Κρίνος της θάλασσας.Παγκράτιο το παράλιο.Pancratium maritimum.

Το παγκράτιο είναι φυτό που φύεται στις ελληνικές και πολλές μεσογειακές  αμμουδερές παραλίες. Ανήκει στην οικογένεια Αμαρυλλίδων. Έχει μακριά λεπτά γκριζοπράσινα φύλλα και πανέμορφα λευκά άνθη όπου μυρίζουν φρεσκάδα και έντονα

Τα βρίσκουμε σχεδόν σε όλες τις ελληνικές παραλίες και μεγάλος εχθρός του είναι τα νέα μηχανήματα καθαρισμού της άμμου αφού μαζί με τις γόπες βγάζουν και τους βολβούς του φυτού .

Είναι απεικονισμένα σε αρχαίες τοιχογραφίες και σε μινωικά κεραμικά όπως  και στην οικία γυναικών του Ακρωτηρίου Θήρας και στην Κνωσό.

Όταν περπατάτε σε μια παραλία και το ανακαλύψετε, μυρίστε το, φωτογραφίστε το αλλά μην το καταστρέψετε γιατί αρχίζει να γίνεται σπάνιο, ιδιαίτερα στις παραλίες με σημαντική ανθρώπινη παρουσία.

 H σημαντική ουσία 4'-Hydroxy-5,7-dimethoxy-8-methylflavan βρίσκεται στο P. maritimum
Καθώς τελειώνει το καλοκαίρι, αρχίζει να κάνει την εμφάνιση του μία πανέμορφη αμαρυλλίδα, το γνωστό κρινάκι της θάλασσας.

ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΑΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΑΣ ΚΡΗΤΗΣ
&

 Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΝΟΜΙΣΜΑΤΩΝ

ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ  ΚΡΑΣΑΝΑΚΗΣ

Νόμισμα Κνωσού, 2ος αι. π.Χ., με το Δία υπό μορφή ταύρου να απάγει την Ευρώπη, από τη μια όψη και από την άλλη διάγραμμα του Λαβύρινθου.

Ο γρύπας πολεμιστής

Ο «γρύπας πολεμιστής», αποκαλείται ο «ένοικος» του τάφου του 1.500 π. Χ., που αποκαλύφθηκε το 2015 στον Άνω Εγκλιανό της Πύλου, δίπλα από το μυκηναϊκό ανάκτορο του Νέστορος.Τα νέα ερευνητικά δεδομένα, παρουσιάστηκαν στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών από τους αρχαιολόγους Τζακ Ντέιβις και Σάρον Στόκερ από το Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι, οι οποίοι το καλοκαίρι του 2015 βρήκαν κάτι μοναδικό: Έναν ασύλητο, λακκοειδή τάφο με τον σκελετό άνδρα, ηλικίας 30 με 35 ετών, καθώς και περισσότερα από 1.400 μοναδικά αντικείμενα ως κτερίσματα για τη μετά θάνατο ζωή του.

-Σύμβολα εξουσίας που υποδεικνύουν ισχυρούς δεσμούς μεταξύ του Μυκηναϊκού και Μινωικού πολιτισμού φαίνεται πως αποτελούν τα τέσσερα εντυπωσιακά χρυσά δαχτυλίδια που βρέθηκαν στον τάφο του αποκαλούμενου «Γρύπα Πολεμιστή» της Πύλου...

Λαβύρινθοι

ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΜΥΘΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

T-logos Μαθήματα Κλασσικής Παιδείας με θέματα τεχνολογίαςκαι φιλοσοφίας που έχουν εκφωνηθεί στο Μαξίμει

Ποιος είναι αρμόδιος για την μελέτη του Λαβυρίνθου;

Palazzo di te

Ο αρχαιολόγος; ο εθνολόγος; ο ιστορικός της τέχνης; ο ιστορικός των θρησκειών ή ο κλασσικός φιλόλογος;

Σήμερα υπάρχουν πάνω από ένα εκατομμύριο φωτογραφίες, σχήματα, εικόνες και πάνω από 2000 δημοσιεύσεις. Αναφέρω τους πιο σημαντικούς ερευνητές πάνω στο θέμα: Krause, Matthews , Santarcangeli, Kern και ο συμπατριώτης μας Παναγής Λεκατσάς. Δεν πρέπει να παραλείψω το υπέροχο διήγημα του Luis Borges, ίσως του μεγαλύτερου λογοτέχνη του 20^ου αιώνα, ¨το σπίτι του Αστερίωνα¨. Από την πλευρά της γλωσσολογίας εμφανίζεται με 3 διαφορετικές σημασίες : μεταφορικά, ως μπλέξιμο των διαδρόμων και ως ο κυρίως λαβύρινθος.
α) Μεταφορικά: αναφέρεται σε μια κατάσταση δύσκολη, μπλεγμένη που δεν φαίνεται καμία τάξη και κανένα διέξοδο. Με αυτήν την σημασία την συναντάμε ήδη από τον 4^ο αιώνα π.Χ.
β) Μπλέξιμο των διαδρόμων μέσα σε κτήρια ή σε κήπους, που προσφέρουν στον επισκέπτη πολλές εναλλακτικές πορείες που μερικές, όμως, οδηγούν σε αδιέξοδα. Η ιδέα υπάρχει είδη σε πολλά αρχαία κείμενα και είναι γνωστή με το γερμανικό Irrgarten=λαβύρινθος. Όμως, η πιο παλιά μορφή  ενός τέτοιου λαβυρίνθου βρίσκεται μόνο το 1550 μ.Χ. σε ένα σχέδιο πάνω σε χαρτί από έναν άγνωστο Ολλανδό καλλιτέχνη . Πρόκειται για μια πρόταση διαρρύθμισης της αυλής του υπέροχου οικοδομήματος στην Mantova,  του Palazzo del Te, ανάκτορο του τσαγιού. Αφορά έναν υπαίθριο Λαβύρινθο από φράκτες θάμνων. Πρόκειται για το πρωιμότερο σχέδιο ενός Irrgarten, δηλαδή για έναν Λαβύρινθο με δυνατότητα επιλογής και αδιέξοδα. Και αυτό έρχεται σε αντίθεση με την φιλολογική παράδοση όπου από την αρχαιότητα και τον μεσαίωνα, μέχρι και τον μανιερισμό, ο λαβύρινθος παριστάνεται με έναν μόνο δρόμο χωρίς, φυσικά, κανένα αδιέξοδο.
γ) Αυτό, λοιπόν, το σχήμα, ο κυρίως λαβύρινθος, όπως φαίνεται στην εικόνα,είναι η τρίτη σημασία της λέξης.

Κυκλικός Λαβύρινθος

    Αυτές, όμως, οι σημασίες μπλέκονται ακόμη και από την αρχαιότητα, και μόνο τον 20^ο  αιώνα αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε την διαφορά.

Θεωρίες περί της θαλασσοκρατορίας των Μινωιτών

ΜΙΝΩΙΤΕΣ, οι κυρίαρχοι της Μεσογείου

Παλαιές και νεότερες θεωρίες για την άνθηση και το τέλος της θαλασσοκρατορίας των Κρητών και τις σχέσεις τους με τους Αιγυπτίους - τι δείχνουν τα νέα στοιχεία για την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης

Το παλάτι της Κνωσού ήταν ταυτόχρονα το πρώτο, το μεγαλύτερο, το πολυτελέστερο και το... οικολογικότερο από όσα το μιμήθηκαν τους επόμενους αιώνες

Τα κυκλαδικά ειδώλια μας διηγούνται την τέχνη των πρώτων πολιτισμένων κατοίκων του Αιγαίου και της Ευρώπης ολόκληρης. Ήταν οι Λέλεγες και οι Πελασγοί οι τελευταίοι της Νεολιθικής Εποχής. Η προέλευσή τους; Κανείς δεν ξέρει με σαφήνεια. Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες αρχαιολογικές ανακαλύψεις (Κ. Κόπακα και Χ. Ματζάνα), στην ακριτική Γαύδο βρέθηκαν «εργαλειοτεχνίες αποκρουσμένου λίθου» που επιβεβαιώνουν την κατοίκιση του νησιού τουλάχιστον πριν από 50.000 χρόνια. Πάντως, στην Κρήτη τουλάχιστον, ζούσαν σε απόσταση ασφαλείας από τις ακτές, με ιδιαίτερη συγκέντρωση στην περιοχή της Κνωσού. Αυτό ως την Εποχή του Χαλκού, διότι τότε - γύρω στο 3000 π.Χ. - νέα φύλα εμφανίστηκαν στο νησί. Ηταν αυτοί που έμειναν στην Ιστορία ως Μινωίτες, από το όνομα του πρώτου βασιλιά που τους ανέδειξε κυρίαρχους της Μεσογείου.

Φιλιστία

Η ονομασία "Παλαιστίνη" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "Πελασγοί".Φιλισταίοι Φιλιστία 
Περιοχή που βρίσκεται στη Μέση Ανατολή.
Είναι χώρα της Ασίας ανάμεσα στην έρημο της Συρίας , το Λίβανο και τη Μεσόγειο που βρίσκεται κοντά στην Αφρική.
Σήμερα καταλαμβάνεται κατά το μέγιστο μέρος από το κράτος τουΙσραήλ.

Φιλισταίοι, Έλληνες. Δρόμοι πολέμου και ειρήνης.

Αμφιβάλλω αν υπάρχει κάποιος Έλληνας που δεν έχει ακούσει ή διαβάσει την ιστορία του Δαβίδ και του Γολιάθ! Ο νεαρός βοσκός που με όπλο μια σφεντόνα τα έβαλε και νίκησε τον γίγαντα Γολιάθ. Ο Γολιάθ ήταν Φιλισταίος. Λίγο η ιστορία του, λίγο κάποια άλλα περιστατικά και οι Φιλισταίοι έχουν περάσει στην ιστορία ως ένας βάρβαρος, βίαιος, επιθετικός λαός που καταπίεζε τους γείτονες του.

Οι Φιλισταίοι και η καταγωγή τους (άποψη)

Οι Φιλισταίοι και η καταγωγή τους (εκ των πηγών της ιστορίας και των βοηθητικών αυτής επιστημών) 

Υπό Γεωργίου – Μιχαήλ Δ. Καραχάλιου.
Πρόλογος.

Ο Φαραώ Ραμσής Γ' εναντίων των Λαών της Θάλασσας.

Ανάγλυφο στο Medinet Habu.

Εδώ και αρκετά χρόνια στην Ελλάδα γίνεται λόγος περί της καταγωγής των Φιλισταίων και της σχέσης τους με τους σημερινούς Παλαιστινίους. Υποστηρίζεται από κάποιους κύκλους με συγκεκριμένα πολιτικά κίνητρα ότι οι Φιλισταίοι έχουν ως αρχικό τόπο καταγωγής τους την μινωική Κρήτη και ότι απόγονοι αυτών των Φιλισταίων - Κρητικών είναι οι σημερινοί Παλαιστίνιοι. Το θέμα, όπως τίθεται από τους υποστηρικτές του, είναι διπλής όψης, από την μια οι Φιλισταίοι έχουν ως τόπο καταγωγής την μινωική Κρήτη, και από την άλλη, οι σημερινοί Παλαιστίνιοι είναι απόγονοι των αρχαίων Φιλισταίων. Για κανένα από τους δυο αυτούς ισχυρισμούς δεν παρατίθεται η παραμικρή ιστορική πηγή, ειδικά για την εθνολογική σχέση των Φιλισταίων με τους Παλαιστινίους. Για την πιθανότητα της καταγωγής των Φιλισταίων από την μινωική Κρήτη το πράγμα γίνεται κάπως περίπλοκο. Οι υποστηρικτές αυτής της θέσης προβάλουν μια εσφαλμένη ερμηνεία σχετικά με κάποια βιβλική αναφορά για την Καφθόρ, τον τόπο καταγωγής των Φιλισταίων, και κάποια κεραμικά ευρήματα από ανασκαφές των φιλισταϊκών πόλεων που έχουν κάποια ομοιότητα με τα κεραμικά της μυκηναϊκής εποχής, η οποία είναι μεταγενέστερη την μινωικής, κατά την οποία, σύμφωνα νε τους υποστηρικτές της θεωρίας αυτής, μετακινήθηκαν οι Φιλισταίοι από την Κρήτη στην παραλιακή περιοχή της Χαναάν. Στην παρούσα μελέτη θα εξετασθεί μεθοδικά το ζήτημα της καταγωγής των Φιλισταίων και η πιθανότητα εθνολογικής σχέσης τους σημερινούς Παλαιστινίους.

H κρητική καταγωγή των Φιλισταίων

Ήσαν Έλληνες οι Φιλισταίοι;

Η αναφορά της Παλαιάς Διαθήκης στην φυλή των Φιλισταίων, που όλοι σχεδόν οι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ήσαν ελληνικής καταγωγής…

ΧΩΡΙΣ αμφιβολία, το θέμα των Φιλισταίων, που είναι ελληνικής καταγωγής έχει πλέον διασαφηνισθεί από όλους σχεδόν του ιστορικούς και πανεπιστημιακούς δασκάλους (Λεων. Ι. Φιλιππίδης, Παν. Ι. Μπρατσιώτης κ.α.).

Μήπως, όμως, μπορούμε να ρίξουμε μία ματιά μέσα στην Παλαιά Διαθήκη, ώστε να δούμε πόσες φορές ασχολείται με αυτούς η ίδια η Αγία Γραφή;

Μινωίτες και Φιλισταίοι

Η γη Χαναάν εκτεινόταν στη νοτιοδυτική περιοχή της Παλαιστίνης, και συνόρευε με την Φοινίκη και την Αίγυπτο.

Οι Φιλισταίοι(άποικοι Μινωίτες) είχαν μάλλον πρώτοι εγκατασταθεί εκεί στο τέλος της 3ης χιλιετίας π.Χ., αφού στη Γένεση (21.32-34, 26.1-8) αναφέρεται ότι στην περιοχή Γέραρα της γης Χαναάν ο Φιλισταίος Αβιμέλεχ και ο αρχιστράτηγος Φιχόλ έκαναν συμφωνία με τον Αβραάμ(19ος π.Χ.), ώστε να παραμείνει ο Αβραάμ ως ξένος στη χώρα των Φιλισταίων, την γη Χαναάν, για πολύ καιρό.

Στο Δευτερονόμιο(Π.Δ. Δευτερ 2,23) αναφέρεται ότι οι Φιλισταίοι είχαν εγκατασταθεί στη νότια παραλιακή λωρίδα της Χαναάν αφού εκδίωξαν τους Αυίμ που κατοικούσαν στην περιοχή της Γάζας. Επίσης στην Βίβλο (Κριτές, 16 κεφάλαιο) αναφέρεται ότι οι Φιλισταίοι είχαν δημιουργήσει την μινωική ομοσπονδία η οποία περιλάμβανε τις πόλεις: Αζωτος, Ασκάλων, Ακκαρών ή Εκρών, Γάζα και Γαθ. Οι πέντε αυτές πόλεις είχαν αναπτύξει έναν μεγάλο πολιτισμό (Π.Δ. Ιησούς του Ναυή 13.3, Σαμουήλ Α' 6.17,18). Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, οι γείτονες των Φιλισταίων, οι Σημίτες τους αποκαλούσαν Καφθωρίμ επειδή προέρχονταν από την νήσο Καφθώρ. Σε κείμενο της Βίβλου αναφέρεται η Κρήτη ως Kaftor  αλλά και οι μελετητές της Παλαιάς Διαθήκης αναφέρουν ότι η νήσος Καφθώρ είναι η Κρήτη.

Οι λαοί της θάλασσας

Οι λαοί της θάλασσας.

Ο Φαραώ Ραμσής Γ' εναντίον των Λαών της Θάλασσας. Ανάγλυφο στο Medinet Habu.

Στα τέλη του 13ου π.Χ. αιώνα τελείωσε απότομα μια εποχή ευημερίας και σχετικής σταθερότητας για την ανατολική Μεσόγειο. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η επιρροή της Αιγύπτου συρρικνώθηκε, η χιττική αυτοκρατορία καταστράφηκε ολοσχερώς, σε όλη την Ανατολή σημειώθηκαν εκτεταμένες καταστροφές πόλεων και στο Αιγαίο μαρτυρείται το τέλος του μυκηναϊκού πολιτισμού.

Οι λαοί της θάλασσας και η κατάρρευση της τάξης πραγμάτων στην ανατολική Μεσόγειο του 1200 π.κ.χ

Στα τέλη του 13ου π.κ.χ αιώνα τελείωσε απότομα μια εποχή ευημερίας και σχετικής σταθερότητας για την ανατολική Μεσόγειο. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η επιρροή της Αιγύπτου συρρικνώθηκε, η χιττική αυτοκρατορία καταστράφηκε ολοσχερώς, σε όλη την Ανατολή σημειώθηκαν εκτεταμένες καταστροφές πόλεων και στο Αιγαίο μαρτυρείται το τέλος του μυκηναϊκού πολιτισμού. Τι προκάλεσε αυτές τις καταστροφές; Γιατί πολιτισμοί που είχαν αντέξει αμέτρητους κλυδωνισμούς διαλύθηκαν και κατέρρευσαν έτσι ξαφνικά; Οι μελετητές της αρχαίας ιστορίας επιρρίπτουν σε μεγάλο βαθμό την ευθύνη στις πολεμοχαρείς ομάδες που οι Αιγύπτιοι αποκαλούσαν Λαούς της Θάλασσας

Οι απεικονίσεις των Κρητών (Keftiw) στους τάφους Αιγυπτίων

Οι απεικονίσεις των  Κρητών (Keftiw) στους   τάφους Αιγυπτίων αξιωματούχων  και οι σχέσεις μεταξύ Αιγύπτου και Κρήτης  κατά τη  Νεοανακτορική περίοδο.

Παναγιώτης Καπλάνης

Κεφτιού Keftiu

Οι Αιγύπτιοι αποκαλούσαν την Κρήτη με το παρόμοιο όνομα, «Κεφτιού». Οι κάτοικοι του Κεφτιού μιλούσαν μια διαφορετική γλώσσα από αυτή των Αιγυπτίων. Θεραπευτικά ξόρκια των Αιγυπτίων στην γλώσσα του Κεφτιού καταγράφονται σε ιατρικό πάπυρο του 15ου αι. Εκφράσεις όπως “η χώρα Κεφτιού”, “πλοία της χώρας Κεφτιού” και “έργα της χώρας Κεφτιού” αναφέρονται σε κείμενα που βρέθηκαν σε αιγυπτιακούς τάφους.

Tell el-Dab‘a οι μινωικές τοιχογραφίες στην Αυάρις.

Οι "μινωικές" τοιχογραφίες της Αυάριδος (Tell el-Dab'a) ήλθαν στο φως σε τρία διαφορετικά σημεία της ακρόπολης στην περιοχή 'Ezbet Helmi. Η σημαντικότερη μέχρι τώρα ομάδα αυτών των τοιχογραφιών (τομέας Η/Ι) συνδέεται με ένα "ανακτορικό" κτήριο, χτισμένο πάνω σε μια μνημειώδη, πλίνθινη πλατφόρμα. Ο τύπος αυτού του πυργοειδούς κτηρίου είναι εντελώς ασυνήθιστος στην Αίγυπτο. Χιλιάδες θραύσματα τοιχογραφιών βρέθηκαν στην επίχωση αμέσως βόρεια και νότια της πλατφόρμας. Ο ανασκαφέας Manfred Bietak αναφέρει ωστόσο ότι ορισμένα κομμάτια βρέθηκαν και in situ πάνω σε τμήματα τοίχων του κτηρίου.

ΜΙΝΩΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

ΚΡΗΤΟΜΙΝΩΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

● Μινωική Κοινωνία και Τέχνη ● Γραμμική Α και Β, και ο Δίσκος τής Φαιστού ● Κασσιτερούχο Κρατέρωμα (Μπρούντζος) ● Ταυροκαθάψια

του Μιχάλη Λουκοβίκα

Ο ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ο κορυφαίος των Αιγαιακών πολιτισμών τής λεγόμενης “εποχής τού χαλκού”,^(α) γεννήθηκε στο νησί τής Κρήτης, άκμασε από τον 27ο έως τον 15ο αιώνα π.Χ. κι έπειτα πέρασε στη λήθη.

Ήρθε ξανά στο φως στις αρχές τού 20ού αιώνα μ.Χ. χάρη στον Βρετανό αρχαιολόγο Arthur Evans. Ο όρος “μινωικός” αναφέρεται στον θρυλικό Μίνωα. Στοιχεία δεν υπάρχουν αλλά θεωρούμε ότι δεν ήταν όνομα, μα τίτλος βασιλικός. Στην Οδύσσεια, που ο Όμηρος συνέθεσε αιώνες μετά από την εξαφάνιση του πολιτισμού αυτού, οι κάτοικοι του νησιού ονομάζονται Ετεοκρήτες (“αληθινοί Κρήτες”). Πιθανότατα υπήρξαν όντως απόγονοι των Μινωιτών. Επιπλέον, το όνομα Μινώα είχε δοθεί σε πολλούς οικισμούς τού Αιγαίου και του Ιονίου, ενώ απαντάται επίσης στη Σικελία και την Χαναάν. Η ρίζα μιν– εμφανίζεται σε ορισμένες γλώσσες τού Αιγαίου, σε τοπωνύμια και στο όνομα κάποιων αυτοχθόνων τού πελάγους που λέγονταν Μινύες. Υποθέτουμε πως οι Κρήτες δεν ήταν Ινδοευρωπαίοι αλλά μεσογειακός λαός, συγγενικός με τους Πελασγούς, ίσως και με τους Μινύες, δηλαδή τους κατοίκους τού Αιγαίου πριν από την έλευση των Ελλήνων.

Τα ίχνη του μινωικού πολιτισμού στην μεσόγειο

Νωπογραφίες Περιοδευόντων Μινωικών Εργαστηρίων

ΤΟ ΒΑΤΕΡΛΩ ΕΝΟΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΥ 

● Εμπόρια ή Αποικίες σε Αίγυπτο και Λεβάντε ● Νωπογραφίες Περιοδευόντων Μινωικών Εργαστηρίων ● Το Βατερλώ τού Leonard Woolley ● Κρητοαιγυπτιακοί Δεσμοί ● Διαφορές Μινωικής και Ανατολίτικης Κοινωνίας και Τέχνης

Αίγυπτος: Αλεξάνδρεια, Ναύκρατις, Αύαρις,

Σάις, Πηλούσιον, Μέμφις και Θήβες,

που αναφέρονται σε αυτό το Χρονικό

του Μιχάλη Λουκοβίκα

ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ σε αυτά τα Χρονικά και τις Περιηγήσεις, ή σε ανάλογες περιπτώσεις που έχεις να παρουσιάσεις ένα θέμα και χρειάζεσαι τεκμηρίωση, ξέρεις σε γενικές γραμμές εκ των προτέρων τι ψάχνεις να βρεις καθώς αναζητείς στοιχεία. Κάποιες άλλες φορές, όμως, ο μίτος που έχεις ανά χείρας για να μην χαθείς στον λαβύρινθο της Ιστορίας σε οδηγεί σε απροσδόκητες διεξόδους, “σε λιμένας πρωτοειδωμένους”· και τότε γεννιέται η επιθυμία “να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά… / σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας, / να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους”, όπως μας συμβουλεύει ο Καβάφης στην Ιθάκη του. Πρόκειται για τις ευτυχέστερες στιγμές μιας έρευνας. Ακριβώς αυτό συνέβη όταν από τα αιγαιακά εμπόρια ή εμπορεία στον ιστορικό χώρο τής Μεσογείου βρέθηκα να ακολουθώ περιοδεύοντες Μινωίτες καλλιτέχνες σε τόπους μακρινούς!

Μινωικός υπολογιστής του Παλαιοκάστρου

Οι Μινωίτες διέθεταν... υπολογιστή!

Αστρονομικό «γκάτζετ» του μινωικού πολιτισμού εντόπισε έλληνας ερευνητής.

Στα τέλη Φεβρουαρίου μια παρουσίαση βιβλίου έλαβε χώρα στην κατάμεστη αίθουσα «Ανδρόγεω» του Δήμου Ηρακλείου Κρήτης. Αναλύοντας εκεί το περιεχόμενο του βιβλίου του, «Αστρονομία Κρητομυκηναϊκού Πολιτισμού», ο ερευνητής αιγαιακών γραφών δρ Μηνάς Τσικριτσής προέβη σε πρωτότυπες παγκοσμίως αποκαλύψεις, που αφορούν την τεχνολογία και την επιστημονική γνώση των Μινωιτών. Αποκαλύψεις οι οποίες προέκυψαν από την ερμηνεία παραστάσεων που απεικονίζονται σε δύο πλακίδια, από το Παλαίκαστρο Σητείας.

Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε ρωτήσαμε τον ερευνητή:

Μινωικός πολιτισμός, ο πρώτος ελληνικός και ευρωπαϊκός.

Ο Μινωικός πολιτισμός είναι ο πρώτος ελληνικός και όχι ο Μυκηναϊκός (όπως κακώς λένε τα σχολικά βιβλία), αφού:

1) Πριν από το Μίνωα, λέει ο Θουκυδίδης (Α, 3 -19), δεν υπήρχε πολιτισμός, αφού αφενός οι άνθρωποι μέχρι τότε ζούσαν μεταναστευτικά κ.τ.λ. για εξεύρεση διατροφής μια και ακόμη δεν υπήρχε η γεωργία, ασφάλεια στις επικοινωνίες κ.τ.λ. και αφετέρου μετά που συγκροτήθηκε το πολεμικό ναυτικό του Μίνωα, οι Έλληνες μπόρεσαν να επικοινωνήσουν, να σταματήσουν τη μετανάστευση που τους εξανάγκαζαν οι κακοποιοί Κάρες και Φοίνικες κ.τ.λ.

ΜΙΝΩΑΣ ΚΑΙ ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ο Μίνωας = η αιτία που υπάρχει η Ελλάδα και ο πολιτισμός.

1. Ο Μίνωας, σύμφωνα με τους Θουκυδίδη (Α, 4-8), Πλάτωνα (Νόμοι και Μίνως), Πλούταρχο (Θησεύς και Λυκούργος), Διόδωρος (Βίβλος 5, 78 - 84 και 4, 60 - 64) κ.α., ήταν ο πρώτος από τους Έλληνες που αφενός θέσπισε γραπτούς και σωστούς νόμους