Για πoια πετσέτα ρε γαμώτο

(Δεν δρούμε δεν αντιδρούμε)
Ίσως φταίει ότι στην Κρήτη σταθήκαμε ιδιαίτερα ευνοημένοι αφού όλες οι μεγάλες πόλεις της νήσου βρέχονται από θάλασσα. Έτσι και για την πόλη του Ηρακλείου για την οποία θα αναφερθούμε το Κρητικό πέλαγος απλώνετε διάπλατα στα πόδια της κι όπως κι αν το κάνεις όσο υποβαθμισμένο, κακοποιημένο, καταπατημένο υπερ-εκμεταλλευμένο κι αν είναι αυτό το τεράστιο παραθαλάσσιο μέτωπο όλο και σε κάποια παράλια θα βολευτούμε. (Σε γενικές γραμμές λίγο πολύ τα ίδια ισχύουν για όλο το νησί)

Η κακιά μας η ώρα

Το παρόν εντάσσεται στην κατηγορία όλον αυτών των μηδαμινής αξίας μεμψίμοιρων κειμένων που σούρνωνται κατά κόρον στο διαδίκτυο, άνευ ουσίας κι ουδεμίας σημασίας, στοιχειοθετημένα απλά και μόνον από κοντόφθαλμα ανθρωπάκια ως και του λόγου μου, θεωρώντας ότι η γκρίνια τους αρκεί ώστε να επιλυθεί το γενικό κατήντημα τούτης της χώρας.

Η Ελλάδα ανήκε στους …

Όσο εξοικειωμένος κι αν είμαι με την επιβλητική παρουσία του Ενετικού λιμένα να δεσπόζει στην καθημερινότητα μου, δεν θα υπέθετα ποτέ την πιθανότητα ότι η Λατινοκρατία θα μπορούσε να επιστρέψει σαν μια απτή πτυχή της σύγχρονης πραγματικότητας.

Κιονόκρανος

Πρώτα από όλα εγώ και μετά, ας πνιγούν (κόσμιο) όλοι οι άλλοι,
ας είμαι εγώ καλά και δεν πα να βουλιάξει ο κόσμος όλος.
– Ω, αλί μου! ποια μαύρη συμφορά με βρήκε πάλι;
Μα γιατί;
Γιατί πάντοτε εμένα τυχαίνουν όλα τα κακά;
Βοήθεια χριστιανοί! Τρέξτε σύντροφοι!
-Να πάρει! τι στα ανάθεμα!
Κανείς!
Κανένας δεν νοιάζεται ποια για τον διπλανό του;
κανένας δεν ενδιαφέρεται για τον πλησίον του;
τέτοια αναλγησία; τέτοια κατάντια;

Εξηγούμε κι ας παρεξηγούμαι

Αν τυχόν παρακολουθεί ακόμη κάποιος τακτικά τούτο το μπλοκ σίγουρα θα έχει αντιληφθεί ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα η θεματολογία του άλλαξε άρδην.

Όλα για τα ψηφαλάκια

Κατά λάθος από μια στιγμιαία απροσεξία διέγραψα ένα από τα πρόχειρα κειμενάκια που με ιδιαίτερη διάθεση είχα αρχίσει να σκαρώνω αυτές τις μέρες, δυστυχώς όμως με μια αδέξια κίνηση μου πάει εξαφανίστηκε μονομιάς ως να μην συνετέθη ποτέ αφού με κανέναν τρόπο προς απογοήτευση μου δεν στάθηκε δυνατόν να το επαναφέρω.

Την εποχή του τσίγκου

Η αλλιώς εποχή της χρήσης των φυσικών πόρων, τότε που οι άνθρωποι βασιζόταν στα φυσικά υλικά από ξύλο, πέτρα, πηλό, μέταλλο, γυαλί κι όλα βέβαια τα προϊόντα φυσικής προέλευσης. Οτιδήποτε δηλαδή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες στην καθημερινότητα μιας κοινωνίας που διαβιούσε με έναν τρόπο ζωής οπωσδήποτε πιο κοντά στα ανθρώπινα μέτρα.

Ετούτα είναι η αρχή έπεται η συνεχεία παντέρμη ενδελέχεια που θα μας υποστεί

Δεν στάζει ο νους ούτε μια λέξη, που να μην μοιάζει με μια άλλη
καμιά ιδέα δεν προβάλει, ούτε κατά διάνοια,

Μία και καλή

Καταρχήν για να μην φανεί ότι είμαι αχάριστος, σπεύδω εκ των προτέρων να δηλώσω ευγνώμων που η τύχη μου επέτρεψε να μετάσχω στο θαύμα του μυστηρίου της ζωής, και δη καθώς διαθέτω τουλάχιστον προς ώρας, εκτός από το ύψιστο αγαθό της υγείας, τα απαραίτητα συστατικά για τα προς το ζην ενός αξιοπρεπούς βίου.

«Τοις κείνων ρήμασι»

Αφού χωρίς λόγο και αίτια κατά πως το συνηθίζω απείχα για κάποιο χρονικό διάστημα από το να καταγίνομαι με το παρών ιστολόγιο, κι αφού για ακόμη μια φορά στάθηκα συνεπής στην ασυνέπεια μου, φαίνεται ότι έφτασε ο καιρός να επιχειρήσω την διακοπή αυτής της παρατεταμένης μουγκαμάρας παραθέτοντας πρόχειρα κάποιες ελάχιστες γραμμούλες. Χωρίς προς θεού τούτο να θεωρηθεί ότι τρέφω καμιά αυταπάτη για πιθανές διαδραστικές αλληλεπιδράσεις, αφού ούτως η άλλος η αλήθεια είναι πως ο υποφαινόμενος ουδόλως φαίνεται να απασχολεί κανέναν.