Τι να κάνουμε, ας το παραδεχθούμε, εξάλλου είναι κοινό μυστικό, είμαστε αναγκασμένοι ελλείψει σοβαρής εναλλακτικής προτάσεως, ν΄ ανεχόμαστε υποχρεωτικά τον κό Κόυλη μας.
Αρκούσε μόλις να κάνω ένα γρήγορο ''ξεφύλλισμα'' κατά την σύντομη ανασκόπηση στις επικεφαλίδες που έχω αναρτήσει τον τελευταίο καιρό σε τούτο εδώ το μπλοκ, για να διαπιστώσω ξανά το πόσο αισθητή είναι η αγωνία για το τι μας καρτερεί στον ερχομό της επόμενης μέρας.
 |
|
BlackObelisk of Shalmaneser IIBritish Museum.jpg |
(Παραθέτω τους τίτλους τους που θα σας ανακατευθύνουν στα κείμενα.)
 |
Προς θεού, μην θεωρηθεί ότι υπαινίσσομαι άλλα τινά,
αλλά στην πραγματικότητα ισχύει ότι,
όταν η ανάγκη να διαγράφεις,(αποσύνθεση) είναι τόσο έντονη,
ώστε να υπερισχύει της διάθεσης να γράφεις, (σύνθεση)
τούτο σημαίνει ότι η όποια έστω δημιουργική πορεία προς την πνευματική αναζήτηση έχει ανακοπεί,
αφού όντας εκ του αποτελέσματος, με δεδομένη την τραγική κατάσταση επί των γεωπολιτικών πεδίων,
θεωρητικά έχουμε περιέλθει πλέον σε ιδεολογικό αδιέξοδο.
ΥΓ
Εξάλλου, με «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε», δεν …
Επανέρχομαι με ένα από τα πολλά ''γραφικά'' που εξακολουθούν να συμβαίνουν ακόμα σ΄ αυτόν τον έρμο τόπο, που όπως φαίνεται δεν πρόκειται να μας εγκαταλείψουν ποτέ. Ενδεικτικό η καταφανής καταπάτηση, ''προστατευόμενης'' ζώνης παρά τον χαρακτηρισμό της περιοχής με διατάξεις εγκυκλίους κλπ ως βιότοπου, καθώς εκτός από αιγιαλό μιλάμε για τις εκβολές ποταμού, σημαντικό χώρο ανάπαυσης για τα αποδημητικά πουλιά.
«Χρονιά ρεκόρ για τις εκτοξεύσεις πυραύλων στο Διάστημα»
Καθώς το ένστικτο μου με ωθούσε στην δημιουργία μιας ακόμα τρομερής και φοβερής παρουσίασης, αυτήν την φορά εμπνεόμενος από γεγονότα αιχμής που σηματοδοτούν την πρόοδο σχετικά με την κατάκτηση του διαστήματος.: «Το 2023 ήταν χρονιά-ρεκόρ για τις πετυχημένες (τροχιακές) εκτοξεύσεις.»
