Δειπνοσοφιστικές απορίες

Σήμερα πεθύμησα ένα πιάτο φασόλια,
πράγματι ορέχτηκα τα κλασικά ξερά όσπρια, μαγειρεμένα με σάλτσα ντομάτας, χυλωμένα μαζί με την απαραίτητη εσάνς από τα συνοδευτικά μυρωδικά. Αν και «περί ορέξεως κολοκυθόπιτα», κατά την ταπεινή μου γνώμη θεωρώ το συγκεκριμένο φαγητό ως μια διαχρονικά σταθερή αξία.

Δογματικά τέχνεργα

Σταδιακά χάνω κάθε διάθεση να ασχολούμαι με τους συμπαθητικούς μεν αλλά ανιαρούς μονολόγους που συχνά πυκνά συνήθιζα να καταφεύγω,
κυρίως λόγο ψυχωφελούς επωφελείας.

Φθαρτοί και πεπερασμένοι (παραθεριστές)

Τώρα που κατακαθίζει ο κουρνιαχτός, και μειώνεται η έξαψη, των λεγόμενων ως ''παραγωγικών'' χρόνων, συλλογιέμαι πως ότι κι αν ζήσουμε, σύντομα γίνεται ανάμνηση, κι όπως συμβαίνει με τους περισσότερους χωνευόμαστε για τα καλά μέσα στην αφάνεια της ροής του χρόνου.

Ποιος πρόδωσε τις εικόνες ;

Η λεζάντα!

 «Ceci n'est pas une pipe»

«Η προδοσία των εικόνων» Έργο του Ρενέ Μαγκρίτ

Αρκούσε μια ταπεινή λεζάντα.

Αυτοεπιβεβαίωση

«Κάποιοι είναι τόσο ξεροκέφαλοι που δεν ακούν σχεδόν τίποτε από τα λόγια των άλλων παρά μοναχά αφουγκράζονται συνεχώς την ηχώ των σκέψεων τους», είπε, με εμφανή την προσπάθεια προσποιητής απλότητας, καταφέρνοντας ωστόσο να χαλαρώσει κάπως την υποδόρια ένταση στο συνοφρυωμένο του πρόσωπο, εμφανώς ανακουφισμένος από την ολοκλήρωση της βαρύγδουπης κατά την γνώμη του, ατάκας, που μόλις κατέθετε στην συζήτηση. Πλην όμως σε πλήρη συγχρονισμό άπαντες οι συμμετέχοντες στην ομήγυρη σκεφτήκαν ότι κάτι τέτοιο ισχύει μόνον για τον εαυτό του. Τόσο ανέλπιστα άμεση δικαίωση δεν την φαντάζονταν ούτε καν ο ίδιος, έτσι ώστε να θεωρήσει ότι πλέον θα ήταν εντελώς αχρείαστο να προσθέσει οτιδήποτε περισσότερο στην εν εξελίξει συζήτηση, κι πάραυτα αφέθηκε να απορροφηθεί στην περισσότερο ενδιαφέρουσα περιπλάνηση των συλλογισμών του.

Ενός κακού μύρια έπονται…

Δυστυχώς έτσι ακριβώς είναι, όλο το ζόρι είναι να μην σε βάλει από κάτω, γιατί μετά δεν παύουν να σε πλακώνουν τα βάσανα. Κάπως έτσι φαίνεται ότι συμβαίνει κατά πως αναφέρουν οι ειδήσεις και με το μοιραίο ναυάγιο του Τιτανικού, λες και δεν του ‘φταναν τόσα χτυπήματα της μοίρας, αλλά όπως λίαν προσφάτως μετά θλίψεως πληροφορούμαστε σύμφωνα με τα αφιερώματα καθ΄ όλα έγκριτων ΜΜΕ, ότι πλέον βρίσκεται «Σε κίνδυνο το ναυάγιο του ιστορικού πλοίου».

Φτωχό βιογραφικό (Η δραματική αποτυχία ενός θεσιθήρα)

Άλλοι με αεροπλάνο σουλατσάρουν στο Μιλάνο* κι άλλοι πάνε για ρετσίνα στην πιο κοντινή καντίνα**.
Με μεμψίμοιρα στιχάκια διεκτραγωδώ την νοσηρότητα πραγμάτων και πακτωμένων καταστάσεων.
Το μόνο πράγμα που όπως φαίνεται τελικά είμαι καλός να κάνω διαπιστώνοντας στωικά τις ανεπάρκειες μου. Όπως τώρα δα μες στο κατακαλόκαιρο καθώς βράζω στο ζουμί μου, εφόσον τα οικονομικά δεν επιτρέπουν να ξεμυτίσω μήτε για ολιγοήμερη εκδρομή, ούτε καν στα εντός και επί τα αυτά.
Αλίμονο όμως, ισχύει αδέκαστα ότι «ο κάθε ένας είναι άξιος της τύχης του»,
έτσι δεν λέγεται;
ναι σύμφωνοι !
αλλά πότε; κι από ποιους; όμως.

Κακό ψόφο να 'χεις !

Μόνο ρίγος ανατριχίλας μπορεί να προκληθεί στο άκουσμα και μόνο μίας τόσο βαριάς κατάρας, η εκτόξευση της οποίας εναντίων κάποιου προσώπου υποδηλώνει ότι δεν είναι επιθυμητό μοναχά το φυσικό τέλος του, αλλά συνάμα ένας βασανιστικός θάνατος.
Λίγο πολύ πάντως ο καθένας μπορεί να βάλει κατά νου το τι εύχεται η επίκληση ενός μαρτυρικού κατευόδιου.
Ας κρατήσουμε ωστόσο την ψυχραιμία μας κι ας επιχειρήσουμε να το πιάσουμε αντίστροφα, δηλαδή από την καλή πιθανόν πλευρά του πράγματος, ίσως έτσι να δούμε τι είδους τέλος θα μπορούσε να έχει κάποιος ώστε να θεωρηθεί ως ''καλός'' θάνατος.

Κεκλεισμένων θυρών

Απομεινάρια ερειπωμένων εξώθυρων όπως απαντώνται διάσπαρτα στα χωριά της Κρήτης, παρά την εγκατάλειψη και την φθορά τους μαρτυρούν ως τις μέρες μας την ιδιαίτερη λαϊκή αρχιτεκτονική, με την ομορφιά, την αντοχή και την διαχρονική αξία των χειροποίητων φυσικών υλικών.

 

Ατελέσφορα κείμενα

Καλώς ή κακώς, εκτός από καταξιωμένα συγγράμματα και αξιόλογα κείμενα, κυκλοφορούν πάμπολλα στην καλύτερη περίπτωση αμφιβόλου ποιότητας σχεδιάσματα δημιουργικής γραφής όπως π.χ το παρών κειμενάκι, τα οποία όμως είτε στραβά, είτε κουτσά, είτε ανάποδα, από την στιγμή που εκτέθηκαν δημοσία θέα, τους έλαχε η τιμή να υπόκεινται κριτική.