Φάτε μάτια νόημα

Αν συλλογιστούμε ότι η καθημερινή παράκτια ψαριά ενός παραδοσιακού Ινουίτ γηγενή κάτοικου του παγωμένου κι αφιλόξενου αρκτικού κύκλου, όσο πενιχρή κι αν προκύψει, υπό τις συνήθεις αντίξοες τοπικές καιρικές συνθήκες, ασφαλώς και δεν παύει να συνιστά μια πραγματικά πολύτιμη αξία, πόσω μάλλον θρεπτική, δεδομένου ότι παρέχει την απολύτως απαραίτητη ποσότητα τροφής για την αναγκαία σίτιση της φαμίλιας του καλού μας αυτόχθονα φίλου.
Απεναντίας από ότι συμβαίνει με την ψαριά του δικού μου Εσκιμώου, που όσο περιγραφικά κι αν διηγηθώ τον πραγματικά εντυπωσιακό όγκο από τις επικές ψαριές του -αποτέλεσμα σαφώς των δεινών ικανοτήτων του στην αλιεία- τα κατορθώματα του δεν φαίνεται να τυγχάνουν παρόμοιας εκτίμησης.
Ωστόσο προτιμώ να παραλείψω όλα αυτά τα θαυμαστά επεισόδια, περί τις θρυλικές ψαριές που πιάστηκαν στα δίχτυα του ''λογοτεχνικού'' μου πρωταγωνιστή, μιας κι οι ψαρούκλες του δεν πρόκειται ποτέ να πείσουν ότι είναι εξίσου χορταστικές, εν συγκρίσει με την ψαρίλα που αναδίδει ακόμα κι ένα κατά πολύ υποδεέστερου μεγέθους πραγματικό αντίκρισμα, προφανώς διότι πρόκειται για ιχθύες μη βρώσιμους, όπως πιθανών θα αποφαινόταν κάποτε -όλο νόημα- οι μισαλλόδοξοι Μακκαβαίοι.
Ασχέτως αν λόγω αυτών των εκλεκτών αλιευμάτων -τα οποία και πάλι δεν αναφέρω - ως ένας πραγματικός ήρωας ρισκάρει καθημερινά για να ανταπεξέλθει στις επικίνδυνες προκλήσεις που επικρατούν στα ασταθή όρια της παγωμένης παράκτιας επιφάνειας,του βόρειου αρκτικού ωκεανού.