Τύχη να σου τείχη

Αρκεί να φανταστούμε για λίγο πόσα στοιχεία της φύσης άντεξε κι ας περνούσαν από πάνω του οι αιώνες κι όμως κατάφερνε να παραμείνει αλώβητο ακόμη και τότε που πρότασσε περήφανα τα ανάγλυφα διακριτικά με τα οικόσημα των Ενετών κατακτητών, που ''υπερασπίζονταν'' το κάστρο της Κάντια αντίκρυ στα εχθρικά οθωμανικά βόλια κατά τον 25ετη πολιορκητικό πόλεμο. Κι όμως, παρόλα αυτά, αρκέσθηκε να βρεθεί κάποιος < … > αχαρακτήριστος τέλος πάντων που θα καθόριζε την ''τύχη'' του αφήνοντας ανεξίτηλα το ''δημιουργικό'' αποτύπωμα της παρέμβασης του.
Υπόθετο επί χούντας (με επιφύλαξη βέβαια) κατά τον καιρό της ραγδαίας ανοικοδόμησης κι εξωραϊσμού πάσης φύσεως αναχρονιστικών παλαιοτήτων. Κι άρχισε καθώς φαντάζομαι ο τεχνίτης με πόσο άραγε κόπο και πόσο άραγε ζήλο να πελεκάει με μαστοριά καταστρέφοντας τελικά, αργά και βασανιστικά το εντοιχισμένο μάρμαρο με τα ανάγλυφα ενετικά οικόσημα, που ακόμη ως τώρα δεσπόζει πληγωμένο στην εξωτερική πλευρά των ενετικών τειχών, στο ύψος της ανακαινισμένης «πύλης Ιησού» η «καινούργιας πόρτας» κατά τους κατοίκους του Μεγάλου Κάστρου.
Στις φώτο παρά τις επιδιορθώσεις στην λιθοδομή διακρίνεται η πορεία της καταστροφικής επέμβασης και το ανεπανόρθωτο πέρασμα της από το επίτοιχο μάρμαρο.