Ομφάλιος λώρος

Τι να κάνουμε, ας το παραδεχθούμε, εξάλλου είναι κοινό μυστικό, είμαστε αναγκασμένοι ελλείψει σοβαρής εναλλακτικής προτάσεως, ν΄ ανεχόμαστε υποχρεωτικά τον κό Κόυλη μας.
Εδώ κολλάει που λένε: «όποιος καεί με τον χυλό φυσά και το γιαούρτι»
Για να ήμαστε όμως και λιγάκι δίκαιοι, σχετικά με ότι αφορά την αρνητική κρητική μας κι όσα σούρνουμαι, για την υποχωρητικότητα απέναντι σε κάθε είδους προκλήσεις έως ακόμα και ταπεινώσεις, στάση η οποία έχει παγιωθεί στην εξωτερική πολιτική.
Εάν στην περίπτωση που με οιοδήποτε τρόπο καταφέρουμε ως χώρα να επιτευχτεί η διασύνδεση της Μεγαλονήσου με τον ομφάλιο λώρο του ελληνισμού και για όσο βέβαια χρονικό διάστημα αυτός θα παραμένει ενωμένος.
Ξεκαθαρίζω όσον αφορά εμένα προσωπικά τουλάχιστον, ότι όλα τα αρνητικά σχόλια παύουν να ισχύουν και αναιρούνται αυτομάτως.
Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με μια χώρα που δεν τολμά να διεκδικήσει βασικά δικαιώματα της πχ 12 μίλια, γκρίζες ζώνες, ΑΟΖ, Λιβυκό μνημόνιο, έρευνες υδρογονανθράκων, κλπ και ξαφνικά διανοείται να διεκδικήσει ενιαία θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο, αυτό ούτε σπρωχτεί δεν φανταζόμουν ότι επρόκειτο να το κάνει!
Αν και μας βλέπω λοιπών να παίζουμε τον ρόλο της δύστυχης Ουκρανίας στην ανατολική μεσόγειο, αλλά αν είναι να μπλέξουμε καλύτερα έτσι κατά την γνώμη μου, γιατί τουλάχιστον υπάρχει κάποια ελπίδα λόγο των ΄΄συμμαχιών΄΄ να προβάλουμε αντίδραση, ειδάλλως αργά η γρήγορα προβλέπεται να αφανισθούμε αμαχητί.
Δεν ξέρω τώρα τι και πως κολλάει πάλι για να το συνδυάσω με τα προλεγόμενα, αλλά κάτι μου λέει ότι σίγουρα ο πολύς Έλον για το τελευταίο πιθανών που θα σκοτίζεται είναι το δημογραφικό της Ελλάδας . Ίσως χρησιμοποιεί πάτημα, επισημαίνοντας ότι αν κι εστιάζει συχνά και σε αυτήν την γωνιά του πλανήτη, το επιχειρηματικό του δαιμόνιο δεν πείθεται για τα πολλά προσδοκώμενα οφέλη μιας στρατηγικής επένδυσης σε μια τόσο λείψανδρη χώρα.