Ατελέσφορα κείμενα

Καλώς ή κακώς, εκτός από καταξιωμένα συγγράμματα και αξιόλογα κείμενα, κυκλοφορούν πάμπολλα στην καλύτερη περίπτωση αμφιβόλου ποιότητας σχεδιάσματα δημιουργικής γραφής όπως π.χ το παρών κειμενάκι, τα οποία όμως είτε στραβά, είτε κουτσά, είτε ανάποδα, από την στιγμή που εκτέθηκαν δημοσία θέα, τους έλαχε η τιμή να υπόκεινται κριτική. Ακόμα και στην πιθανότερη περίπτωση να απορριφθούν απαξιωμένα με τους πιο εξευτελιστικούς χαρακτηρισμούς, τα ταπεινωμένα αυτά δημιουργήματα, θα μπορούν κάλλιστα να καυχηθούν ότι τουλάχιστον γεύτηκαν την ικανοποίηση της ολοκλήρωσης. Ωστόσο τα περισσότερα από τα παντός είδους λογοτεχνίματα, για διάφορους και πολλές φορές αδιευκρίνιστους λόγους, λίγο προτού φτάσουν προς την πολυπόθητη στιγμή της δημοσίευσης τους παραμένουν εκκρεμή, αβέβαια, ελλιπή, ημιτελή προσχέδια σε κάποιο πρόχειρο σημειωματάριο. Προσωρινά καταχωμένα στην αρχή, ξεχασμένα έπειτα, από καιρό ξεπερασμένα, μαραζώνουν στην αφάνεια περιμένοντας ίσως μια ακόμη αναπάντεχη έξαψη η τυχών κάποιο θαύμα, καρτερώντας μια δεύτερη απέλπιδα ευκαιρία με την ελπίδα μιας ελάχιστης έστω πιθανότητας να αποσπάσουν ξανά το αναγνωστικό ενδιαφέρων, πρωτού χαθούν έτσι άδοξα άπαξ δια παντός, στον πάτο του απύθμενου κάδου των αχρήστων. Πόσες και πόσες χαριτωμένες λεξούλες ορμώμενες από υπέρμετρη αισιοδοξία άρχισαν την πολλά υποσχόμενη καριέρα τους σχηματίζοντας ονειροπαρμένες προτάσεις, με την αφελή φιλοδοξία ότι θα ολοκληρώσουν μονοκοντυλιά ένα μεστού νοήματος κείμενο. Αλλά εις μάτην, δεν παρέμειναν μοναχά παρά αφλόγιστα συμφραζόμενα από στείρες προτασούλες, παρ΄ όλες τις επίμονες προσπάθειες με τις επανειλημμένες διορθώσεις προσθήκες κι αλλαγές, που οι περισσότερες κατέληγαν άκαρπες. Η μια πρόταση αναιρούσε την άλλη, οι δε φράσεις λες και παραγκωνίζονταν μεταξύ τους, ενώ οι κακόμοιρες λεξούλες δεν έπαυαν να επαναλαμβάνονται διαρκώς σχεδόν πανομοιότυπες, επανερχόμενες εμμονικά ξανά και ξανά όλο και πιο μονότονα. Εν τέλει το αποτέλεσμα εντελώς αναμενόμενο, ακόμα ένα «χάλια κείμενο», αν και για αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να υπονοηθεί πως υπήρξαν θύματα σκευωρίας των πιο σημασιολογικά προβεβλημένων συνάδελφων τους. Έχει παρατηρηθεί ότι, όποτε κρίνεται εντελώς απαραίτητο, (κάτι που συμβαίνει αρκετά συχνά), αναζητούνται προς επίκληση οι πιο καίριες, οι πιο επουσιώδεις, οι πιο νοηματικές, είτε έστω οι πιο απαστράπτουσες από τις συναφείς λέξεις που απαιτούνται ώστε να σηματοδοτηθεί με τον πιο εμφατικό λόγο κάποια ιδιαίτερη έννοια. Αλλά ακριβώς τότε είναι που ετούτες οι μονάκριβες λέξεις εξαφανίζονται μυστηριωδώς, λες και κρύβονται επίτηδες, αρνούμενες πεισματικά να συμμετέχουν με το κύρος που επιβάλει η επιφανής εγκυκλοπαιδική παρουσία τους, ώστε να συμβάλλουν καταλυτικά στην απαραίτητη εννοιολογική αρματωσιά της ανάπτυξης ενός κειμένου.