Φάτε μάτια νόημα

Αν συλλογιστούμε ότι η καθημερινή παράκτια ψαριά ενός παραδοσιακού Ινουίτ γηγενή κάτοικου του παγωμένου κι αφιλόξενου αρκτικού κύκλου, όσο πενιχρή κι αν προκύψει, υπό τις συνήθεις αντίξοες τοπικές καιρικές συνθήκες, ασφαλώς και δεν παύει να συνιστά μια πραγματικά πολύτιμη αξία, πόσω μάλλον θρεπτική, δεδομένου ότι παρέχει την απολύτως απαραίτητη ποσότητα τροφής για την αναγκαία σίτιση της φαμίλιας του καλού μας αυτόχθονα φίλου.
Απεναντίας από ότι συμβαίνει με την ψαριά του δικού μου Εσκιμώου, που όσο περιγραφικά κι αν διηγηθώ τον πραγματικά εντυπωσιακό όγκο από τις επικές ψαριές του -αποτέλεσμα σαφώς των δεινών ικανοτήτων του στην αλιεία- τα κατορθώματα του δεν φαίνεται να τυγχάνουν παρόμοιας εκτίμησης.
Ωστόσο προτιμώ να παραλείψω όλα αυτά τα θαυμαστά επεισόδια, περί τις θρυλικές ψαριές που πιάστηκαν στα δίχτυα του ''λογοτεχνικού'' μου πρωταγωνιστή, μιας κι οι ψαρούκλες του δεν πρόκειται ποτέ να πείσουν ότι είναι εξίσου χορταστικές, εν συγκρίσει με την ψαρίλα που αναδίδει ακόμα κι ένα κατά πολύ υποδεέστερου μεγέθους πραγματικό αντίκρισμα, προφανώς διότι πρόκειται για ιχθύες μη βρώσιμους, όπως πιθανών θα αποφαινόταν κάποτε -όλο νόημα- οι μισαλλόδοξοι Μακκαβαίοι.
Ασχέτως αν λόγω αυτών των εκλεκτών αλιευμάτων -τα οποία και πάλι δεν αναφέρω - ως ένας πραγματικός ήρωας ρισκάρει καθημερινά για να ανταπεξέλθει στις επικίνδυνες προκλήσεις που επικρατούν στα ασταθή όρια της παγωμένης παράκτιας επιφάνειας,του βόρειου αρκτικού ωκεανού.

Αυτά τα ολίγα

Μ΄ αυτά τα καθόλου ολίγα, αλλά που μπορεί και να είναι, ανεξάρτητα από τον χρόνο που πέρασε η αυτόν που απομένει, υπεισέρχεται ως εισαγωγή στην σκέψη ο αναστοχασμός περί των πεπραγμένων της παράστασης που μόλις περατώθηκε.
Παρότι οι συντελεστές θα επιθυμούσαν διακαώς να παρίστανται για πολύ ακόμα καιρό, συνεχίζοντας ανέμελα να εκφράζουν (ανεξαρτήτου βαθμού επιτυχίας) επί σκηνής αυτόν τον παρηγορητικό κλαυσίγελο, παρά το να νοιάζονται πως τείνει η ώρα να πέσει οριστικά η αυλαία.
Αν και κατά κοινή παραδοχή ουδέποτε κατάφεραν καθόλη την ροη αυτής της τραγικωμωδίας να πείσουν ότι κατανοούν ακριβώς τον ρόλο που αυτοσχεδιάζουν.
(Εκτός κειμένου)
Ότι κι αν ειπωθεί μοιάζει να πηγάζει από μια αρχέγονη ιερότητα, το ίδιο ωστόσο παράλληλα χαρακτηρίζεται ως μια ακόμη τετριμμένη κι αχρείαστη κοινοτυπία.

Τέτρις

Επειδή ακόμη και την σήμερον δεν περνά ημέρα, όπου αυτό το υδροκέφαλο σύστημα μυριάδων μυστηριωδών υπηρεσιών, ημιάγνωστων κρατικών φορέων που όλοι μαζί απαρτίζουν συλλήβδην τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, να μην αποδεικνύει ότι μοναδικό του σκοπό έχει να μας καταπίνει αμάσητους.

Μαραθώνιων δρώμενα

Με την συγκυρία της φετινής δρομικής χρονιάς, κατά την οποία διοργανώνονται αρκετοί επετειακοί αγώνες ''λαϊκού'' δρόμου ανά την περιφέρεια (παρουσιάζονται παρακάτω) σπεύδω με διάθεση να συμβάλλω σε αυτό το εορταστικό πνεύμα,-εκτός πρώτα από όλα από την συμμετοχή στους αγώνες- παραθέτοντας κι απ΄ αυτό το αγωνιστικό μετερίζι προσωπικής έκφρασης, μια ταπεινή κατάθεση ψυχής:

«Οὐαὶ τοῖς ἡττημένοις» πλευράς της ιστορίας

Η σκύλα δεν θα πάψει ποτέ να είναι σκύλα, όπως και η Χάρυβδη να είναι πάντα Χάρυβδη.
Όταν όμως βρεθείς στην δυσχερή θέση που υποχρεωτικά πρέπει να επιλέξεις ένα από τα δυο αυτά κακά, σταθμίζεις όλους τους παράγοντες και φυσικά αποφασίζεις να επιλέξεις όσο είναι δυνατόν το λιγότερο κακό, αυτό λοιπών έκαναν και οι βυζαντινοί προτιμώντας «Κρειττότερόν εστιν ιδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν λατινικήν»

Μαγαρίσματα

Ο μικρός Άγγελος μόλις πρόσφατα, η Κυριακή Γρίβα πρότερα, ο καλάγαθος Αντώνης Καργιώτης λίγο πιο πριν, όπως κι ο νεαρός Άρης Καμπανός αργότερα κι ακόμη ο έφηβος Βαγγέλης Γιακουμάκης παλαιοτέρα, είναι ίσως μερικές από τις πιο ηχηρές γνωστές ιστορίες με τραγικό τέλος που κατάφεραν να συνταράξουν κάπως την αμεριμνησία μας.

Παίνευε το σπίτι σου…*

Πέρασε πάρα πολύ καιρός από τότε που η παρούσα ιστοσελίδα πλέοντας σε πελάγη ευφορίας, διακατεχόταν από αισιόδοξα αισθήματα αυτοϊκανοποίησης, καθώς περηφανεύονταν για την αξιοσημείωτη αύξηση δραστηριότητας που παρουσίαζε.

Συλλογή μαργαριταριών

Λόγο οικονομικών πρωτίστως, αλλά και διάφορων λοιπών προσκομμάτων, «ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία» συμβιβάστηκα, εγκαταλείποντας την ιδέα να επιχειρήσω κάθε άλλη προσπάθεια, καθώς αποδέχτηκα την σκληρή πραγματικότητα, ότι αδυνατώ να ζήσω κατά τον ιδανικό τρόπο  -που κάποτε ως ανέμελος νεανίας ονειρευόμουν - (δεν εννοώ χλιδάτη ζωή ).

Τρίς($) κι ο Ντόναλντ

Αυτή η μικρή ομάδα με τις μεγάλες τσέπες από την ελίτ των πλουτοκρατών, την οποία βλέπουμε να αποθανατίζεται περίλαμπρη, στην καρδιά της αμερικανικής μητρόπολης και της οποίας τα μέλη διακατέχονται από έντονη διάθεση παρεμβατισμού, καθώς συστήνονται ως ''φλογεροί πιονέροι'' που αποπνέονται από επενδυτικούς οραματισμούς για μεγαλεπήβολα τεχνολογικά εγχειρήματα.

Ο γέρος και η αστερόεσσα

Με αφορμή κάποια υποψία ανεπαίσθητης αποφοράς, αιτία μιας ξαφνικής επιδείνωσης μερικών κακοφορμισμένων εγκεφαλικών κυττάρων, τα οποία άλλωστε δικαιολογούταν λόγο προχωρημένης βιολογικής φθοράς.
Στάθηκε αρκετό ώστε να αντιληφθεί ότι πλέον είχε έρθει η σειρά του, κι ότι αυτός θα είναι ο επόμενος που θα στηθεί στην πυρά ως το κατάλληλο εξιλαστήριο θύμα.

Στην προτέρα κατάσταση

Να λοιπόν που οι ιδέες αρνούνται πεισματικά να πεθάνουν, τούτο όπως αίφνης διαπιστώνουμε ισχύει ακόμα και για την παντελώς ανίδεη εποχή μας, αυτό τουλάχιστον υποδεικνύουν οι πρόσφατες δηλώσεις του ''ιδιόρρυθμου προεδρικού διδύμου'' των ΗΠΑ, που πριν ακόμα εγκατασταθούν στην αυτοκρατορική τους έδρα, άρχισαν να εκφράζουν βουλιμικές βλέψεις προς τις όμορες χώρες.*

Κριτική εξ αντικειμένου

Σα να μου φαίνεται ότι οι νέοι κυρίως το έχουν παρακάνει, όχι βέβαια ότι ήταν «τύπος και υπογραμμός» οι παλαιότεροι αρθρογράφοι και νυν διακεκριμένα στελέχη των πάντοτε έγκυρων ΜΜΕ, ίσα ίσα ως «πρώτοι διδάξαντες», αλλά οι ''μαθητές'' έχουν ξεφύγει πια από κάθε μέτρο.
Μα! πως να κάνουν διαφορετικά, θα μου πεις, όταν το παιχνίδι πλέον παίζεται υπό αυτούς τους όρους.
Κι έτσι φτάσαμε σε τέτοιο βαθμό τρομολαγνικής αρθρογραφίας, όπου ακόμη σε άρθρα σχετικά με τον καιρό, να διαβάζουμε με τους συνήθεις πηχυαίους με έντονη γραφή τίτλους: «Έρχεται πολικό Jetstream»

Εδώ είμαι στου Ρασούλη # 421

Ως ανθρώπινα όντα είναι στην φύση μας εν ριπή οφθαλμού να ολισθαίνουμε στις αδυναμίες μας, τούτο το γεγονός της κατάπτωσης δεν αλλάζει όσο ψαγμένος κι αν θεωρεί ότι είναι κανείς, ακόμη κι αν μερικές φορές καταφέρνει να δαμάζει κάποια πάθη, πολύ δύσκολα ωστόσο μπορεί να υπερβεί άπαξ από τα ελαττώματα της ανθρώπινης ψυχής.

Συμβαίνει

Είναι κάποιες σπάνιες στιγμές, που το υποφαινόμενο όν,
παρότι έχει βαθιά στο πετσί του την επίγνωση του πεπερασμένου και της φθαρτότητας του,
καταφέρνει να υπερβεί την μονοτονία της ρηχής του ύπαρξης
πλημμυρισμένος ως τα τρίσβαθα,
από ένα αίσθημα πλήρους κι απόλυτης ικανοποίησης.
Αίσθηση που όμως πηγάζει μέσα από πραγματάκια ταπεινά,
που ίσα ίσα χωρούν μέσα στην απλότητα τους.
Κάπως έτσι ρολάρουν οι μέρες και κυλούν τα φάλτσα χρόνια,
κι αν κάτι καταγράφεται στο κοντέρ της μηδενικότητας
είναι όταν σκαρώνω αυτοσχέδια στιχάκια,
που πολύ τα γουστάρω κάθε που ξεπετιούνται στο μυαλό μου,
ενίοτε δε πασίχαρα.

Ως την ειρήνη

Παραθέτω αυτό το κειμενάκι όχι επειδή το θεωρώ άξιο λόγου, το εναντίων μάλιστα, μιας κι έχω ακόμη συναίσθηση των περιορισμένων περιγραφικών μου δεξιοτήτων (τα χουμε ξεκαθαρίσει αυτά )
Αποφάσισα να το εκθέσω κατά κύριο λόγο στην κρίση σας, επειδή θεωρώ ότι χαρακτηρίζεται από το στοιχείο της έκπληξης, διότι ίσως υποδεικνύει ότι ακόμα κι από την ανάποδη καμιά φορά μπορείς να φτάσεις στα ίσια.

Αέρες*

Είναι κάποιες φορές κατά τις οποίες αισθάνομαι ότι έχω γκρεμοτσακιστεί μαζί με τις αξίες μου, σε ένα βαθύ ρήγμα υπαρξιακής ανυποληψίας, οπού κατά την αγωνιώδη πάλι μου για να ξεφύγω από αυτήν την τρομακτική άβυσσο που με κυριεύει, το μόνο που καταφέρνω είναι να εναποθέσω τυφλά τις ελπίδες μου, υιοθετώντας ως πραγματικότητα, κάθε λογής υποχόνδριο αποκύημα που εκείνες τις στιγμές εκκολάπτεται στην σφαίρα της αλόγιστης φαντασίας μου.

Ήταν κάποτε η Κρήτη

Αν κάποτε στην στράτα σου τύχη να κατηφορίζεις ξέγνοιαστα, αργοδιαβαίνοντας ανάμεσα από ανέμελους και χαμογελαστούς λόφους, όμοιους με αυτούς που με θαυμασμό περιέγραφε στο: « Ένας γύρος της Κρήτης στα 1415» ο Χριστοφόρος Μπουοντελμόντι, η αν πάλι άλλοτε ελπίδες κομίζοντας από στίχους του Ρασούλη, βρεθείς κατάκοπος οδοιπόρος να διασχίζεις αφηνιασμένα φαράγγια, τα θαυμαστά μνημεία ταραγμένων εποχών.

Για όλα φταιν τα δόγματα (εν μέρει)

Πριν εξηγήσω το πώς κατέληξα στο σκεπτικό των παρακάτω παρατηρήσεων στο σχόλιο που ακολουθεί.
Να πω καταρχάς ότι παίρνω κι ετούτη την δημοσίευση (έτσι ως έχει) επάνω μου εξυπακούεται δε ότι εφόσον το ΄΄δημοσιεύω΄΄, χρεώνομαι και τις αστοχίες του.

Περί μπλόκινγκ!

Πάγια άποψη μου όσον αφορά αναρτήσεις σχετικά με το μπλοκ, είναι ότι το καλύτερο για κάθε καλογραμμένο έστω και πρόχειρο κειμενάκι, καλό θα ναι να αναρτάται το συντομότερο δυνατόν ώστε να αναδύει αύρα φρεσκάδας, όσο ακόμα ως θέμα, η ως ιδέα παραμένει επίκαιρο κι όχι να σιτεύει αρχειοθετημένο σε κάποιο φάκελο μέσα σε ένα ερμάριο κάποιου ηλεκτρονικού συρταριού ενός Η/Υ.

Ομφάλιος λώρος

Τι να κάνουμε, ας το παραδεχθούμε, εξάλλου είναι κοινό μυστικό, είμαστε αναγκασμένοι ελλείψει σοβαρής εναλλακτικής προτάσεως, ν΄ ανεχόμαστε υποχρεωτικά τον κό Κόυλη μας.