Με τον καλό τον λόγο πάντα εγώ, κακή κουβέντα δεν θα ακούσεις από εμένα (που λέει ο λόγος δηλαδή) εκτός κι αν μπει «Ο διάολος μέσα μου» γιατί άμα σε τσιγκλά ο άλλος, πόσο τελικά να κρατηθείς; όσο κι αν δηλώνεις αποστασιοποιημένος άνθρωπος. Σαν κι αυτό το Κατσαμπαδιανό πατριωτάκι μου δηλαδή, καλή του ώρα όπως και να χει, που από εκεί που το ευχαριστιόμουν να το ακούω το καλόπαιδο, έτσι ωραία όπως τα λέει με τα μπιτάτα στιχάκια του, με μια σωστή σειρά κλπ :«Η επανάσταση μονάχα έχει ουσία όσο κρατάει μέχρι να γίνει εξουσία»
Αφού που λέτε, εκεί που με έχει φτιάξει μια στάλα κι εμένα, που έκτοτε της πρώτης φοράς αριστερά με έχει "φάει" η απογοήτευση.
Να σου τον σε μια άλλη παράγραφο, να τα χαλάει όλα, γιατί βρέ καλέ μου άνθρωπε;
Δεν θα 'ταν πολύ καλύτερα; απλά να παραδεχτείς ότι όπως όλοι οι άνθρωποι, έκανες κι εσύ κάποτε μια μαλακία και να ξεχαστεί εδώ το κακό, πως τέλος πάντων έγινες γαύρος, παρά αρχίζεις τα σάλια περί λαϊκής ομάδας! κι άλλα τέτοια κολοκύθια τούμπανα και σαν «ακροβάτης» να τραμπαλίζεσαι με περίσσια αδιάλλακτη λεξιθηρία.
Όχι τίποτε άλλο δηλαδή αλλά πας να σύρεις στο λαιμό σου τον έτερο της μπάντας, παρότι ξηγιέται σπαθάτα, καθώς υποστηρίζει ομάδα του τόπου του και καθαρίζει ως ξηγημένο παλικάρι.
Αυτά είχα κατά νου, αυτά είπα, κι εδώ, μιας και σιγά σιγά το κειμενάκι οδεύει προς λήξη, θα επιχειρήσω να αναφερθώ στο δια ταύτα, μίας ακόμη απονενοημένης απόπειρας αδόκιμου εκφραστικού ύφους, σε συνδυασμό με μια προσωπική απάντηση την οποία οφείλω σε ένα άλλο παλικαράκι.
Καλό είναι λοιπόν καλέ μου Αλέξανδρε, να προσπαθούμε να στεκόμαστε πάντα με το δίκιο, ανεξάρτητα σε ποια πλευρά βρίσκεται.
Εν ολίγοις
Το δίκιο καθορίζει την θέση κι όχι η θέση το δίκιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μην πυροβολείτε ασκόπως