Γενοκτονία Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων.

Η εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών, δηλαδή των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσυρίων, πρέπει να ειδωθεί ως ένα συνολικό σχέδιο εξόντωσης και αντικατάστασης του ανεπιθύμητου πληθυσμού στην προσπάθεια δημιουργίας «καθαρού» εθνικού κράτους. 

Η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε  με διωγμούς και  απελάσεις ήδη από το 1913 με τους Έλληνες  

«κατά τη διάρκεια της Αρμενικής Γενοκτονίας, ... ένα εκατομμύριο Έλληνες,Ασσύριοι και Σύροι [Syriacs] και άλλοι σφαγιάστηκαν σαν μέρος του σχεδιασμένου ολοκληρωτικού ξεριζώματος αυτών των αυτοχθόνων κοινοτήτων της ΟθωμανικήςΤουρκικής Αυτοκρατορίας, στη διάρκεια της πρώτης σύγχρονης γενοκτονίας που ακόμα χρειάζεται δικαίωση.»

Ο Αμερικανός πρέσβης των ΗΠΑ στην Οθωμανικής Αυτοκρατορία, Χένρυ Μόργκενταου, σημειώνει επίσης την από κοινού δίωξη Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων:

«Οι Αρμένιοι δεν είναι οι μόνοι υπήκοοι στην Τουρκία που υπέφεραν από την πολιτική της μετατροπής της Τουρκίας σε χώρα αποκλειστικά για Τούρκους »

Αναγνωρίζεται ότι η γενοκτονία των τριών αυτών εθνοτήτων έχει πολλά κοινά. Η από κοινού δίωξή τους διαπιστώθηκε και καταγράφηκε ήδη από το 1915.

 ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ ότι είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών, ότι η Οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας, μεταξύ των ετών 1914 και 1923, συνιστούν γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ελλήνων Ποντίων και των Ελλήνων της Ανατολίας. ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ η Ένωση να ζητήσει από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον αυτών των πληθυσμών, να ζητήσει επίσημα συγγνώμη, και να λάβει τα κατάλληλα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση (μη επανάληψη.

Από το 1908, με τον ερχομό του κινήματος των Νεότουρκων «Εταιρία Ένωσης και Προόδου» στην εξουσία, μέχρι την ανταλλαγή των πληθυσμών με τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923, με αποκορύφωμα την άφιξη του Μουσταφά Κεμάλ στην Σαμψούντα στις 19 Μαΐου 1919, οι Έλληνες του Πόντου αφήνουν τις πατρογονικές τους εστίες, όπου εβρίσκονταν εκεί από το 2000 Π.Χ. και εξορισμένοι αναγκάζονται, όσοι επιζούν, να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Από το 1914 μέχρι το 1923 ολοκληρωτικά αθώοι άνθρωποι (total innocence) εκτοπίζονται, σφάζονται, απαγχονίζονται, καίγονται, ατιμάζονται γυναίκες, ηλικιωμένοι και παιδιά σκοτώνονται ή πεθαίνουν από τις κακουχίες, την πείνα και τη δίψα σε λευκές πορείες θανάτου που ηγούντο οι Νεότουρκοι με σκοπό την εξόντωσή τους. 

Πάνω από 2.5 εκατομμύρια άμαχοι Ασσύριοι, Αρμένιοι και Έλληνες σκοτώθηκαν από την πολιτική των Νεότουρκων (και αργότερά από τον Μουσταφά Κεμάλ) με την αφορμή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο πόλεμος ήταν μια καλή ευκαιρία για να θέσουν σε εφαρμογή τα σχέδια τους για μια «καθαρή» Τουρκία οι ηγέτες του κινήματος των Νεότουρκων «Εταιρία ‘Ενωσης και Προόδου».

Ο απολογισμός, λοιπόν, των πολλαπλών γενοκτονιών από τους Νεότουρκους μεταξύ  1914-1923 που χάθηκαν έχει ως εξής: 353,000 Έλληνες του Πόντου, 800,000 Έλληνες της Σμύρνης, 1.500.000 Αρμένιοι είχαν πέσει θύματα γενοκτονίας, όπως και 300 χιλιάδες Ασσύριοι.
Οι Έλληνες της Ανατολίας που επέζησαν, ήρθαν στην Ελλάδα ρακένδυτοι, χωρίς τίποτα, γενοκτονημένοι, και ξεριζωμένοι, από την πολιτική του Νεοτουρκικού κράτους για μια «καθαρή» Τουρκία που θα κατοικούταν μόνο από σουνίτες μουσουλμάνους Τούρκους.
Το τέλος της Ιστορίας των Ποντίων ήταν τραγικό και σταμάτησε βίαια με την απάνθρωπη, αναγκαστική ανταλλαγή των πληθυσμών που όρισε  η Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 επί κυβέρνηση Βενιζέλου. Ωστόσο στη Συνθήκη αυτή παραβλέπεται η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μ. Ασίας καθώς και οι εκτοπισμοί της Α.Θράκης, που είχε γίνει νωρίτερα, αφήνοντάς τους έρμαιους στην τύχη τους. 

Η γενοκτόνος ενοχή της Τουρκίας είναι τεκμηριωμένη.  Ωστόσο, δεν απολογήθηκε μέχρι σήμερα για τις πράξεις της, λόγω αδυναμίας της Ελληνικής κυβέρνησης, και της συγκάλυψης των εγκλημάτων από τις μεγάλες δυνάμεις κυρίως για πολιτικοοικονομικούς λόγους. Οι γενοκτονίες συνεχίζονται ακόμη και σήμερα, αυτή τη φορά με τις γενοκτονίες των Κούρδων και Αλεβητών.
Η ημέρα μνήμης για τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου ξεκίνησε στην Ελλάδα το 1994 (80 περίπου χρόνια μετά), όταν αναγνωρίστηκε από το Ελληνικό κράτος. Η ημέρα 19 Μαΐου για την Τουρκία είναι εθνική εορτή, και γιορτάζει τη μέρα που σήμανε την έναρξη του “Αγώνα Ανεξαρτησίας” με την άφιξη του Μουσταφά Κεμάλ στην Σαμψούντα.

 ΠΗΓΗ

http://www.genocide-museum.am/eng/index.php

https://www.greek-genocide.net/index.php/overview/internal/115-i-a-g-s-press-release

https://anagnostis.org/2020/01/30/olokaytoma-ton-ellinon-tis-anatolias-i-genoktonia-ton-pontion/?_gl=1*4kn9b5*_ga*NDA0NjEyNzEyLjE2MTkyODg0Nzc.*_ga_RNV9T723JF*MTYxOTI4ODQ3Ni4xLjEuMTYxOTI4ODQ3Ni42MA..

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CE%91%CF%81%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CF%89%CE%BD,_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%91%CF%83%CF%83%CF%85%CF%81%CE%AF%CF%89%CE%BD