεν μπορούμε πάντως να μείνουμε ασυγκίνητοι με το ότι συμβαίνει περί του ταφικού μνημείου του Α. Φ. Παπαδάκη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Αντί να κείται εν ειρήνη, ο μεγάλος Κρητικός ευεργέτης , αναπαυμένος μέσα σε δάφνες δόξας, που ακριβοδίκαια η πολιτεία του οφείλει, αντιθέτως, παραγκωνισμένος με πλάγιους τρόπους από ότι φαίνεται , αν μη τι άλλο τελικά απαξιώνεται.

Επί του θέματος. 

Η ΑΝΑΚΛΗΣΗ !

Ταφικό μνημείο Α.Φ. Παπαδάκη, Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. 

Γεώργιος Βρούτος (1881) 
ΥΠΠΟ - Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο & Έργο Τέχνης

ΦΕΚ 1604/Β/4-12-2001
"Χαρακτηρίζουμε ως έργο τέχνης που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία, σύμφωνα με το αρ. 1, παρ. 3 του Ν 1469/1950, το ταφικό μνημείο Α.Φ. Παπαδάκη στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών (Α' Ζώνη, 1ο τμήμα), διότι είναι έργο του Λ. Βρούτου, φιλοτεχνήθηκε στη μνήμη του Α. Παπαδάκη μεγάλου ευεργέτη του Πανεπιστημίου Αθηνών και παρουσιάζει εξαίρετο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον".

Κρητικόν Συμβούλιον προκήρυξη «Προς τους Έλληνας»

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821 ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ.

Η Επανάσταση του 1821 στην Κρήτη, άρχισε στα τέλη Μαϊου του ίδιου χρόνου κι έληξε με τη Διακήρυξη του Κρητικού Συμβουλίου της 25ης Νοεμβρίου 1830.

Παραμυθένιες ιστορίες ξεχασμένων ευεργετών της Κρήτης.

Γράφει ο Γ.Π. Εκκεκάκης 

Στο σημείωμα αυτό θα γίνει λόγος για τον Ιωάννη Αντωνιάδη (Κορνός Λήμνου 1818 – Αλεξάνδρεια Αιγύπτου 1895). Ήταν ένα αγόρι από πάμπτωχη οικογένεια, που αναγκάστηκε να φύγει από το χωριό του πριν κλείσει τα 15, αναζητώντας καλύτερη τύχη. Κατέληξε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου (1833), όπου, για μερικά χρόνια, εργάστηκε ως λιμενεργάτης. Συνέχισε ως μικρέμπορος, για να ανοίξει γρήγορα δικό του μαγαζί. Ο πατριωτισμός και η διάθεσή του να βοηθά εκδηλώθηκαν νωρίς. Στα αρχεία της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας βρέθηκαν ντοκουμέντα για μικροδωρεές του με χρονολογία 1843!

Μάρκος Καλούδης 1795 -1886 (Κρήτες ευεργέτες)

Ένας μεγάλος (άγνωστος και λησμονημένος) αγωνιστής και ευεργέτης.

Η σκέψη του μέχρι το θάνατό του ήταν στο χωριό του τον Πρινέ. Έδωσε κίνητρα για γνώση σε πολλά παιδιά άπορα κληροδοτώντας υποτροφίες στην διαθήκη του. Δυστυχώς όμως κανένας δεν τον θυμάται. Κι ας υπάρχει τιμητική πλάκα μπαίνοντας στο χωριό. Το αφιέρωμά μας σήμερα σε έναν ξεχωριστό Ρεθεμνιώτη πανέμορφο και γενναίο, τον Μάρκο Καλούδη που διακρίθηκε εκτός Κρήτης. Μυθιστορηματική η ζωή του και γεμάτη κινδύνους αλλά και μεγάλες τιμές. Αξίζει να ξεφυλλίσουμε τα βασικότερα κεφάλαιά της.

Δημήτριος Μπερναρδάκης (Κρήτες ευεργέτες)

Ο Δημήτριος Μπερναρδάκης (1799 - 28 Μαΐου 1870) ήταν Έλληνας με καταγωγή από την Κρήτη έμπορος και ευεργέτης του Εθνικού Πανεπιστημίου. Γεννήθηκε στο Ταϊγάνιο της Ρωσίας το 1799. Πατέρας του ήταν ο Γεώργιος Μπεναρδάκης, μητέρα του η Μαρία το γένος Αλφιεράκη. Η οικογένεια του πατέρα του αναγκάστηκε να καταφύγει και να εκπατριστεί στην Σμύρνη και από εκεί στην Ταϊγάνη της Ρωσίας, η δε της μητέρας του από την Πελοπόννησο στην Οδησσό

Γεώργιος Νικ. Ξενουδάκης. (Κρήτες ευεργέτες)

«Μούδε και μάνα μ’ έκαμε, μουδέ κυρού σπoρά ’μαι,
Χρουσή τρυγόνα μ’ έκαμε στου ξάγκαθου τη ρίζα,
μά ’τον τ’ αγκάθι δροσερό και γοργανάθρεψέ με.
Και πήρε με ’νας βασιλιός, ένας μεγάλος Ρήγας,
να μαγειρεύω να δειπνά, να στρώνω να κοιμάται […]».

ΡΙΖΙΤΙΚΟ 1 

Στις κακοτράχαλες και ψηλές κορυφές του Ψηλορείτη και της Μαδάρας, κάθε πολλά-πολλά χρόνια, συμβαίνει να ξεφυτρώνουν, λες κι’ ουρανόπεμπτα, κάποια μοναχικά αγριολούλουδα, που σε μεθούν με το θεσπέσιο άρωμά τους και σου πλανούν τις αισθήσεις με την παραδεισένια τους ομορφιά. Κι’ αυτά βέβαια δεν έχουν σχέση καμιά μ’ εκείνα τα άοσμα καλλωπιστικά άνθη και φυτά, τα κλαδεμένα περίτεχνα σε διάφορα γεωμετρικά σχήματα (τετράγωνα, ρόμβους, πυραμίδες κ.α.π.), τα οποία καλλιεργούνται στους βασιλικούς και των άλλων μεγιστάνων τους κήπους. 

Κρητική Εστία

Η Κρητική Εστία στην Αθήνα 

Το παρόν και το μέλλον του ιδρύματος

H ιστορία του Ιδρύματος ξεκινά από το μακρινό 1963. Τότε με πρωτοβουλία εικοσιενός (21) Κρητικών Σωματείων του Λεκανοπεδίου Αττικής, με επικεφαλής την “Παγκρήτιο Ενωσι Αθηνών – Πειραιώς” και μετά από μία μακρά περίοδο προπαρασκευαστικών διεργασιών συστάθηκε το “Φιλανθρωπικό – Πνευματικό Ίδρυμα Κρητική Εστία”

Αντώνιος Φ Παπαδάκης. (Κρήτες ευεργέτες)

Ο Αντώνιος Φ. Παπαδάκης, (1810 - 1878) ο οποίος έδρασε και απέκτησε την περιουσία του στην Οδησσό, υπήρξε ο βασικός χρηματοδότης της μεγάλης Κρητικής επανάστασης του 1866 και παράλληλα ο μεγαλύτερος μαικήνας της Ελληνικής παιδείας, αφού με την περιουσία του ίδρυσε και μέσω κληροδοτήματος συνεχίζει να αποτελεί την κύρια πηγή χρηματοδότησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συγκεκριμένα, ενώ η τότε Ελληνική Κυβέρνηση προσέφερε για την ίδρυση του Πανεπιστημίου Αθηνών 20.000 δραχμές και ο Βαυαρός βασιλιάς Όθωνας 40.000 δραχμές, η προσφορά του Κρητικού μαικήνα ξεπέρασε το ύψος των 1.800.000 δραχμών και με σύγχρονες τιμές υπολογίζεται σε περίπου 15.000.000 ευρώ.