Για πoια πετσέτα ρε γαμώτο

(Δεν δρούμε δεν αντιδρούμε)
Ίσως φταίει ότι στην Κρήτη σταθήκαμε ιδιαίτερα ευνοημένοι αφού όλες οι μεγάλες πόλεις της νήσου βρέχονται από θάλασσα. Έτσι και για την πόλη του Ηρακλείου για την οποία θα αναφερθούμε το Κρητικό πέλαγος απλώνετε διάπλατα στα πόδια της κι όπως κι αν το κάνεις όσο υποβαθμισμένο, κακοποιημένο, καταπατημένο υπερ-εκμεταλλευμένο κι αν είναι αυτό το τεράστιο παραθαλάσσιο μέτωπο όλο και σε κάποια παράλια θα βολευτούμε. (Σε γενικές γραμμές λίγο πολύ τα ίδια ισχύουν για όλο το νησί)

Ακόμα και τώρα που ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι αφού αν το καλοκοιτάξεις εύκολα διαπιστώνεις ότι μια μια όλες αυτές οι κοσμαγάπητες παραλίες έχουν υποστεί ανεξέλεγκτες επεμβάσεις.
Ας πιάσουμε όμως τα πράγματα από μια σειρά αρχίζοντας από τις σχετικά κοντινές στην πόλη του Ηρακλείου Δυτικές ακτές, διότι αν σε βγάλει ο δρόμος πιο πέρα ατύχησες, πρόκειται για απέραντες εκτάσεις περιφραγμένων βοσκότοπων που τυλίγοντας ολόκληρες κορυφογραμμές κατεβαίνουν ως την θάλασσα, περιοχές οι οποίες στην κυριολεξία βρίσκονται υπό καθεστώς κράτους εν κράτη αναμένοντας νομοτελειακά την χρυσοφόρα τύχη που επιφυλάσσει το μέλλον στους κτήτορες τους. Παρεμπίπτοντος ας σημειωθεί ότι εκεί αν σου τύχει και μπλέξεις δεν ξεμπερδεύεις με διπλωματικά μέσα.
Ας ασχοληθούμε λοιπών με τις υπόλοιπες παραλίες που είναι περισσότερο κοσμοπολίτικες όπως η παραλία του Μονοναύτη αλλά κυρίως της Ψαρομούρας ειδικά αυτή μόνον για δημόσια παραλία δεν σε προϊδεάζει καθώς όλα φροντίζουν να υποδηλώνουν ότι υπόκειται σε ένα απόλυτα ιδιοκτησιακό καθεστώς, εκεί πια βάζουν τις καρέκλες την μια πάνω στην άλλη ακόμα και επάνω στους βράχους, με κατασκευές επί κατασκευών....
Έπεται η παραλία της Λυγαριάς αλλά πρωτίστως και κυρίως αυτή της Αγίας Πελαγίας όπου η τόσο εξόφθαλμη αυθαίρετη οικοδόμηση έχει φτάσει πάνω στην θάλασσα αφήνοντας μόνον μια πολύ στενή λωρίδα παραλίας, με αποτέλεσμα οπότε έχει κύμα να εξαφανίζεται κι αυτή αφού η αγριεμένη θάλασσα την καταπίνει ολόκληρη.
Προσπερνάμε εν τάχει εφόσον ούτε αυτήν την φορά πρόκειται να σχολιάσουμε τις ούτως η άλλως ιδιόρρυθμες όσο και στενά οριοθετημένες παράλιες του Μαδέ αλλά κυρίως αυτής του εμβληματικού Παλιόκαστρου, κάνοντας μια σύντομη αναφορά στην ιδιοκατασκευή για τις επιχειρηματικές δραστηριότητες μιας κοντινής ταβέρνας του διαμορφωμένου χώρου της χελιδόνας.
Συν τοις άλλοις αξίζει να αναφερθούμε ότι κατά μήκος αυτής της διαδρομής από το ύψος της τεχνικής κατασκευής της επενδυτικής επιχείρησης τουριστικών καταλυμάτων Θησέας, εκτός την απροσπέλαστη από την στεριά ειδυλλιακή παραλία της Παναγιάς σε όλο το μήκος αυτής της αφιλόξενης και θαλασσοδαρμένης Δυτικής ακτής του Κόλπου του Ηρακλείου κυριαρχούν μόνον απόκρημνοι δέτες.
Γκρεμοί που δαμάστηκαν σχετικά πρόσφατα με τις εργασιακές δυνατότητες που προσέφεραν τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα καθώς και η απεριόριστη χρηματοδότηση που έρεε κατά την εποχή των παχιών αγελάδων.
Συνδυασμοί που κατέστησαν δυνατόν σε μερικούς ιδιαίτερα οικονομικά εύρωστους θιασώτες της ντόπιας κι όχι μόνον ελίτ να οικοδομήσουν πολυτελέστατες βίλες και βιλάκια που κείτονται πλάι στους γκρεμούς πάνω από την θάλασσα, χαρίζοντας στους απαιτητικούς ιδιοκτήτες τους ένα απαράμιλλο πανοραμικό τοπίο στον κόλπο του Ηρακλείου, άλλα όχι και το αντίστροφο.
Ώρα να πάμε γρήγορα γρήγορα πιο ανατολικά όπου οι παράκτιες εγκαταστάσεις των σταθμών εκφόρτωσης των εταιριών πετρελαιοειδών και τσιμέντων, συν η καθηλωτική παρουσία του εργοστάσιου της ΔΕΗ του ΑΗΣ Λινοπεραμάτων καθιστούν την περιοχή βεβαρημένη βιομηχανική ζώνη καθ' όλο το μήκος της ενδιάμεσης εύκολα προσιτής κι αληθινά πανέμορφης ακτογραμμής με χαρακτηριστικό στοιχείο το βότσαλο. Εξαίρεση αυτής της ταλαιπωρημένης αλλά ακόμη αξιοπρόσεκτης γωνιάς του κόλπου του Ηρακλείου αποτελεί η παραλία της Παντάνασσας αν και βρίσκεται ακριβώς δίπλα από τις ολοένα αναπτυσσόμενες εγκαταστάσεις στην Μαρίνα της Ροδιάς, εξακολουθεί να προσφέρεται για μια απολαυστική βουτιά στους ηλιοκαμένους επισκέπτες της ενώ λόγο της θέσεως της είναι ιδιαίτερα προσφιλή στους κολυμβητές ανοιχτής θαλάσσης. Συνεχίζοντας την πορεία Ανατολικά, αμέσως μετά βρίσκουμε μια μεγάλη αμμώδη παράλια εξ ου και το όνομα της Αμουδάρα, παρά τις προσπάθειες των πολυάριθμων ξενοδοχείων να την περιορίσουν, η παραλία είναι τόσο μεγάλη που μόνο πετσέτες πάνω στην άμμο να έχεις όρεξη να απλώνεις. Φυσιολογικά από την μεριά που πρώτο συναντήσαμε την παραλία θα έπρεπε να αντικρίσουμε τον σημαντικό όχι μόνον για την ντόπια χλωρίδα και πανίδα αλλά για πλήθος αποδημητικών ‘προστατευόμενο’ βιότοπο των εκβολών στο δέλτα του Αλμυρού ποταμού, άσχετο αν εμείς το μόνο που βλέπουμε είναι ένα περιφραγμένο πάρκινγκ.
Η παραλία της Αμμουδάρας ενώ διοικητικά υπάγεται στον Δ Μαλεβιζίου στην ουσία απλώνονται τα προάστια της ανατολικής ζώνης της πόλεως του Ηρακλείου, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της μοιράζεται από πληθώρα μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων, λόγοι για τους οποίους κατά καιρούς επιβαρύνεται από μεγάλο όγκο αστικών λυμάτων.
Ώρα να γυρίσουμε σελίδα περνώντας από Δυτικά στα Ανατολικά εννοείται πως ότι έχει να κάνει με καθαυτή την αστική ζώνη του Ηρακλείου παρότι βρέχεται από θάλασσα παραβλέπεται συλλήβδην. Αξίζει πριν όμως τιμής ένεκεν να αναφέρομαι τον αξιόλογο και με πολλές αξιοποιήσιμες δυνατότητες Κόλπο του Δερματά στην παλιά Ηλεκτρική για τους πρεσβύτερους, νυν χώρο του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης, τα νερά του που δεσπόζουν ως κεντρική αυλή στο παραλιακό μέτωπο του εγκιβωτισμένου πολεοδομικού ιστού της τσιμεντούπολης, μόλις προ ΄΄κάμποσων΄΄ καιρό ακόμη φιλοξενούσαν καθημερινά στα διαυγή ύδατα τους τα παιδικά μας καλοκαίρια.
Αφήνοντας πίσω λιμάνια, αεροδρόμια, στρατόπεδα κι άλλα λοιπά εμπόδια του προαστίου της Αλικαρνασσού, αισίως πια μεταβαίνουμε στις Ανατολικές ακτές της πόλης ξεκινώντας από την ακτή του Καρτερού εδώ τα πράγματα παρά την ανεπανόρθωτη οικολογική υποβάθμιση του βιότοπου των εκβολών του Καρτερού αν δεν έχουν βελτιωθεί τουλάχιστον δεν χειροτερεύουν.
Ομολογουμένως έπειτα κι από τις τελευταίες καταλυτικές παρεμβάσεις της πολιτείας οι συνθήκες έχουν γίνει πολύ καλύτερες για τους ενδημικούς παραθεριστές τουλάχιστον, πραγματικότητα που ισχύει για όλο το μήκος των ιδιαίτερα δημοφιλών αμμουδερών ακτών Καρτερού, Αμνισού, Τομπρούκ έως και στο Αρίνα, (Δυτικότερα εισερχόμαστε σε αμιγώς τουριστικές παραλίες του Δ Χερσονήσου) οι οποίες παρά τον φόρτο τους οργανωμένες η όχι παραμένουν για τους καλοδιάθετους αστούς των  όμορων περιοχών εύκολα προσιτές κι ανέξοδες επιλογές αναψυχής για την απαραίτητη δροσιά με ένα καθημερινό μπανάκι .
 

ΥΓ
Το παρόν ομοίως με το προηγούμενο ...