Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ήθη και έθιμα της Κρήτης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ήθη και έθιμα της Κρήτης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

10 Σεπτεμβρίου 2020

27 Ιουνίου 2020

Χουρμούζης Μιλτιάδης η Μιχαήλ Βυζάντιος .

Ποιος είναι ο Χουρμούζης;
Υπήρξε αγωνιστής στην Επανάσταση του '21,
συγγραφέας, κωμωδιογράφος, αρθρογράφος,
βουλευτής της αντιπολίτευσης επί Όθωνα,
έμεινε ξεχασμένος για έναν ολόκληρο αιώνα,
για να γνωρίσει αναπάντεχη και δίκαιη επιτυχία
στις αθηναϊκές σκηνές.
Είτε Μιλτιάδης είτε Μιχαήλ κατα την βιογραφία του , μας άφησε παρακαταθήκη μερικές απο τις συνήθειες από την καθημερινή ζωής των
 των Κρητικών όπως τις κατέγραψε το 1842:
(pdf)


21 Ιουνίου 2020

Δισκάφισμα

Εκσυγχρονισμένες αγροτικές εργασίες στην Κρήτη , δισκάφισμα* σε αμπέλι με σκαφτικιή μηχανή.
Φώτο από την δεκαετία 1960.
Με το απαραίτητο gadget της φωτογραφικής κάμερας που ώς φαίνεται κάπου στα μέσα τις δεκαετίας του 1960 βρίσκεται πια εύκαιρα στας Κρητικάς εξοχάς , ο φωτογραφικός φακός με υπερηφάνεια αποθανατίζει τον μηχανοκίνητο εκσυγχρονισμό της καλλιέργειας στην κρητική ύπαιθρο.
Όσον αναφορά την εργασία του δισκαφίσματος πρόκειται για το δεύτερο καλλιεργητικό σκάψιμο που γίνεται κατά τον Μάϊο όταν η βλάστηση είναι είδη ανεπτυγμένη γι αυτόν τον λόγο η εργασία είναι δυσκολότερη, και ο χειριστής χρειάζεται απαραίτητα βοήθεια για να απομακρύνονται τα κλίματα από το σκαπτικό. Με το δισκάφισμα το χωράφι κρατάει την ανάδοση (υγρασία στο χώμα ) και καθαρίζεται η καλλιέργεια από τα ζιζάνια

8 Απριλίου 2020

Η Κρήτη έδινε ζωή...

Η αυτάρκεια όπλο κατά της πείνας στα χρόνια της κατοχής.
Η αυτάρκεια της Ελλάδας σε όλα σχεδόν τα προϊόντα την περίοδο της Κατοχής έσωσε εκατομμύρια Έλληνες από την πείνα, παρά τις τρομερές απώλειες του δοκιμαζόμενου πληθυσμού, κυρίως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, όπου οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους, ή οπουδήποτε αλλού ήταν κουρνιασμένοι, για να προστατευτούν από τις καιρικές συνθήκες.
Η μεγάλη αυτάρκεια των αγαθών βοήθησε ώστε να σωθούν από την πείνα όχι μόνο οι κάτοικοι της υπαίθρου, αλλά και πολλοί κάτοικοι στις μεγαλουπόλεις, όπου στέλνονταν τεράστιες ποσότητες αγροτικών προϊόντων!
Η "Ν.Κρήτη" ερεύνησε την υπόθεση αυτή, φέροντας στη δημοσιότητα στοιχεία από μαρτυρίες και απόψεις ανθρώπων που γνωρίζουν, έχουν μελετήσει αυτές τις καταστάσεις και είναι σε θέση να στείλουν τα δικά τους μηνύματα για τη σημερινή Ελλάδα και την άκρως επικίνδυνη φάση στην οποία βρίσκεται ο Ελληνικός λαός. Μάλιστα όσοι μίλησαν στην εφημερίδα μας, εκφράζουν την προσωπική τους ανησυχία για νέες "κατοχικές" συνθήκες στο άμεσο ή απώτερο μέλλον, που ετούτη τη φορά θα βρουν μια Ελλάδα που ουδεμία σχέση έχει με την κατοχική Ελλάδα της δεκαετίας του '40 υπό την έννοια, ότι εκείνη η Ελλάδα ήταν πολύ ισχυρή διατροφικά, σε αντίθεση με τη σημερινή που έχει..."φάει" τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους της...Και που εξαρτάται σε απόλυτο, σχεδόν, βαθμό, από τα εισαγώμενα προϊόντα.
"Κινδυνεύουμε κάθε στιγμή"

Το ζήτημα της διατροφικής αυτάρκειας και ασφάλειας

Του Κώστα Μπούντα,.
H Ελληνική Τράπεζα Γενετικού υλικού και η προσπάθεια διάσωσης φυτικών γενετικών πόρων
Η εμπορική βελτίωση που εισάγεται στους σπόρους από τις πολυεθνικές γίνεται ολοένα και πιο ξένη και άσχετη σε σχέση με τις πραγματικές ανησυχίες του γεωργικού κόσμου.
Η επικέντρωση της βιομηχανίας σπόρων σε μη βιώσιμους χαρακτήρες που προέρχονται από πολύ μικρό αριθμό γονιδίων, απειλεί να αφήσει τη γεωργία σε πολύ άσχημη κατάσταση και ανεπαρκώς προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει τις μεγάλες προκλήσεις στο εγγύς μέλλον, όπως για παράδειγμα είναι η κλιματική αλλαγή. Επίσης γίνεται φανερό ότι η διαρκής και σταθερή ενίσχυση – υπερπροστασία θα λέγαμε - των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας έχει γίνει η κύρια άμυνα της βιομηχανίας σπόρων ενάντια στον ελεύθερο ανταγωνισμό.

Αυτή η διαδικασία έχει φτάσει τόσο μακριά, που ακόμη και οι πιο συμβατικοί αναλυτές επισημαίνουν καθαρά πλέον ότι, η βιομηχανία σπόρων είναι εμπόδιο στην έρευνα και την ανάπτυξη και θεωρώντας δεδομένη την ανικανότητάς της να παράξει αξία μέσω της καινοτομίας, η βιομηχανία σπόρων προσπαθεί να αρπάξει από τους γεωργούς το τελευταίο απομένον κομμάτι της αγοράς σπόρων, ενώ την ίδια στιγμή προσπαθεί να αυξήσει τα έσοδά της από τις υφιστάμενες ποικιλίες, εμποδίζοντας την πρόσβαση σε αυτές για ερευνητικούς σκοπούς και εμποδίζοντας εσκεμμένα την πρόοδο της φυτικής βελτίωσης. Ουσιαστικά κυριαρχεί η γραμμή «ας πάρουμε ό,τι μπορούμε να αρπάξουμε». Έτσι λοιπόν ένα επικίνδυνο ολιγοπώλιο δημιουργείται, περιορίζοντας ασφυκτικά τις δυνατότητες επιλογής, με άμεσο επομένως κίνδυνο για την διατροφική επάρκεια, την ελευθερία επιλογής και εντέλει τη Δημοκρατία.
Η ανάγκη δημιουργίας Εθνικού Προγράμματος για τους φυτογενετικούς πόρους
Παλαιότερα μπορούσε κανείς να κατακτήσει μια χώρα με στρατό και όπλα. Σήμερα οι χώρες κατακτώνται με την οικονομία των δανεικών και τον έλεγχο της διατροφής.

Η ιστορία της Κρητικής Διατροφής

Πετράκης Δημήτρης

30 Μαρτίου 2019

Το διάβασμα της κουτάλας .

“Η μαντεία της κουτάλας”: Κείμενα και σκίτσα από το βιβλίο του Κανάκη Ι. Γερωνυμάκη «Δοξασίες»
Η μαντεία της κουτάλας
Την ωμοπλάτη του κριγιού την λέγανε κουτάλα
και με σημάδια μαρτυρεί για πράγματα μεγάλα

12 Δεκεμβρίου 2018

Ονόματα του πέους (Κρητικά αξεμούριστα)

(Κρητικά Αξεμούριστα )  Ανδρέας Λενακάκης.
Πρόκειται για το τμήμα εκείνο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς που αποσιωπήθηκε περισσότερο από όλα τα άλλα...
Η προσπάθεια να καταγραφούν τα ονόματα, κυριολεκτικά ή μεταφορικά, του κρητικού ιδιώματος απέδωσε έναν αρκετά μακρύ κατάλογο.

Οι Ξερολιθιές στην UNESCO

Την εγγραφή της Τέχνης της Ξερολιθιάς στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας ενέκρινε μετ’ επαίνων η Διακυβερνητική Επιτροπή της Σύμβασης για τη Διαφύλαξη της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς (UNESCO, 2003) στη 13η ετήσια συνεδρίασή της (Port Louis, Μαυρίκιος, 26 Νοεμβρίου – 1 Δεκεμβρίου 2018), ύστερα από τον κοινό φάκελο υποψηφιότητας που υπέβαλε η Ελλάδα (Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, Διεύθυνση Νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς) μαζί με άλλες επτά χώρες (Γαλλία, Ελβετία, Ισπανία, Ιταλία, Κροατία, Κύπρος, Σλοβενία).

15 Οκτωβρίου 2018

Κρητική Δυστοπία

Σε κάθε καθιερωμένη εορταστική εκδήλωση, προς τιμήν κάποιας τοπικής επετείου μνήμης, από την υπερχειλίζουσα σπαραχτικών γεγονότων, πόνων, δακρύων και αίματος ιστοριογραφίας των ηρώων του Κρητικού, πανθέου. 
Είθισται σύσσωμος η παριστάμενη ηγεσία εκπρόσωπων των τοπικών φορέων, μαζί με τα λοιπά επιφανή μέλει της εξέχουσας κοινωνίας μας , να επαίρονται για τις ηρωικές παρακαταθήκες των χιλιοβασανισμένων πλην όμως ένδοξων προγόνων μας. 
Πράγμα αναγκαίο πράγματι, ειδικότερα τώρα, όπου οι εποχές μας προσπέρασαν και μας άφησαν να ασθμαίνουμε ανάσκελα ,όχι όμως αναπάντεχα , ούτε εντελώς άδικα , ιδιαίτερα όσον αφορά τα καθ' ημάς , και δη συλλήβδην όλους τους σύγχρονους μετα-Κρήτες. 

9 Σεπτεμβρίου 2017

Στον καιρό της σχόλης.

Mπορώ να πω ότι στην ηλικία μου πιο πρόθυμα θα δεχόμουν την τέχνη της λησμοσύνης παρά τη θύμηση της δυστυχισμένης πατρίδας, καθώς πολλά είναι εκείνα που θυμάμαι ενώ   
θα ’θελα, αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω όσα θα επιθυμούσα
Στον καιρό της σχόλης. Αναμνήσεις από την Κρήτη του 17ου αιώνα
Τζουάνες Παπαδόπουλος, Στον καιρό της σχόλης. Αναμνήσεις από την Κρήτη του 17ου αιώνα, επιμ. Vincent Alfred, μετάφραση: Ναταλία Δεληγιαννάκη, Ηράκλειο Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 2012, 17×24 εκ., σ. 336, ISBN: 978-960-524-390-6. [Τίτλος πρωτοτύπου: Memories of seventeenth-century Crete. L’ Occio (Time of Leisure), by Zuanne Papadopoli, edited with an Eglish translation by Alfred Vincent, Hellenic Institute of Byzantine and Post-byzantine Studies in Venice, Venice 2007].
Ο Τζουάνες Παπαδόπουλος, γεννήθηκε περί το 1618 στον Χάνδακα, έζησε τα τελευταία χρόνια της βενετοκρατίας και τη πολιορκία της πόλης του από τους Οθωμανούς. Πρόσφυγας από το 1669, πέρασε από τα Επτάνησα και την Ιστρία και τελικά εγκαταστάθηκε στην Πάδοβα. Εκεί έγραψε το 1696, στα ιταλικά, τις αναμνήσεις του από την Κρήτη. Στο έργο του έδωσε τον τίτλο L’Occio, που σημαίνει αργία, έλλειψη δουλειάς, ελεύθερος χρόνος.
Το χειρόγραφο στο οποίο ο Τζουάνες κατέγραψε τις αναμνήσεις του φυλάσσεται σήμερα στο Μουσείο Correr της Βενετίας.

30 Αυγούστου 2017

Η κρητική ταυτότητα µέσα από τις µαρτυρίες ξένων ταξιδιωτών.

Manuel Serrano Espinosa    
Η κρητική ταυτότητα µέσα από τις µαρτυρίες ξένων ταξιδιωτών του ΙΘ΄ αιώνα*
1
Της Kρήτης την παράδοση µε ευλάβεια στηρίζω
και όπου σταθώ και όπου διαβώ µια Kρήτη ζωγραφίζω.
Στον Γ.Π. Εκκεκάκη
Ο κύριος σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η µελέτη ορισµένων βασικών χαρακτηριστικών και ιδιαιτεροτήτων της κρητικής κοινωνίας του δέκατου ένατου αιώνα, ειδικά µετά την έναρξη της µεγάλης επανάστασης του 1821, αλλά στην προκειµένη περίπτωση δε θα το κάνουµε µέσω των γραπτών πηγών και ιστορικών εγγραφών από τα αρχεία, αλλά µέσα από τις µαρτυρίες των περιηγητών που επισκέφθηκαν το νησί σε όλη τη διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα, αναµφίβολα, µία από τις περιόδους, καλύτερα τεκµηριωµένη όσο αφορά τις µαρτυρίες των περιηγητών, και εποµένως, από τις µεγαλύτερες επίσης σε διάχυση και ηχώ των γεγονότων που είχαν συµβεί στο νησί για τις µεγάλες ευρωπαϊκές δυνάµεις της εποχής. Μάλλον ό, τι βρήκαν οι ευρωπαίοι επισκέπτες του δέκατου ένατου αιώνα ήταν µια περιοχή όπου επεκτείνεται η φλόγωση και το πνεύµα της ελληνικής επανάστασης εναντίον της οθωµανικής κυριαρχίας.1
Σε αυτό το πεδίο δράσης βρίσκεται το επίκεντρο πολλών επαναστάσεων και εξεγέρσεων του κρητικού λαού ενάντια στην καταπιεστική Οθωµανική Αυτοκρατορία, πλαισιώνονται σε αυτό το γενικό πόλεµο εναντίον των Τούρκων που καταλήγει στην τελική νίκη και την απελευθέρωση στις αρχές του εικοστού αιώνα. Αλλά το γεγονός ότι η τουρκική κυριαρχία στην Κρήτη ξεκίνησε µε µεγάλη καθυστέρηση (1669) σε σχέση µε άλλες περιοχές της ελληνικής ηπειρωτικής χώρας, του δίνει κάποιες ιδιαιτερότητες που δεν εµφανίζονται στην υπόλοιπη Ελλάδα, ιδιαίτερα προς το τέλος της Τουρκοκρατίας.2.
* * *
*Το έργο αυτό έγινε χάρη στη χρηµατοδότηση του DIGICOTRACAM  [Βαλένθια, Generalitat Valenciana]. Ref: PROMETEO-2009-042, στο πλαίσιο της οµάδας IVITRA του Πανεπιστηµίου του Αλικάντε Ισπανίας.

1 Ιουλίου 2017

Misunderstanding pride.

First gay couple photographed together!
Gay, Gentleman and Holding hands
Αφορμής δοθείσης από μια ασπρόμαυρη φωτογραφία που ο υπότιτλός της με εξέπληξε, σκαλίζοντας στον ιστό έπεσα σε ένα γνώριμο blog.
Ένα από τα πληρέστερα στο είδος του ιστολόγιο για την κρητική ιστορία, με ιδιαίτερη έμφαση σε σπάνια  φωτογραφικά ντοκουμέντα από την  ιστορία της Κρήτης. το οποίο τις 2 Ιανουαρίου του 2010, είχε πρωτοδημοσίευση ένα αφιέρωμα σε ένα λεύκωμα του 1978 με παλιές Κρητικές φωτογραφίες κυρίως από Σφακιανούς του εγκαταλειμμένου χωριού στο φαράγγι της Σαμαριάς.