Μαραθώνιων δρώμενα

Με την συγκυρία της φετινής δρομικής χρονιάς, κατά την οποία διοργανώνονται αρκετοί επετειακοί αγώνες ''λαϊκού'' δρόμου ανά την περιφέρεια (παρουσιάζονται παρακάτω) σπεύδω με διάθεση να συμβάλλω σε αυτό το εορταστικό πνεύμα,-εκτός πρώτα από όλα από την συμμετοχή στους αγώνες- παραθέτοντας κι απ΄ αυτό το αγωνιστικό μετερίζι προσωπικής έκφρασης, μια ταπεινή κατάθεση ψυχής:

Υπό αλλεπάλληλες αυξομειώσεις
κάθετες κλίσεις κι ανωφέρειες
ήσσονες κι ελάσσονες προσχώσεις
να επαυξάνουν ανά πόδα τις δυσχέρειες.

Ως τον επόμενο σταθμό αναρωτιέσαι
κόντρα σε εμπόδια μεγάλα
στα όρια σου πως κρατιέσαι;
που απέχει ακόμα μίλια αλάργα.

Το να εγκαταλείψεις -σε σκοτώνει
κι ας νιώθεις ότι καταρρέεις,
μα ξεπερνώντας τις φυγόπονες αισθήσεις
αφήνεις στο κατόπι σου προκλήσεις
ξοπίσω να αντιμετωπίζουν άλλοι.

Το σώμα πια εξουθενωμένο
ατόφιο με την θέληση ένα κράμα,
δίνοντας τα όλα ως το τέλος
ωσότου να κοπή το νήμα, η η ανάσα

Το νόημα του χρόνου πακτωμένο
στου χρονοδείκτη συνοψίστηκε την δράση
με ένα χαμόγελο ικανοποιημένο
σβήνεις την ένταση που έχεις περάσει.

Μετράει η προσπάθεια,
κι ότι κατάφερες να τερματίσεις,
τίτλος ισάξιος του άθλου μοιάζει.

Το παραπάνω στιχάκι, επειδή όχι μόνον αποτελεί αποκλειστικό πνευματικό δημιούργημα "εμού του ιδίου", αλλά λόγο του ότι για την κοπιώδη ολοκλήρωση του πραγματικά απαιτηθήκαν λίτρα προσωπικού ιδρώτα, ταυτόχρονα θεωρώ ότι αποτελεί ένα μικρό αφιέρωμα σε όλους τους απανταχού δρομείς, με μια ιδιαίτερη όμως συμπάθεια σε αυτούς που έπονται στο τέλος της σειράς.

Αγώνες:
«Φόδελε »10ος Επετειακός Αγώνας Δρόμου για την “Καρδιά του Παιδιού”
10ο ΜΙΝΩΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΜΥΘΩΝ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑΣ 2025 - ΟΡΕΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΡΕΞΙΜΑΤΟΣ
10ο ημιορεινό αγώνα «Στα μονοπάτια της Κνωσού & του Γιούχτα»

«Οὐαὶ τοῖς ἡττημένοις» πλευράς της ιστορίας

Η σκύλα δεν θα πάψει ποτέ να είναι σκύλα, όπως και η Χάρυβδη να είναι πάντα Χάρυβδη.
Όταν όμως βρεθείς στην δυσχερή θέση που υποχρεωτικά πρέπει να επιλέξεις ένα από τα δυο αυτά κακά, σταθμίζεις όλους τους παράγοντες και φυσικά αποφασίζεις να επιλέξεις όσο είναι δυνατόν το λιγότερο κακό, αυτό λοιπών έκαναν και οι βυζαντινοί προτιμώντας «Κρειττότερόν εστιν ιδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν λατινικήν»

Μαγαρίσματα

Ο μικρός Άγγελος μόλις πρόσφατα, η Κυριακή Γρίβα πρότερα, ο καλάγαθος Αντώνης Καργιώτης λίγο πιο πριν, όπως κι ο νεαρός Άρης Καμπανός αργότερα κι ακόμη ο έφηβος Βαγγέλης Γιακουμάκης παλαιοτέρα, είναι ίσως μερικές από τις πιο ηχηρές γνωστές ιστορίες με τραγικό τέλος που κατάφεραν να συνταράξουν κάπως την αμεριμνησία μας.

Παίνευε το σπίτι σου…*

Πέρασε πάρα πολύ καιρός από τότε που η παρούσα ιστοσελίδα πλέοντας σε πελάγη ευφορίας, διακατεχόταν από αισιόδοξα αισθήματα αυτοϊκανοποίησης, καθώς περηφανεύονταν για την αξιοσημείωτη αύξηση δραστηριότητας που παρουσίαζε.

Συλλογή μαργαριταριών

Λόγο οικονομικών πρωτίστως, αλλά και διάφορων λοιπών προσκομμάτων, «ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία» συμβιβάστηκα, εγκαταλείποντας την ιδέα να επιχειρήσω κάθε άλλη προσπάθεια, καθώς αποδέχτηκα την σκληρή πραγματικότητα, ότι αδυνατώ να ζήσω κατά τον ιδανικό τρόπο  -που κάποτε ως ανέμελος νεανίας ονειρευόμουν - (δεν εννοώ χλιδάτη ζωή ).

Τρίς($) κι ο Ντόναλντ

Αυτή η μικρή ομάδα με τις μεγάλες τσέπες από την ελίτ των πλουτοκρατών, την οποία βλέπουμε να αποθανατίζεται περίλαμπρη, στην καρδιά της αμερικανικής μητρόπολης και της οποίας τα μέλη διακατέχονται από έντονη διάθεση παρεμβατισμού, καθώς συστήνονται ως ''φλογεροί πιονέροι'' που αποπνέονται από επενδυτικούς οραματισμούς για μεγαλεπήβολα τεχνολογικά εγχειρήματα.

Ο γέρος και η αστερόεσσα

Με αφορμή κάποια υποψία ανεπαίσθητης αποφοράς, αιτία μιας ξαφνικής επιδείνωσης μερικών κακοφορμισμένων εγκεφαλικών κυττάρων, τα οποία άλλωστε δικαιολογούταν λόγο προχωρημένης βιολογικής φθοράς.
Στάθηκε αρκετό ώστε να αντιληφθεί ότι πλέον είχε έρθει η σειρά του, κι ότι αυτός θα είναι ο επόμενος που θα στηθεί στην πυρά ως το κατάλληλο εξιλαστήριο θύμα.

Στην προτέρα κατάσταση

Να λοιπόν που οι ιδέες αρνούνται πεισματικά να πεθάνουν, τούτο όπως αίφνης διαπιστώνουμε ισχύει ακόμα και για την παντελώς ανίδεη εποχή μας, αυτό τουλάχιστον υποδεικνύουν οι πρόσφατες δηλώσεις του ''ιδιόρρυθμου προεδρικού διδύμου'' των ΗΠΑ, που πριν ακόμα εγκατασταθούν στην αυτοκρατορική τους έδρα, άρχισαν να εκφράζουν βουλιμικές βλέψεις προς τις όμορες χώρες.*

Κριτική εξ αντικειμένου

Σα να μου φαίνεται ότι οι νέοι κυρίως το έχουν παρακάνει, όχι βέβαια ότι ήταν «τύπος και υπογραμμός» οι παλαιότεροι αρθρογράφοι και νυν διακεκριμένα στελέχη των πάντοτε έγκυρων ΜΜΕ, ίσα ίσα ως «πρώτοι διδάξαντες», αλλά οι ''μαθητές'' έχουν ξεφύγει πια από κάθε μέτρο.
Μα! πως να κάνουν διαφορετικά, θα μου πεις, όταν το παιχνίδι πλέον παίζεται υπό αυτούς τους όρους.
Κι έτσι φτάσαμε σε τέτοιο βαθμό τρομολαγνικής αρθρογραφίας, όπου ακόμη σε άρθρα σχετικά με τον καιρό, να διαβάζουμε με τους συνήθεις πηχυαίους με έντονη γραφή τίτλους: «Έρχεται πολικό Jetstream»

Εδώ είμαι στου Ρασούλη # 421

Ως ανθρώπινα όντα είναι στην φύση μας εν ριπή οφθαλμού να ολισθαίνουμε στις αδυναμίες μας, τούτο το γεγονός της κατάπτωσης δεν αλλάζει όσο ψαγμένος κι αν θεωρεί ότι είναι κανείς, ακόμη κι αν μερικές φορές καταφέρνει να δαμάζει κάποια πάθη, πολύ δύσκολα ωστόσο μπορεί να υπερβεί άπαξ από τα ελαττώματα της ανθρώπινης ψυχής.

Συμβαίνει

Είναι κάποιες σπάνιες στιγμές, που το υποφαινόμενο όν,
παρότι έχει βαθιά στο πετσί του την επίγνωση του πεπερασμένου και της φθαρτότητας του,
καταφέρνει να υπερβεί την μονοτονία της ρηχής του ύπαρξης
πλημμυρισμένος ως τα τρίσβαθα,
από ένα αίσθημα πλήρους κι απόλυτης ικανοποίησης.
Αίσθηση που όμως πηγάζει μέσα από πραγματάκια ταπεινά,
που ίσα ίσα χωρούν μέσα στην απλότητα τους.
Κάπως έτσι ρολάρουν οι μέρες και κυλούν τα φάλτσα χρόνια,
κι αν κάτι καταγράφεται στο κοντέρ της μηδενικότητας
είναι όταν σκαρώνω αυτοσχέδια στιχάκια,
που πολύ τα γουστάρω κάθε που ξεπετιούνται στο μυαλό μου,
ενίοτε δε πασίχαρα.

Ως την ειρήνη

Παραθέτω αυτό το κειμενάκι όχι επειδή το θεωρώ άξιο λόγου, το εναντίων μάλιστα, μιας κι έχω ακόμη συναίσθηση των περιορισμένων περιγραφικών μου δεξιοτήτων (τα χουμε ξεκαθαρίσει αυτά )
Αποφάσισα να το εκθέσω κατά κύριο λόγο στην κρίση σας, επειδή θεωρώ ότι χαρακτηρίζεται από το στοιχείο της έκπληξης, διότι ίσως υποδεικνύει ότι ακόμα κι από την ανάποδη καμιά φορά μπορείς να φτάσεις στα ίσια.

Αέρες*

Είναι κάποιες φορές κατά τις οποίες αισθάνομαι ότι έχω γκρεμοτσακιστεί μαζί με τις αξίες μου, σε ένα βαθύ ρήγμα υπαρξιακής ανυποληψίας, οπού κατά την αγωνιώδη πάλι μου για να ξεφύγω από αυτήν την τρομακτική άβυσσο που με κυριεύει, το μόνο που καταφέρνω είναι να εναποθέσω τυφλά τις ελπίδες μου, υιοθετώντας ως πραγματικότητα, κάθε λογής υποχόνδριο αποκύημα που εκείνες τις στιγμές εκκολάπτεται στην σφαίρα της αλόγιστης φαντασίας μου.

Ήταν κάποτε η Κρήτη

Αν κάποτε στην στράτα σου τύχη να κατηφορίζεις ξέγνοιαστα, αργοδιαβαίνοντας ανάμεσα από ανέμελους και χαμογελαστούς λόφους, όμοιους με αυτούς που με θαυμασμό περιέγραφε στο: « Ένας γύρος της Κρήτης στα 1415» ο Χριστοφόρος Μπουοντελμόντι, η αν πάλι άλλοτε ελπίδες κομίζοντας από στίχους του Ρασούλη, βρεθείς κατάκοπος οδοιπόρος να διασχίζεις αφηνιασμένα φαράγγια, τα θαυμαστά μνημεία ταραγμένων εποχών.

Για όλα φταιν τα δόγματα (εν μέρει)

Πριν εξηγήσω το πώς κατέληξα στο σκεπτικό των παρακάτω παρατηρήσεων στο σχόλιο που ακολουθεί.
Να πω καταρχάς ότι παίρνω κι ετούτη την δημοσίευση (έτσι ως έχει) επάνω μου εξυπακούεται δε ότι εφόσον το ΄΄δημοσιεύω΄΄, χρεώνομαι και τις αστοχίες του.

Περί μπλόκινγκ!

Πάγια άποψη μου όσον αφορά αναρτήσεις σχετικά με το μπλοκ, είναι ότι το καλύτερο για κάθε καλογραμμένο έστω και πρόχειρο κειμενάκι, καλό θα ναι να αναρτάται το συντομότερο δυνατόν ώστε να αναδύει αύρα φρεσκάδας, όσο ακόμα ως θέμα, η ως ιδέα παραμένει επίκαιρο κι όχι να σιτεύει αρχειοθετημένο σε κάποιο φάκελο μέσα σε ένα ερμάριο κάποιου ηλεκτρονικού συρταριού ενός Η/Υ.

Ομφάλιος λώρος

Τι να κάνουμε, ας το παραδεχθούμε, εξάλλου είναι κοινό μυστικό, είμαστε αναγκασμένοι ελλείψει σοβαρής εναλλακτικής προτάσεως, ν΄ ανεχόμαστε υποχρεωτικά τον κό Κόυλη μας.

«κλάιν μάιν»

Αρκούσε μόλις να κάνω ένα γρήγορο ''ξεφύλλισμα'' κατά την σύντομη ανασκόπηση στις επικεφαλίδες που έχω αναρτήσει τον τελευταίο καιρό σε τούτο εδώ το μπλοκ, για να διαπιστώσω ξανά το πόσο αισθητή είναι η αγωνία για το τι μας καρτερεί στον ερχομό της επόμενης μέρας.

Το τελευταίο μεγάλο ΟΧΙ

(Μια απλή παράθεση ιδεών)

Τώρα δεν γίνεται ούτε ο παραμικρός λόγος, ξεχάστηκε θαρρείς ως άνευ σημασίας γεγονός, ίσως εν αφορμή επετείου, αναφερθεί κάποιος ευφραδής αναλυτής από την εντιμότατη δημοσιογραφική κοινότητα, κι αυτό σχολιάζοντας με αρνητική χρεία, μπας και ξορκιστεί ποτέ από το πολιτικό μας σύστημα αυτό το ασυγχώρητο ολίσθημα.

Εν ολίγοις στέρεψα

Προς θεού, μην θεωρηθεί ότι υπαινίσσομαι άλλα τινά,
αλλά στην πραγματικότητα ισχύει ότι,
όταν η ανάγκη να διαγράφεις,(αποσύνθεση) είναι τόσο έντονη,
ώστε να υπερισχύει της διάθεσης να γράφεις, (σύνθεση)
τούτο σημαίνει ότι η όποια έστω δημιουργική πορεία προς την πνευματική αναζήτηση έχει ανακοπεί,
αφού όντας εκ του αποτελέσματος, με δεδομένη την τραγική κατάσταση επί των γεωπολιτικών πεδίων,
θεωρητικά έχουμε περιέλθει πλέον σε ιδεολογικό αδιέξοδο.
ΥΓ
Εξάλλου, με «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε», δεν …