Εδώ είμαι στου Ρασούλη # 421

Ως ανθρώπινα όντα είναι στην φύση μας εν ριπή οφθαλμού να ολισθαίνουμε στις αδυναμίες μας, τούτο το γεγονός της κατάπτωσης δεν αλλάζει όσο ψαγμένος κι αν θεωρεί ότι είναι κανείς, ακόμη κι αν μερικές φορές καταφέρνει να δαμάζει κάποια πάθη, πολύ δύσκολα ωστόσο μπορεί να υπερβεί άπαξ από τα ελαττώματα της ανθρώπινης ψυχής.

Κύθηρα και Αφροδίτη της Μήλου. H ξενιτεμένη θεά.

Εν είδει υπόκλισης στο κάλος της αρχαίας Ελληνίδας θεάς, αναδημοσιεύω εκτενή αποσπάσματα από δυο εξαιρετικά άρθρα αφιερωμένα στο χρονικό της εύρεσης και τις καταγεγραμμένες μαρτυρίες για την τύχη των χαμένων άνω άκρων του. Το ξενιτεμένο μαρμάρινο άγαλμα της θεάς Αφροδίτης εκτίθεται στο μουσείο του Λούβρου και θεωρείτε ένα από τα πλέων φημισμένα γλυπτά αριστουργήματα της ελληνιστικής τέχνης. Πρόκειται περί ενός ακόμη μεταξύ πολλών άλλων λεηλατημένου πολιτισμικού θησαυρού της χώρας.

Μνήμη Βαγγέλη Γιακουμάκη.

 Υπόθεση Βαγγέλη Γιακουμάκη

Ένοχοι όλοι οι κατηγορούμενοι.

ΚΑΜΠΑΝΕΙΟ ΙΔΡΥΜΑ (Μέρος Α)

Κ Α Μ Π Α Ν Ε Ι Ο   Ι Δ Ρ Υ Μ Α   

 (Ο Μύθος και η Πραγματικότητα) 

 Μέρος Α

Το Καμπάνειο Ίδρυμα είναι αναμφίβολα το μεγαλύτερο και περισσότερο γνωστό από τα ιδρύματα που αφορούν το Οροπέδιο Λασιθίου. Τόσο το ιστορικό της ίδρυσης του και η στενή συγγένεια του ιδρυτή του Ιωάννη Καμπάνη με τον μεγάλο ευεργέτη του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντώνιο Παπαδάκη, όσο και η ομοιότητα των σκοπών τους, έχει από την αρχή της σύστασης του δημιουργήσει μια έντονα φορτισμένη συσχέτιση ανάμεσα στα δύο ιδρύματα και υψηλές προσδοκίες από τη δράση του. Ενώ όμως το Κληροδότημα Παπαδάκη ευτύχησε όχι μόνο να εκπληρώσει, αλλά και μεγάλως να υπερακοντίσει τους σκοπούς και τα οράματα του εμπνευστή του, μεγάλου ανδρός, δεν συνέβη το ίδιο και με το Καμπάνειο, το οποίο στη μακρόχρονη πορεία του μόνο δυσκολίες, εμπόδια και κακοτυχίες έχει συναντήσει.

ΚΑΜΠΑΝΕΙΟ ΙΔΡΥΜΑ ( Μέρος Β)

 ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΚΑΜΠΑΝΕΙΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ  

(όπως έχει περιγράψει από έρευνά του ο κ. Ι. ΚΑΡΑΒΑΛΑΚΗΣ) 

Μέρος Β

Θεωρήσαμε χρήσιμο να περιλάβουμε σε ένα χωριστό κεφάλαιο όσες πληροφορίες μπορέσαμε να συγκεντρώσουμε για τα διάφορα περιουσιακά στοιχεία του Καμπανείου Ιδρύματος, τόσο της κληρονομιάς Καμπάνη, όσο και της κληρονομιάς Γαλανάκη και την τύχη που είναι στην συνέχεια. Η έλλειψη σωστής πληροφόρησης στο αντικείμενο αυτό, εκτός του ότι δημιούργησε προβλήματα στο ίδρυμα παλαιότερα (έριδες Λασιθιωτών 1891-92) αλλά και πρόσφατα ακόμη (ενέργειες συγγενών Γαλανάκη για ακύρωση της Διαθήκης), δημιουργεί επίσης αμφιβολίες για την καλή διαχείριση της περιουσίας του Καμπανείου με όλα τα δυσμενή επακόλουθα για τα εκάστοτε μέλη της Διοικούσης Επιτροπής. Τα περιουσιακά στοιχεία που θα εξετάσουμε στα κεφάλαιο αυτό είναι εκείνα που περιήλθαν τελικά στην κατοχή του ιδρύματος όπως αναφέρονται στην σχετική απογραφή της περιουσίας και όχι αυτά που αναφέρονται στην Διαθήκη αφού ορισμένα από αυτά είτε δεν έγινε δυνατόν να εκκαθαριστούν (π.χ. Χρέος 2.300 λίρες του Ισμαήλ Σελίμ Πασά προς τον Ι. Καμπάνη) ή απωλέσθηκαν ενώ ακόμη ζούσε ο διαθέτης (διάφορες μετοχές που αναφέρονται στη διαθήκη του Γαλανάκη).

Γεγονότα, μικρής, μεγάλης σημασίας.

Η ταφολογία ως φαίνεται θα συνεχιστεί για πολύ ακόμη, καθότι αν και πρόκειται για τετελεσμένα γεγονότα, μικρής - μεγάλης  σημασίας, που πέρασαν απαρατήρητα μέσα στον χρόνο, ξάφνου αποκαλύπτονται στην δημοσιότητα συνεχώς νέες λεπτομέρειες αναζωπυρώνοντας το ενδιαφέρων μας. Παρεμπιπτόντως εμπλουτίζουμε την γνώση μας ανακαλύπτοντας “πολυεπίπεδες” διαδρομές ανέλιξης στο κοινωνικό status. Δεν μπορούμε πάντως να μείνουμε ασυγκίνητοι με το ότι συμβαίνει περί του ταφικού μνημείου του Α. Φ. Παπαδάκη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Αντί να κείται εν ειρήνη, ο μεγάλος Κρητικός ευεργέτης , αναπαυμένος μέσα σε δάφνες δόξας, που ακριβοδίκαια η πολιτεία του οφείλει, αντιθέτως, παραγκωνισμένος με πλάγιους τρόπους από ότι φαίνεται , αν μη τι άλλο τελικά απαξιώνεται.

Επί του θέματος. 

Ο παπα-Λευτέρης Νουφράκης και η λειτουργία στην Αγια-Σοφιά.

Αρχιμανδρίτης Ελευθέριος Νουφράκης – Μια εμβληματική Μορφή του Ελληνισμού.
Κάποτε μου μίλησε ο παππούς μου για ένα Κρητικό παπά, αληθινό παλικάρι, που το Γενάρη του 1919 λειτούργησε κάτω από τους χιλιόχρονους θόλους της Αγια-Σοφιάς!!

Τον γνώριζε καλά, γιατί ήταν στρατιωτικός ιερέας στη Μεραρχία που ανήκε και ο ίδιος, στη Μεραρχία εκείνη που αργότερα συμμετείχε στη Μικρασιατική Εκστρατεία κι έφτασε ως τις πύλες της Αγκυρας, ήπιε νερό από το Σαγγάριο!... Όμως αλίμονο! αυτό το δροσερό νερό μετατράπηκε λίγο αργότερα σε καυτό πύρινο ποτάμι πόνου και οδύνης, που έκαψε τις καρδιές όλων των Ελλήνων.
Στα λόγια του παππού μου δεν έδωσα τότε μεγάλη σημασία. Μου φάνηκε αυτό που μου 'λεγε απίθανο, το θεώρησα σαν ένα παραλήρημα, απομεινάρι εκείνου του αβάσταχτου, του αφάνταστου πόνου που ένιωθε ο παππούς μου, όταν αναθυμόταν τα περασμένα, όταν άκουγε τις λέξεις Ιωνία, Σμύρνη, Πέργαμος, Αϊβαλί, Τραπεζούντα, Κερασούντα, Σαγγάριος, Εσκί Σεχήρ, Αφιόν Καραχισάρ, Πόλη, Αγια Σοφιά!! Οι λέξεις αυτές είχαν πάρει στο νου και στην καρδιά του παππού μου τη θέση ό,τι πιο ιερού και πιο νοσταλγικού είχε σ' αυτή τη ζωή, ακόμη πιο ιερού και από τα ίδια τα παιδιά του, τα εγγόνια του, την ίδια του τη ζωή!
Δεκάδες φορές τον αντίκρισα με τα παιδικά μου μάτια να κλαίει - πολλές φορές ξεσπούσε σε γοερούς λυτρωτικούς λυγμούς - προσφέροντας αυτά τα άγια ονόματα, που ταυτίζονται με τη διαχρονική ιστορική πορεία και παρουσία του Γένους μας πάνω στη γη. Τότε δεν καταλάβαινα τίποτε ή σχεδόν τίποτε. Μονάχα μια ακαθόριστη απορία κυριαρχούσε στην ψυχή μου απ' αυτή την ξεχωριστή στάση του παππού μου. Λίγο αργότερα κατάλαβα την καθοριστική επίδραση αυτών των δακρύων, αυτών των λυγμών στην δική μου ψυχή. Την καταλαβαίνω τώρα, θα την αισθάνομαι πάντα να κυριαρχεί σ' όλο το είναι μου.
Ο παππούς μου βέβαια είχε δίκιο, όταν έλεγε πως τον Ιανουάριο του 1919 λειτουργήθηκε η Αγια-Σοφιά!

Το άλλο πρόσωπο του παπά-Νουφράκη από τις Αλώνες.(Άγονη γραμμή)

Άγονη γραμμή 

Το άλλο πρόσωπο του παπά-Νουφράκη από τις Αλώνες

Εξώφυλλο γνωστού περιοδικού των Αθηνών (φ. 509, Ιανουάριος 1914) που δείχνει τον παπά-Νουφράκη από τις Αλώνες του Ρεθύμνου (δεξιά). Ο σύντροφός του στη φωτογραφία είναι ο Κρητικός ιερομόναχος Αγάπιος Καρτσωνάκης. Το εξώφυλλο δείχνει πως ο κληρικός από τις Αλώνες ήταν γνωστός στο πανελλήνιο πολύ πριν από το παράτολμο εγχείρημά του στην Αγία Σοφία 

Το πρόσφατο δημοσίευμα του Χάρη Παπαδάκη για την παράτολμη ενέργεια του θρυλικού αρχιμανδρίτη Ελευθέριου Νουφράκη (Ρέθεμνος, 16-1-2010) με υποχρεώνει να επανέλθω στα βιογραφικά του ιστορικού αυτού προσώπου, με νέα άγνωστα στοιχεία. Το δημοσίευμα του Χάρη – εντυπωσιακό ως συνήθως – με υποχρέωσε, καταρχάς, να ανατρέξω στο Βιογραφικό Λεξικό μου, προκειμένου να ενημερώσω τη βιβλιογραφία του σχετικού λήμματος, καταγράφοντας το δημοσίευμα. Μου έδωσε όμως και την αφορμή να ρίξω μια ματιά στο Ίντερνετ. Διαπίστωσα με έκπληξη ότι οι αναγραφές εκεί είναι πολλές, αλλά αναφέρονται κυρίως στο επεισόδιο, ενώ φαίνεται να αγνοούν το ποιος ήταν ο πρωταγωνιστής του επεισοδίου.

Το δημοσίευμα, προπάντων, συνετέλεσε στο να δω και να συμπληρώσω δικές μου παραλείψεις. Είχα ξεχάσει ακόμα και να περιλάβω στον Γ΄ τόμο της κρητικής βιβλιογραφίας μου με τίτλο Τα Κρητικά Βιβλία το σπουδαίο φυλλάδιο που εξέδωσε το 1914 ο παπά-Νουφράκης με τις Πολεμικές Αναμνήσεις του (βλ. εικόνα).

Ξαναδιάβασα και ένα ατελέστατο παλιό δικό μου δημοσίευμα με τίτλο «Ένα αξιομνημόνευτο επεισόδιο μέσα στην Αγιά Σοφιά της Πόλης … (βλ. Ρεθ. Νέα, φ. 16-4-1999). Οι αναδρομές μου έδειξαν και πάλι τα κενά που πάντα υπάρχουν στην ιστορική μας μνήμη και συνειδητοποίησα για μια ακόμη φορά πως η κάλυψη των κενών αυτών μπορεί να γίνει μόνο με τη συμβολή πολλών.

Στο παλιό εκείνο σημείωμά μου για τον παπά-Νουφράκη είχα κάνει έκκληση στους αναγνώστες να καταθέσουν αυτά που τυχόν γνωρίζουν για το συγκεκριμένο πρόσωπο. Και η έκκληση εκείνη είχε ανταπόκριση. Τέσσερις ημέρες μετά το δικό μου δημοσίευμά, υπήρξαν στην ίδια εφημερίδα μερικές χρησιμότατες υποδείξεις του Μανώλη Εγγλέζου. Ήταν αυτές που μου άνοιξαν τότε ένα παράθυρο, με αποτέλεσμα να διαθέτω σήμερα αρκετά στοιχεία και ντοκουμέντα. Μάλιστα, όλα αυτά βρίσκονται σε έναν ογκώδη φάκελο με την ένδειξη: «Ιερείς αγωνιστές». ..

Δείτε την συνέχεια της θαυμάσιας αναφοράς στο ιστολόγιο Άγονη γραμμή

https://agonigrammi.wordpress.com/2010/02/22/%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%AC-%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%86%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C/

Παπά Γιάννης Αλεβυζάκης

Τι μπορεί να έφερε κοντά την Ολλανδία με τις Αλώνες του Ρεθύμνου; Την ίδια απορία είχαμε και εμείς διαβάζοντας στον τοπικό τύπο («Κρητική Επιθεώρηση» 28 Σεπτεμβρίου 1966) το παρακάτω ρεπορτάζ:
«Μια συγκινητική ιστορία γράφτηκε αυτές τις μέρες, μια ιστορία που αξίζει να αναφερθεί, γιατί δείχνει πόσο ευαίσθητες είναι και παραμένουν οι καρδιές των ανθρώπων, όπου γης και τόποι. Και πόσο πολύ συγκινούνται, από τα ωραία και τα ανθρώπινα, όταν θιγούν κατάλληλα οι χορδές των.

Όπως είναι γνωστό με την παρακίνηση της κυρίας Βιργινίας Τσουδερού-Παπαδάτου, ο κ. Ντουράν γενικός διευθυντής του ΟΗΕ συγκέντρωσε και πρόσφερε 40.000 δραχμές για την αγορά σωλήνων που δωρίθηκαν από τον ίδιο, πριν από λίγο καιρό, για την ύδρευση του χωριού Αλώνες Ρεθύμνης.
Για το έργο όμως της υδρεύσεως δεν έφθαναν μόνο οι σωλήνες, χρειάζονταν και άλλες δαπάνες για την κατασκευή του δικτύου που δεν μπορούσε να αναπληρώσει η προσωπική εργασία των κατοίκων των χωριού.
Και η οικονομική βοήθεια για την ολοκλήρωση του έργου της υδρεύσεως ήλθε, προχθές, ουρανόπεμπτη, ή ακριβέστερα από την Ολλανδία, από την οποία έφθασαν στις Αλώνες 60.000 δραχμές (ή 6000 φιορίνια).
Ήταν το προϊόν ενός αυθόρμητου και χωρίς προαγγελία εράνου που έκαναν οι ακροατές ενός ολλανδικού ραδιοσταθμού που συγκινήθηκαν από την εκπομπή που έγινε σχετικά με την ιστορία της ύδρευσης ενός χωριού Αλώνες της Κρήτης και την ιστορία του παπα, του Γιάννη Αλεβυζάκη με τη μεγάλη αντιστασιακή δράση στη Γερμανική Κατοχή, που κοντά στ’ άλλα του στοίχισε και τη ζωή του γιου του.
Έτσι χάρις στη δραστηριότητα της κυρίας Βιργινίας Τσουδερού και τη βοήθεια από τη μακρινή Ολλανδία, οι Αλώνες θα έχουν σύντομα νερό!
Είναι παρήγορο ότι στην εποχή μας οι άνθρωποι συγκινούνται ακόμη και παραδειγματίζονται από τον αγώνα για την επιβίωση των συνανθρώπων των και από φωτεινά παραδείγματα σαν του παπα Γιάννη Αλεβυζάκη.
Γιατί ασφαλώς την παρόρμηση στους άγνωστους Ολλανδούς έδωσε, η συγκινητική ιστορία του παπα Αλεβυζάκη όπως ακούστηκε από το ραδιόφωνο της πατρίδας τους».

Γουσταύος Ντουράν

Ο Κρητικολάτρης ευεργέτης.

Επέλεξε τις Αλώνες για τελευταία κατοικία 

Στα νότια του Ρεθύμνου, στον ίσκιο του Κρυονερίτη μας περιμένουν οι Αλώνες. Όνομα που καθιερώθηκε μάλλον από το σχήμα του χωριού με τους φιλόξενους και καλόχαρους ανθρώπους. Είναι πολλές οι ομορφιές που σε τραβάνε να επισκεφθείς τον ευλογημένο τόπο. Κυρίως όμως μετρά η ιστορία του, με συγκλονιστικά κεφάλαια από την Εθνική Αντίσταση και το προνόμιο να το έχει επιλέξει για τελευταία του κατοικία ένας σπουδαίος Κρητικολάτρης. Ο Γουσταύος Ντουράν.

O Kρυονερίτης  ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΛΩΝΩΝ Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο

Ποιος ήταν Ο Γουσταύος Ντουράν γεννήθηκε 14 Νοεμβρίου του 1906 στην Βαρκελώνη της Ισπανίας.
Ήταν απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης. Μετά την επιβολή της δικτατορίας του Φράνκο, εναντίον της οποίας αγωνίστηκε σθεναρά, αυτοεξορίστηκε στις ΗΠΑ. Απέκτησε την Αμερικανική υπηκοότητα και από τότε υπηρέτησε στο υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, όπου διετέλεσε ειδικός σύμβουλος διαδοχικά στην πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών στην Κούβα, στην Αργεντινή και παρά τω βοηθώ υπουργώ Εξωτερικών για τις υποθέσεις της αμερικανικής Συμπολιτείας στην Ουάσιγκτον. Το 1946 τοποθετήθηκε στην υπηρεσία του ΟΗΕ με αντικείμενο, λόγω της μόρφωσης και των ικανοτήτων του κατ’ αρχήν τον τομέα των κοινωνικών υποθέσεων, τόσον στη Ν. Υόρκη έδρα των Ηνωμένων Εθνών όσον και αλλού. Τον Σεπτέμβριο 1960 διορίστηκε στην αποστολή του ΟΗΕ στο Κογκό και κατά την επιστροφή του στην Νέα Υόρκη μετά από ένα χρόνο, έγινε ειδικός Σύμβουλος επί των πολιτικών υποθέσεων της ίδιας χώρας. Από τον Απρίλιο 1965 διετέλεσε μόνιμος αντιπρόσωπος του ΟΗΕ στην χώρα μας, διευθυντής του εν Ελλάδι προγράμματος τεχνικής βοηθείας του Οργανισμού. Ο Γκουστάβο Ντουράν από τον γάμο του με την γνωστή επίσης εις το Ρέθυμνο, κ. Μπόντε το γένος Κρόμπτον απέκτησε τρεις θυγατέρες. (Εφ. «Κρητική Επιθεώρηση»).

Μάρκος Καλούδης 1795 -1886 (Κρήτες ευεργέτες)

Ένας μεγάλος (άγνωστος και λησμονημένος) αγωνιστής και ευεργέτης.

Η σκέψη του μέχρι το θάνατό του ήταν στο χωριό του τον Πρινέ. Έδωσε κίνητρα για γνώση σε πολλά παιδιά άπορα κληροδοτώντας υποτροφίες στην διαθήκη του. Δυστυχώς όμως κανένας δεν τον θυμάται. Κι ας υπάρχει τιμητική πλάκα μπαίνοντας στο χωριό. Το αφιέρωμά μας σήμερα σε έναν ξεχωριστό Ρεθεμνιώτη πανέμορφο και γενναίο, τον Μάρκο Καλούδη που διακρίθηκε εκτός Κρήτης. Μυθιστορηματική η ζωή του και γεμάτη κινδύνους αλλά και μεγάλες τιμές. Αξίζει να ξεφυλλίσουμε τα βασικότερα κεφάλαιά της.

Δημήτριος Μπερναρδάκης (Κρήτες ευεργέτες)

Ο Δημήτριος Μπερναρδάκης (1799 - 28 Μαΐου 1870) ήταν Έλληνας με καταγωγή από την Κρήτη έμπορος και ευεργέτης του Εθνικού Πανεπιστημίου. Γεννήθηκε στο Ταϊγάνιο της Ρωσίας το 1799. Πατέρας του ήταν ο Γεώργιος Μπεναρδάκης, μητέρα του η Μαρία το γένος Αλφιεράκη. Η οικογένεια του πατέρα του αναγκάστηκε να καταφύγει και να εκπατριστεί στην Σμύρνη και από εκεί στην Ταϊγάνη της Ρωσίας, η δε της μητέρας του από την Πελοπόννησο στην Οδησσό

Λόγοι Γεωργίου Ξενουδάκη

Εκφωνηθέντες εν τη Βουλή των Ελλήνων κατά την έκτακτον (της Ι' περιόδου) Σύνοδον των πολεμικών προπαρασκευών, και εις την Κρήτην αφορώντες.

(κλικ στην εικόνα αρχείο pdf)

Λόγοι  Γεωργίου Ξενουδάκη  

https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/7/8/c/metadata-316-0000001.tkl&do=171458_w.pdf&lang=en&pageno=1&pagestart=1&width=841&height=595&maxpage=72

Γεώργιος Νικ. Ξενουδάκης. (Κρήτες ευεργέτες)

«Μούδε και μάνα μ’ έκαμε, μουδέ κυρού σπoρά ’μαι,
Χρουσή τρυγόνα μ’ έκαμε στου ξάγκαθου τη ρίζα,
μά ’τον τ’ αγκάθι δροσερό και γοργανάθρεψέ με.
Και πήρε με ’νας βασιλιός, ένας μεγάλος Ρήγας,
να μαγειρεύω να δειπνά, να στρώνω να κοιμάται […]».

ΡΙΖΙΤΙΚΟ 1 

Στις κακοτράχαλες και ψηλές κορυφές του Ψηλορείτη και της Μαδάρας, κάθε πολλά-πολλά χρόνια, συμβαίνει να ξεφυτρώνουν, λες κι’ ουρανόπεμπτα, κάποια μοναχικά αγριολούλουδα, που σε μεθούν με το θεσπέσιο άρωμά τους και σου πλανούν τις αισθήσεις με την παραδεισένια τους ομορφιά. Κι’ αυτά βέβαια δεν έχουν σχέση καμιά μ’ εκείνα τα άοσμα καλλωπιστικά άνθη και φυτά, τα κλαδεμένα περίτεχνα σε διάφορα γεωμετρικά σχήματα (τετράγωνα, ρόμβους, πυραμίδες κ.α.π.), τα οποία καλλιεργούνται στους βασιλικούς και των άλλων μεγιστάνων τους κήπους. 

Αντώνιος Φ Παπαδάκης. (Κρήτες ευεργέτες)

Ο Αντώνιος Φ. Παπαδάκης, (1810 - 1878) ο οποίος έδρασε και απέκτησε την περιουσία του στην Οδησσό, υπήρξε ο βασικός χρηματοδότης της μεγάλης Κρητικής επανάστασης του 1866 και παράλληλα ο μεγαλύτερος μαικήνας της Ελληνικής παιδείας, αφού με την περιουσία του ίδρυσε και μέσω κληροδοτήματος συνεχίζει να αποτελεί την κύρια πηγή χρηματοδότησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συγκεκριμένα, ενώ η τότε Ελληνική Κυβέρνηση προσέφερε για την ίδρυση του Πανεπιστημίου Αθηνών 20.000 δραχμές και ο Βαυαρός βασιλιάς Όθωνας 40.000 δραχμές, η προσφορά του Κρητικού μαικήνα ξεπέρασε το ύψος των 1.800.000 δραχμών και με σύγχρονες τιμές υπολογίζεται σε περίπου 15.000.000 ευρώ. 

Κρήτες Φιλικοί

Είναι βέβαιο, ότι οι αρχηγοί της Φιλικής Εταιρίας δεν προγραμμάτισαν η δεν μπόρεσαν να οργανώσουν τον επαναστατικό ευαγγελισμό της Κρήτης σε πολύ μεγάλη κλίματα. Έτσι, όταν κηρύχτηκε η Επανάσταση το 1821, αρκετοί κρητικοί βρέθηκαν μυημένοι, όχι όμως σε τέτοια έκταση όση σε άλλες ελληνικές περιοχές.

Μανουσογιαννάκης Αναγνώστης (1786 -1881)

Μανουσογιαννάκης Αναγνώστης. Στρατάρχης Κρήτης στην επανάσταση του 1821. 

Γέννημα και θρέμμα της Ίμπρου, εγγονός του Μανούσακα(Μανούσου Πατακού) καπετάνιου της επανάστασης του Δασκαλογιάννη. Ο ήρωας καπετάνιος, κατηχήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τους πρώτους στη Κρήτη. Ο όρκος που έδωσε ο Μανουσογιαννάκης στον Εμ. Βερνάρδο όταν κατηχήθηκε.« ...Ευχαριστούμε να δοκιμάσω και υπομείνω τον σκληρότερο θάνατον, εάν λείψω εξ όλων των άνωθεν υποσχέσεων μου ή αν γίνω επίορκος ή προδότης ή επίβουλος κατά των ομογενών μου και κατά των εταίρων της Πατρίδος» Ο ένδοξος καπετάνιος του αγώνα του 1821 θα λάβει μέρος στις περισσότερες μάχες και θα αναδειχθεί το 1828 στρατάρχης Κρήτης. Έλαβε μέρος στην επανάσταση του 1841.

Η εφημερίδα Λευκά Όρη Χανίων, στο φύλλο της 21 Νοέμβρη 1881 νεκρολογεί τον αγωνιστή γράφοντας:

 « Εκείνο που ιδίως διέκρινε τον Αναγνώστην Μανουσογιαννάκη, την υψηλόκορμον αυτήν δρύν των Σφακίων, ήτο ο μεγάλος προς την πατρίδα έρως του… Αγαθός* εις άκρον, γλυκύς δε και προσηνής τοις τρόποις και τα μάλα φιλόξενος, είλκυσε πάντοτε όσον ουδείς άλλος της εποχής του την αγάπην και τον σεβασμόν μικρών και μεγάλων. Ο εν τη μάχη λέων, ήτο άκακον αρνίον μετ’ αυτήν».

ΠΗΓΗ

Αναδημοσίευση από

http://www.e-sfakia.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%82/36--1821/276--1821

φοτο

 https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82