Ήταν κάποτε η Κρήτη

Αν κάποτε στην στράτα σου τύχη να κατηφορίζεις ξέγνοιαστα, αργοδιαβαίνοντας ανάμεσα από ανέμελους και χαμογελαστούς λόφους, όμοιους με αυτούς που με θαυμασμό περιέγραφε στο: « Ένας γύρος της Κρήτης στα 1415» ο Χριστοφόρος Μπουοντελμόντι, η αν πάλι άλλοτε ελπίδες κομίζοντας από στίχους του Ρασούλη, βρεθείς κατάκοπος οδοιπόρος να διασχίζεις αφηνιασμένα φαράγγια, τα θαυμαστά μνημεία ταραγμένων εποχών.

Ιδιωτική ιδιοκτησία δημόσιας περιουσίας!

Επανέρχομαι με  ένα από τα πολλά ''γραφικά'' που εξακολουθούν να συμβαίνουν ακόμα σ΄ αυτόν τον έρμο τόπο, που όπως φαίνεται δεν πρόκειται να μας εγκαταλείψουν ποτέ. Ενδεικτικό η καταφανής καταπάτηση, ''προστατευόμενης'' ζώνης παρά τον χαρακτηρισμό της περιοχής με διατάξεις εγκυκλίους κλπ ως βιότοπου, καθώς εκτός από αιγιαλό μιλάμε για τις εκβολές ποταμού, σημαντικό χώρο ανάπαυσης για τα αποδημητικά πουλιά.

Για πoια πετσέτα ρε γαμώτο

(Δεν δρούμε δεν αντιδρούμε)
Ίσως φταίει ότι στην Κρήτη σταθήκαμε ιδιαίτερα ευνοημένοι αφού όλες οι μεγάλες πόλεις της νήσου βρέχονται από θάλασσα. Έτσι και για την πόλη του Ηρακλείου για την οποία θα αναφερθούμε το Κρητικό πέλαγος απλώνετε διάπλατα στα πόδια της κι όπως κι αν το κάνεις όσο υποβαθμισμένο, κακοποιημένο, καταπατημένο υπερ-εκμεταλλευμένο κι αν είναι αυτό το τεράστιο παραθαλάσσιο μέτωπο όλο και σε κάποια παράλια θα βολευτούμε. (Σε γενικές γραμμές λίγο πολύ τα ίδια ισχύουν για όλο το νησί)

Χρονοστιβάδα

Όστρακα θαμμένα σε ασβεστολιθικά ιζήματα η ασπροχώματα, (κούσκουρας) * όπως λέγεται στην Κρήτη, (φωτογραφίες από πρανές κάθετης τομής, διαμορφωμένο από παλαιοτέρα χωματουργικά έργα ), σε υψόμετρο 120μ περίπου και απόσταση κοντά στα 15χμ από την σημερινή ακτογραμμή.

Τομπρούκ γιόκ

Προς μεγάλη μου απογοήτευση διαπίστωσα «ιδίοις όμμασι» ότι η αμμώδης παραλία που οριοθετείται στο ανατολικό άκρο της μακράς ακτογραμμής του Καρτερού, γνωστή με το τοπωνύμιο Τομπρούκ δεν υπάρχει πια, τουλάχιστον με το ανάγλυφο που έως τα τώρα την γνωρίζαμε, απλός ''εξαφανίστηκε''. Φαίνεται ότι με την κακοκαιρία του χειμώνα που πέρασε η θάλασσα κυριολεκτικά την κατάπιε, συρρικνώνοντας την τόσο ώστε το μόνο που απόμεινε από την εκτεταμένη αμμουδιά της είναι μερικά ''αφιλόξενα'' βραχάκια. Παραλία λοιπών γιόκ, για να χρησιμοποιήσω την λέξη που συνηθίζει να αναφέρει στα καθημερινά απειλητικά ''γαβγίσματα'' του και το σκυλολόι παραδίπλα.

Αν δεν το κάνω εγώ, θα το κάνει κάποιος άλλος !

Αυτή η γνωστή σε όλους μας φράση συνοψίζει στην πραγματικότητα την αδηφάγο πρακτική που αντιμετωπίζονται οι κοινοί πόροι στον πλανήτη μας.
Παραθέτω μερικές εμπεριστατωμένες παρότι (κωμικοτραγικές) απόψεις περί των κοινών:

Όρος Κέντρος

                            OΡΟΣ ΚΕΝΤΡΟΣ ή ΚΕΔΡΟΣ

Περιγραφή  ανάβασης  στην κορφή του όρους Κέντρος  από την ιστοσελίδα

Του  ορειβάτη Δακανάλη Μανόλη

Ένας ξεχασμένος Μινωικός δρόμος στο όρος Κέντρος.

Υγρότοπος Μαλίων

Το έλος Ποταμού Μαλίων. Γενικά Χαρακτηριστικά.

Η ορνιθοπανίδα του έλους
Ποταμού Μαλίων.

Υδροβιότοπος Αλμυρού (Να το πάρει το ποτάμι;)

Απαράδεκτη περιβαλλοντολογική ''διασάλευση'' προξενείτε από τις ''χωματουργικές'' παρεμβάσεις βαρέων μηχανημάτων (μπουλντόζες), στην δημοφιλή παραλία της αμουδάρας στο Γάζι

Από τις κατεδαφίσεις των διατηρητέων στην διατήρηση των κατεδαφιστέων !

Μετά από την πρόσφατη ανάρτηση για την τύχη ενός ακόμη από τα πολλά διατηρητέα που κατέληξαν τελικά σωρούς από μπάζα στην πόλη του Ηρακλείου. Με την παρούσα ανάρτηση μεταβαίνουμε πάραυτα στο αμέσως επόμενο στάδιο αυτό που αφορά τα κατεδαφιστέα. Σε αντιδιαστολή των διατηρητέων, τώρα και σύμφωνα με τον ορισμό του τομέα, θα περιμέναμε και το ανάλογο αποτέλεσμα, άλλα όχι κι εδώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο από ότι ο όρος κατεδάφιση υποδηλώνει. Πρόκειται για ένα ακόμη μυστήριο αντεστραμμένης  λογικής, καθώς φαίνεται ότι κι εδώ επιδρά το φαινόμενο της εν Ελλάδι πραγματικότητας. Διαβάζοντας για το θέμα που όπως πληροφορούμαστε ξεκίνησε από το μακρινό 1973, μπορεί πλέων δικαίως να άπτεται στις αρμοδιότητες της ειδικότητας των ιστορικών. Εδώ πάντως παρατίθεται λιτά με μια σειρά από τίτλους που παραπέμπουν σε άρθρα εποχής, με την απαιτουμένη μεταξύ τους χρονική απόσταση λαμβάνοντας υπόψιν την ταχύτητα των αρμοδίων υπηρεσιών της κρατικής μηχανής. Τέλος ετούτη η σύντομη παρουσίαση κλείνει με την πανηγυρική διαβεβαίωση μιας λίαν πρόσφατης φωτογραφίας. Ωστόσο αυτή η ιστορία, ποια ιστορία δηλαδή, εδώ πρόκειται για γενικευμένη πρακτική συστηματικής καταπάτησης των ακτογραμμών, κάτι το όποιο αλώστε συχνά συναντάμε όλοι μας σε πλύστες περιπτώσεις , αλλά και η παραπάνω ενδεικτική περίπτωση που αναφέρουμε, όπως φαίνεται δεν αποτελεί παρά το κερασάκι στην τούρτα.

Όλα τα έχει ο Καρτερός.

Πραγματικά δυσκολεύτηκα (προτού τελικά καταφύγω στην κλασική λύση της αλφαβητικής παράθεσης των σχετικών λημμάτων, με παραπομπή στους ανάλογους υπερσύνδεσμους) στο πως να παρουσιάσω με την καταλληλότερη περιγραφεί των πολλών αλλά ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που συγκεντρώνονται σε έναν και μόνον σχετικά περιορισμένο τόπο. Αναφέρομαι στην προσφιλή σε ντόπιους και τουρίστες παραλία Καρτερού που μοιράζεται ανάμεσα στους δυο όμορους Δήμους Ηρακλείου και Χερσονήσου. Χαρακτηριστικά με τα οποία συνθέτεται η ποικίλη φυσική και ιστορική μοναδικότητα του, δίχως να απαλείφονται οι σχετικές αναφορές στα χρόνια προβλήματα που υποβαθμίζουν ένα σύγχρονο περιαστικό περιβάλλων.

Γαϊδουρονήσι (SOS) «η χρυσή μπίζνα τέλος»

Ξηλώθηκαν όλα τα παραπήγματα και απομακρύνθηκαν τα μπάζα 

Στα άκρα φτάνει η αντιπαράθεση με φόντο το Σχέδιο Δράσης για τη νήσο Χρυσή, καθώς λίγες ώρες μετά το ξήλωμα τόνων αυθαίρετων κατασκευών μπαζών και σκουπιδιών που κατέκλυζαν την προστατευόμενη περιοχή, και τη διαβεβαίωση του Συντονιστή της Επιτροπής του Σχεδίου Δράσης, κ. Καλούστ Παραγκαμιάν ότι «η μπίζνα τέλος»… 

 

Στα άκρα η κόντρα για τη νησίδα Χρυσή.

Δημοσίευση στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ άρθρο Από Λίλιαν Δαφερμάκη

https://www.patris.gr/2022/05/14/sta-akra-i-kontra-gia-ti-nisida-chrysi/

Γαϊδουρονήσι (SOS)

Το σχέδιο δράσης για τη διάσωση του οικοσυστήματος στο Γαϊδουρονήσι

Οι κέδροι απειλούνται στη Χρυσή

Η νήσος Χρυσή έχει τεθεί υπό αυστηρό καθεστώς προστασίας λόγω των φυσικών της χαρακτηριστικών, της σπάνιας χλωρίδας και του αρχαιολογικού της ενδιαφέροντος που την καθιστούν μοναδική αλλά, ταυτόχρονα, ευάλωτη στην αλόγιστη εκμετάλλευση…

Άρθρο από εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ

(κλικ στον τίτλο)

https://www.patris.gr/2022/05/14/to-schedio-drasis-gia-ti-diasosi-toy-oikosystimatos-sto-gaidoyronisi/

Όχι πλάκες με τον Πλακιά.

 

Πλακιάς: Ασφαλιστικά μέτρα για να σωθεί ο εμβληματικός βράχος.

«ΜΠΛΟΚΟ» ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΣΤΗΝ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑΚΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ  

Έξι υπόσκαφα κτήρια μιας μεγάλης ξενοδοχειακής μονάδας επιχειρείται να ανεγερθούν στον επιβλητικό βράχο του Πλακιά και συγκεκριμένα στο γνωστό στον αναρριχητικό κόσμο Παλίγκρεμνο, διάσημο για το εξαιρετικό φυσικό κάλλος και την ιδιαίτερη γεωλογική αξία του…

Δημοσίευση στην ΠΑΤΡΙΣ άρθρο Από Λίλιαν Δαφερμάκη   Μάιος 12/ 2022

(κλικ στον τίτλο)  

https://www.patris.gr/2022/05/12/plakias-asfalistika-metra-gia-na-sothei-o-emvlimatikos-vrachos/

Όχι πλάκες με τον Πλακιά.

Ο Παλίγκρεμνος σε κίνδυνο.

Πολλές μελέτες έχουν προτείνει, ήδη από τη δεκαετία του ’80, να κηρυχθεί προστατευόμενο τοπίο - μνημείο λόγω της σημασίας του, χωρίς ωστόσο αυτό να έχει συμβεί.

Δημοσίευση στην Καθημερινή άρθρο του   Γιώργος Λιάλιος   07.12.2019

(κλικ στον τίτλο)   

https://www.kathimerini.gr/society/1055143/o-paligkremnos-se-kindyno/

Απάτητα βουνά, ναί, αλλά μόνο ένα δεν φτάνει.

Από αλλού τα περιμέναμε κι από αλλού μας ήρθαν, και για να εξηγούμε όπως οφείλω, μιας και ακόμα θέλω να θεωρούμαι  δίκαιος, καθώς εξ αρχής τοποθετήθηκα δια της πλαγίας, αναφέρομαι στην συγκεκριμένη κυβέρνηση η οποία τελικά αξίζει έστω έναν καλό λόγο. Καθότι έως τώρα τουλάχιστον, αποδεικνύεται δέοντος ικανή, στην διαχείριση όχι μόνον μιας σειράς κρίσιμων θεμάτων, αλλά ακόμα και σε μη μείζονα, τα οποία βεβαίως δεν προτίθεμαι να επεκταθώ, όμως οπωσδήποτε συνθέτουν την «έξωθεν καλή μαρτυρία».

Ανθισμένο Τομπορότσι.

Ceiba(Chorisia)  insignis

Ο πράσινος μετανάστης με καταγωγή από τα τροπικά και υποτροπικά δάση της νότιας Αμερικής, φαίνεται να έχει ριζώσει για τα καλά στην πόλη μας καθώς ορθώνεται πλήρως ανεπτυγμένο, ολάνθιστο και καμαρωτό να κοσμεί παρτέρι σε μια γωνιά της Κρητικής μεγαλούπολης. Με τον διογκωμένο γκρι κορμό ενός ώριμου δέντρου χαρακτηριστικό του είδους του γεμάτος με αγκαθωτές φολίδες, σημάδι ότι ευημερεί άνετα, αν και είναι σπάνιο, στα δικά μας κλίματα. Με την ευκαιρία παραθέτω μερικές πληροφορίες σχετικά με αυτό τo αξιοθαύμαστο δέντρο. Στη Βολιβία, ονομάζεται toborochi , που σημαίνει "δέντρο καταφυγίο" ή "προστατευτικό δέντρο" Τα δέντρα Toborochi είναι φυλλοβόλα δέντρα που ευδοκιμούν στα τροπικά και υποτροπικά δάση της Νότιας Αμερικής. Σύμφωνα με έναν μύθο της Βολιβίας, όταν ο Κόσμος ήταν ακόμα πολύ νέος τα Ana, που ήταν τα πνεύματα του σκότους, βασάνιζαν και δολοφονούσαν ανθρώπους. Όταν τα πνεύματα αυτά έμαθαν πως μια νεαρή κοπέλα, η γυναίκα του θεού Colibri, ήταν έγκυος και θα γεννούσε το παιδί που θα σταματούσε την κυριαρχία τους, αποφάσισαν να την εξαφανίσουν. Η κοπέλα προσπάθησε να κρυφτεί, αλλά δεν τα κατάφερνε. Τα πνεύματα μπορούσαν να την εντοπίσουν παντού. Κουρασμένη πια από το κυνηγητό δοκίμασε να κρυφτεί στον κορμό ενός δέντρου, όπου και γέννησε τον γιο της. Το αγόρι μεγάλωσε και εκπλήρωσε την προφητεία, ενώ η μητέρα έζησε για πάντα και πέθανε μέσα στον κορμό. Από τότε η κοπέλα παίρνει του μορφή του δέντρου Toborochi , με τον τεράστιο κορμό και αναζητά τον σύζυγό της.

The Legend of the Toborochi Tree

ΠΗΓΗ

Αντιγραφή απόσπασματος από

https://mikropragmata.lifo.gr/zoi/6-yperochoi-mythoi-piso-apo-agapimena-i-kai-spania-dentra/