Αναφαίρετο;

Όπως παρατηρώ το τελευταίο χρονικό διάστημα, όλο πιο συχνά κι ολοένα από περισσότερες ''μακρές'' κι άνοες γλώσσες, αναμασιέται μια σχετικά ''φρέσκια καραμέλα'' η οποία αναπαράγεται με την συνήθη ελαφρότητα που απαντάται στις ανώνυμες κι απρόσωπες διαδικτυακές συζητήσεις : «Εσύ τώρα έχεις δικαίωμα ψήφου;» η «Σε ένα ιδεατό κόσμο, δεν θα έπρεπε να είχες δικαίωμα ψήφου» κλπ Ένα ολωσδιόλου άκυρο σχόλιο (αδιάφορο τουλάχιστον για εμένα, αν αυτό το σλόγκαν προέρχεται από την ρητορική πολιτικών τάσεων που αναφέρονται ως ''παλιά'', η ''καινούργια'' «τάξη πραγμάτων» ) όπως κι αν έχει δεν παύει να βρωμάει απ όπου κι αν το πιάσεις κι όμως δεν παύει όπως είπαμε να εκφέρεται ελαφρά τη καρδία συχνά πυκνά. 
Ειδικά δε όταν εξακολουθούμε ακόμη να διανύουμε μια από τις πιο παρατεταμένες περιόδους μεγάλης ανασφάλειας, όπου ούτως η άλλος η πλειονότητα των πολιτών έχουν στρέψει τις πλάτες απαξιώνοντας ( καλός η κακός) όλους ανεξαιρέτως τους κομματικούς σχηματισμούς (με τα γνωστά αποτελέσματα) καθώς τα ποσοστά συμμετοχής ακόμα και στις εθνικές εκλογές μετά βίας αγγίζουν πλέον το 40%. 
Με όλα αυτά ήδη πολύ γνωστά, θα αρκούσαν για τους περισσότερους να διαισθανθούν ότι μάλλον επί του πονηρού συντηρείται αυτή η ελιτιστική τάση απαξίωσης.
Με αυτού του είδους τακτικές, με νύξης και υπαινιγμούς, κατ ουσία προσβάλλεται το αναφαίρετο δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Σάματις να μην πρόκειται για δικαίωμα κατακτημένο με πολλούς αγώνες κι ακόμα περισσότερο αίμα, λες και η δυνατότητα ψήφου απλός δόθηκε χαριστικά στον λαό από την άρχουσα τάξη. 
Κατά αυτόν τον χαμερπή τρόπο, δεν παύει πάντως να διαδίδεται σιγά σιγά η στρεβλή εντύπωση για το ποιος πολίτης τελικά θα κρίνεται άξιος και ικανός, ώστε στον επερχόμενο "κόσμο των ολίγων κι εκλεκτών" που οσονούπω μας μέλλεται, θα δύναται να μετάσχει της εκλογικής διαδικασίας ασκώντας το δικαίωμα ψήφου.