ΚΡΗΤΟΜΙΝΩΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΟΚΡΑΤΟΡΙΑ
● Μινωική Κοινωνία και Τέχνη ●
Γραμμική Α και Β, και ο Δίσκος τής Φαιστού ● Κασσιτερούχο Κρατέρωμα
(Μπρούντζος) ● Ταυροκαθάψια
Ο ΜΙΝΩΙΚΟΣ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ο κορυφαίος των Αιγαιακών
πολιτισμών τής λεγόμενης “εποχής τού
χαλκού”,(α) γεννήθηκε στο νησί τής Κρήτης, άκμασε από τον 27ο έως τον 15ο
αιώνα π.Χ. κι έπειτα πέρασε στη λήθη.
Ήρθε ξανά στο φως στις αρχές τού 20ού
αιώνα μ.Χ. χάρη στον Βρετανό αρχαιολόγο
Arthur Evans.
Ο όρος “μινωικός” αναφέρεται στον θρυλικό
Μίνωα. Στοιχεία δεν
υπάρχουν αλλά θεωρούμε ότι δεν ήταν όνομα, μα τίτλος βασιλικός. Στην
Οδύσσεια, που ο
Όμηρος συνέθεσε
αιώνες μετά από την εξαφάνιση του πολιτισμού αυτού, οι κάτοικοι του νησιού
ονομάζονται
Ετεοκρήτες
(“αληθινοί Κρήτες”). Πιθανότατα υπήρξαν όντως απόγονοι των Μινωιτών. Επιπλέον,
το όνομα
Μινώα είχε δοθεί σε πολλούς οικισμούς
τού
Αιγαίου και
του
Ιονίου, ενώ
απαντάται επίσης στη
Σικελία και την
Χαναάν. Η ρίζα
μιν–
εμφανίζεται σε ορισμένες γλώσσες τού Αιγαίου, σε τοπωνύμια και στο όνομα
κάποιων
αυτοχθόνων
τού πελάγους που λέγονταν
Μινύες. Υποθέτουμε
πως οι Κρήτες δεν ήταν
Ινδοευρωπαίοι
αλλά
μεσογειακός
λαός, συγγενικός με τους
Πελασγούς, ίσως και
με τους Μινύες, δηλαδή τους κατοίκους τού Αιγαίου πριν από την έλευση των
Ελλήνων.