Τέτρις

Επειδή ακόμη και την σήμερον δεν περνά ημέρα, όπου αυτό το υδροκέφαλο σύστημα μυριάδων μυστηριωδών υπηρεσιών, ημιάγνωστων κρατικών φορέων που όλοι μαζί απαρτίζουν συλλήβδην τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, να μην αποδεικνύει ότι μοναδικό του σκοπό έχει να μας καταπίνει αμάσητους.

Ανάξιο για οτιδήποτε άλλο πέραν τούτου, ετούτο το καθόλα ξεχαρβαλωμένο κατασκεύασμα είναι συνπαραταξιακά ρυθμισμένο ώστε να αντιδρά αντανακλαστικά, αισθανόμενο εαυτόν περισσότερο μάλλον ως σπάνια αντίκα πολυτίμου ωρολόγιου κοσμήματος υψηλής συλλεκτικής αξίας μάλιστα,παρά ως επιφορτισμένο με ''ταπεινά'' καθήκοντα υπαλληλικό προσωπικό.
Άποψη την οποία δικαιολογεί άλλωστε το πνευματικό υπόβαθρο των εν λόγω διοικητικών στελεχών, καθώς ως επί το πλείστο επρόκειτο για απόφοιτους Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ίσως γι αυτό κι απαξιώνουν επιδεικτικά να ανταποκριθούν στις υπηρεσίες για τις οποίες προσλήφθηκαν να προσφέρουν.
Λόγω λοιπών εν πρώτης, την ανεύθυνη διοικητική διαχείριση, μπροστά στο καθολικό φαινόμενο της απαράδεκτης απροθυμίας παροχής οποιαδήποτε αποδοτικής εργασίας, συνεπακόλουθα προκύπτουν κι όλα τα λοιπά προσκόμματα ενός ατελέσφορου γραφειοκρατικού συστήματος, όπου δηλαδή ''απασχολούνται'' ασυνείδητοι δημοσιοθεσίτες κηφήνες, δυνητικά θα εξακολουθούμε να πληρώνουμε ακριβά το τίμημα, κάθετα κι οριζοντίως, είτε ατομικά ως πολίτες, είτε μαζικά ως κοινωνία, είτε εν γένει συνολικά ως λαός και χώρα.
Και για όσο εν τέλει υποχρεωνόμαστε κατά ανάγκην να ανεχόμαστε παθητικά τις προβληματικές καταστάσεις ενός ανεύθυνου συστήματος, κατά βάση συνεπάγεται ότι όλα τα κακώς κείμενα στην πραγματικότητα οφείλονται σε ριζικές παθογένειες της νοοτροπία μας, καθώς όλοι είμαστε λίγο πολύ ημιβολεμένοι μέσα σε ένα κωδικοποιημένο συστημικό ασυγχρονισμό, όπου το κάθε τι ισχύει κατά περίσταση, έτσι ανατροφοδοτούμαι συνεχώς το τέρας της ανευθυνότητας της αδιαφορίας και του ζαμανφουτισμού που μας κατατρώει.
Σοσιαλοσουρεάλ παρακαταθήκη πού είναι απίθανο να αλλάξει, Παρ' όλα όσα κατά καιρούς εξαγγέλλουν οι εκάστοτε εφήμεροι γενικοί επικεφαλείς των αρμόδιων υπουργείων, που εν αντιθέσει με το αντικείμενο τους έρχονται, παρέρχονται και παραγράφονται, σαν τις υποθέσεις που χρονίζουν κιτρινισμένες στα ερμάρια εξεταστικών επιτροπών.
Παρόλα αυτά, κάποια στιγμή όπως έχει πολλάκις εξαγγελθεί όλα τα στελέχη που απαρτίζουν το δημόσιο θα διέπονται υπό το αυστηρό πλαίσιο των πλέον σύγχρονων διεθνών προτύπων, υποχρεωτικά οσονούπω ως εκ τούτου τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για κάθε διαθέσιμο πόστο στον δημόσιο τομέα, θα το καπαρώνουν άπαξ οι κάθε είδους ειδικοί.
Ο πάσας εις τώρα από τους χειμαζόμενους φέρελπις των ημιυπαίθριων καφέ και όχι μόνον ο οποίος τυγχάνει να μην διαθέτει μια τουλάχιστον ντουζίνα από τίτλους πτυχίων, μεταπτυχιακών, διδακτορικών και πάσης φύσεως λοιπών αναγνωρισμένων διπλωμάτων ανωτάτων σπουδών και πάνω, παίρνει μυρωδιά ο δυστυχείς, ότι αν όντος τείνει προς αναθεώρηση το κριτήριο για το σπουδαστικό επίπεδο των δημοσίων υπάλληλων, μοιραία μένει στην απέξω, καθώς πια δεν θα έχει καμία ελπίδα για την πολυπόθητη εξασφάλιση μιας βολικής θεσούλας, στον κατά τ’ άλλα ατάραχο εργασιακό παράδεισο του ελληνικού δημοσίου.
Κι εφόσον κατά την παραπάνω εισαγωγή σας ταλαιπώρησα ολίγον τι, καθότι επιχείρησα κάπως άτσαλα να μιμηθώ το πρωτότυπο ύφος γραφής ενός πραγματικά μεγάλου μαγκίτη πολυσύνθετου συγγραφέα όπως ο Νίκος Τσιφόρος.
Ο οποίος συν της άλλοις, μέσο της ταλαντούχας πένας του, ευφυέστατα κατέδειξε πως στην εποχή του κατείχε πλήρη γνώση της πραγματικής αξίας των ευρύτατων γνώσεων του.
Όπως εμπνευσμένα καταγράφει εν γένει στα ευθυμογραφήματα του, π.χ. στο θεατρικό έργο του: «Η πινακοθήκη των ηλιθίων»
Συνεπακόλουθα για να εξιλεωθώ από το προαναφερθέν ατόπημα, καθώς συνεχίζω τα δικά μου, θα επιχειρήσω να αποζημιώσω μια συμπαγή μερίδα της σπουδάζουσας νεολαίας, όπως αυτή των αποπροσανατολισμένων φοιτητών/σπουδαστών, προσανατολίζοντας την κάπως στην αγχωτική επιλογή ενός υποσχόμενου επαγγελματικού προσανατολισμού.
Παρουσιάζω λοιπών μερικές προτάσεις που πιθανών θα μπορούσαν να αποτελέσουν προοπτική λαμπρής επαγγελματικής αποκατάστασης.
Να διευκρινίσω εδώ μόνο, ότι ετούτο προκύπτει λόγω του ότι εκ πρώτης θεωρούνται κάπως υποτιμημένες, ίσως επειδή μέσα στο πλαίσιο του ακαδημαϊκού χώρου ομαδοποιούνται στην παρεξηγημένη κατηγορία «βοηθητικές επιστήμες», έκφραση που πιθανών υποδηλώνει έναν κάπως υποτιμητικό χαρακτηρισμό για αυτούς τους ''εσωστρεφείς'' τομείς, κάκιστα όμως διότι πρόκειται για έναν σχεδόν ανεξερεύνητο θησαυρό από αυτόνομους επιστημονικούς κλάδους.
Ανάμεσα από πολλές ενδιαφέρουσες κατηγορίες, παρακάτω παρουσιάζονται μερικές που λίγο πολύ θεωρούνται πιο ''εκκεντρικές'' εάν τώρα κάποιους από όλους αυτούς τους σχεδόν μυστηριακούς επιστημονικούς τομείς, σας κινήσει την περιέργεια μπορείτε με το γνωστό κλικ πάνω στον τίτλο να ανατρέξετε κι εσείς πάραυτα.

Βοηθητικές Επιστήμες της Ιστορίας:
Φαλεριστικά: Μελέτες ταγμάτων, αδελφοτήτων και βραβείων, όπως μετάλλια και άλλα παράσημα.
Η εραλδική  με αντικείμενο την μελέτη και την εξέλιξη των οικογενειακών σημάτων.
Η μετρολογία είναι η επιστημονική μελέτη της μέτρησης.
Σιγιλογραφία: Η επιστήμη που ασχολείται με τη μελέτη των σφραγίδων.
Βεξιλολογία: Μελέτη σημαιών.
Εθνοβοτανική μελετά τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπινων ομάδων και του φυτικού τους περιβάλλοντος.

Αυτά κι άλλα πολλά στον παρακάτω ιστότοπο :
Θησαυρός Ανθρωπιστικών Επιστημών ΔΥΑΣ