Η Ελλάδα ανήκε στους …

Όσο εξοικειωμένος κι αν είμαι με την επιβλητική παρουσία του Ενετικού λιμένα να δεσπόζει στην καθημερινότητα μου, δεν θα υπέθετα ποτέ την πιθανότητα ότι η Λατινοκρατία θα μπορούσε να επιστρέψει σαν μια απτή πτυχή της σύγχρονης πραγματικότητας.Ωστόσο όσο μου το επιτρέπει ο ''υπερβατισμός'' που συνήθως προσπαθώ να χρησιμοποιώ στον λόγο μου για να προσεγγίζω δυστοπικές καταστάσεις, θα επιχειρήσω να σχολιάσω την είδηση ότι ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ λιμένας (ΟΛΗ) πουλήθηκε από το ΤΑΙΠΕΔ, στον Ιταλικό όμιλο Grimaldi.
Μια Πολυεθνική κοινοπραξία η οποία προ πολλού κατέχει την ιδιοκτησία της πρώην εταιρείας λαϊκής βάσης των Μινωικών γραμμών, το πάλε ποτέ καύχημα για όλους τους Κρητικούς και ιδίως για τους Ηρακλειώτες, ιδιαίτερα τότε που μονοπωλούσε με υπερηφάνεια την διαδρομή Ηράκλειο – Πειραιά και τανάπαλιν.
Εν τούτης παρά την σπουδαιότητα του συγκεκριμένου γεγονότος επικρατεί «σιγή ιχθύος» όπως και για όλα τα άλλα μεγάλα θέματα που σχετίζονται με τους ''ξεχασμένους'' μνημονιακούς όρους.
Αυτό το απελπιστικό σκηνικό του «πέρα βρέχει» δημιουργήθηκε από την έλλειψη ουσιαστικής αντιπρότασης από όλα τα μνημονιακά κόμματα, που επί της ουσίας το μόνο που διεκδικούν είναι η  διαχείριση των μνημονιακών δεσμεύσεων, και τα οποία σε άλλους καιρούς πολιτικής κανονικότητας έστω για ψηφοθηρικούς λόγους θα ανέμιζαν ψηλά τα ντροπιασμένα λάβαρα της ''επανάστασης''.
Ωστόσο σαν ένας απλός αυτόχθων ιθαγενής έστω με χαμηλό κοινωνικά ειδικό βάρος, που διαθέτει όμως ακόμα μνήμη, θα με ενδιέφερε όταν διαβάζω στα σχετικά δημοσιεύματα να πληροφορούμαι τουλάχιστον για την χρονική διάρκεια του πωλητήριου, αντί για το θεάρεστο όπως παρουσιάζεται «πρόγραμμα που επιτελείται προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος» με ένα ενορχηστρωμένο ντελίριο από το σύνολο του τύπου ''παρορμητικής'' προφανώς έκφρασης συμπαθείας, όπου λίγο πολύ οι εν λόγο πολυεθνικές παρουσιάζονται ως Όσιες παρθένες που διαθέτουν τα εκατομμυριάκια τους μόνο και μόνο για το καλό των πτωχών ημεδαπών.
Τώρα το ότι τα ''σωτήρια'' μέτρα λαμβάνονται «ελαφρά την καρδία» από τα ίδια κόμματα που ''συγκυβερνούσαν'' για χρόνια, και με τις καταστροφικές πολιτικές τους πρακτικές οδήγησαν τελικά στην εσαεί υποθήκευση της χρεοκοπημένης χώρας, αυτά είναι «περασμένα ξεχασμένα».
Όσο για τον εγκάθετο τεχνοκρατικό μηχανισμό του υπερταμείου κάθε που διατείνεται ότι αξιοποίησε ένα ακόμα από τα άχρηστα κι αχρείαστα ''ασημικά'', παρά το «κατά ριπάς» ''λιβάνισμα'' από τους ειδήμονες διαμορφωτές της κοινής γνώμης στα ΜΜΕ, τόσο θα ταυτίζεται στην συνείδηση του κόσμου με όρους που παραπέμπουν στην εθνική απεμπόληση του πλούτου της χώρας.