Οι Σταυροί των νεκρών

Από την επόμενη μέρα της επικράτησης τους στην Μάχη της Κρήτης οι Γερμανοί άρχισαν να υφαίνουν το μαύρο δίχτυ της εξόντωσης των Κρητικών. 

οι ναζί εκτέλεσαν αμέσως  μετά τη Μάχη της Κρήτης 2.000 και πλέον πολίτες.

Σύμφωνα µε το υπ’ αριθ. 16/1946 Βούλευμα του 
Ελληνικού  Εθνικού Γραφείου Εγκληματιών Πολέμου, 

Η Εθνική Αντίσταση των κατοίκων της Κρήτης και η κατασκοπευτική δραστηριότητα των Άγγλων, που εκδηλώθηκαν από την πρώτη κιόλας στιγμή, αποτέλεσαν για τους κατακτητές πρόσφορη δικαιολογία για τα δρακόντεια μέτρα καταστολής που χρησιμοποίησαν καθ' όλη τη διάρκεια της κατοχής.

Προπαγάνδα και συστηματική διαστρέβλωση  πληροφοριών, καταλήστευση του ιδιωτικού και κυρίως του αγροτικού πλούτου της Κρήτης, επιτάξεις και αυθαίρετη επιβολή μεγάλων προστίμων, λεηλασίες και αρπαγές των υλικών μέσων επιβίωσης των κατοίκων, εξαντλητικές αγγαρείες, ομηρείες ανδρών ,γυναικών ,και παιδιών και αιχμαλωσία τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Βασανιστήρια και αθρόες εκτελέσεις αθώον  με μόνο στόχο να κατατρομοκρατήσουν και να ελαχιστοποιήσουν τις πιθανότητες αντίστασης των ηττημένων, και όπου σημειωνόταν αντίσταση των ανταρτών ή σαμποτάζ, επέφεραν λυσσώδη αντίποινα, με ομαδικές εκτελέσεις και αρκετές φορές την ολοκληρωτική καταστροφή των χωριών , και εξόντωση του πληθυσμού.

Πώς να περιγραφεί με λέξεις  το μαύρο δίχτυ των  φρικαλεοτήτων της σφαγές της καταστροφές και τα ολοκαυτώματα που άπλωσε η Γερμανική κατοχή στην Κρήτη, από το 1941 έως το 1945.

Ολάκερη  η Κρήτη θρηνεί

 Σφαγή  στο Κοντομαρί

Καταστροφή της Κάντανου

Καταστροφή των Ανωγείων

Καταστροφή των Βοριζίων

Ολοκαύτωμα τον χωρίον της Βιανου

Ολοκαύτωμα  Αλικιανού

Ολοκαύτωμα των χωρίον του Κέδρους Αμαρίου

Είναι καταγεγραμμένες 3.471 εκτελέσεις, ανδρών και γυναικών μα και παιδιών, κατά τη διάρκεια της κατοχής στην Κρήτη.
 Έκθεσις της Κεντρικής Επιτροπής Διαπιστώσεως Ωμοτήτων εν Κρήτη.

Σύνταξις 29/6 - 6/8/1945

Η μαρτυρία ενός των δημίων της Κρήτης, του στρατηγού Αντρέ, που φαίνεται ότι αρεσκόταν στο να παρακολουθεί, μετά “άρτου και οίνου”, τις εκτελέσεις που έκαναν τα όργανα του, δείχνει πως αντιμετώπισαν τον θάνατο οι εκτελεσμένοι: “Οι Κρητικοί όταν βρίσκονται μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα έχουν πάνω τους κάτι το μυθώδες. Φαντάζουν σαν τους μυθικούς ήρωες. Είναι τόσο υπερήφανοι την τραγική ώρα του θανάτου που όποιος τους δει, είναι αδύνατο να μην τους θαυμάσει. Πολλές φορές, όταν επρόκειτο να γίνουν εκτελέσεις, άφησα το γραφείο μου και βγήκα στο μπαλκόνι, μόνο για να τους θαυμάσω. Σε κανένα άλλο λαό, δεν είδα τέτοια περιφρόνηση προς το θάνατο και τόση αγάπη προς την ελευθερία .”

Οι σταυροί στις πόρτες δείχνουν τον αριθμό των εκτελεσθέντων από κάθε σπίτι.

 “Τα ψυχικά τραύματα ήταν εξίσου θανατηφόρα με αυτά που έγιναν από τα γερμανικά πολυβόλα...”, λέει στη Μαρτυρία της στο βιβλίο του Γ. Δ. Χριστάκη η Ελπίδα Τσαγκαράκη-Βαρδάκη από τα Αμιρά της Βιάννου, που 11χρονη τότε έχασε τον πατέρα της, τον θείο και τον παππού της, στις εκτελέσεις των Γερμανών τον φοβερό Σεπτέμβρη του 1943, περιγράφοντας την φρίκη του πολέμου: “Ο θάνατος που σκόρπισαν οι Γερμανοί ναζιστές δημιούργησε μια τεράστια καταστροφή στον τόπο μας, έκανε να μαυροφορεθούν μανάδες, χήρες, ορφανά και τα μωρά που γεννήθηκαν τα έντυσαν μαύρα…

Μια όμως μαρτυρία, που βρήκε και καταχώρησε ο ιστορικός της εποχής εκείνης Γιάννης Μουρέλλος στο έργο του «Ιστορία της Κρήτης» μας λέει πολλά. Γράφει:«Όπως με διαβεβαίωσαν αυτήκοοι μάρτυρες, ένας Γερμανός έφεδρος αξιωματικός, ενώ διατελούσε σε ευθυμία από κρασί που έπινε μαζί τους, άρχισε να λέει:Έχω παρακολουθήσει πολλές εκτελέσεις σε άλλες χώρες που έχομε κατακτήσει. Μα αυτό που συνάντησα στα χωριά της Βιάννου δεν το (δα πουθενά. Άντρες και γυναίκες αντίκριζαν τον θάνατο ψύχραιμα και στήναν το κορμί τους περήφανα μπροστά στις κάνες των τουφεκιών. Μήτ' ένας τους δεν έκλαψε, μήτ' ένας τους δεν ζήτησε οίκτο ή χάρη. Μα τη ζωηρότερη εντύπωση μου έκανε ένας ογδοντάρης σ' ένα χωριό της Βιάννου. Βρισκότανε στη μέση, στη γραμμή των ανδρών που θα εκτελούσαμε. Ζήτησε να πει κάτι στον αξιωματικό. Πλησίασα μ' ένα διερμηνέα. Αυτός βγήκε από τη γραμμή και βγάζοντας το δακτυλίδι του μου το πρόσφερε λέγοντας: «Πάρε τούτο το δακτυλίδι. Σου το χαρίζω, για να θυμάσαι σ' όλη σου τη ζωή πως σκότωσες έναν αθώο γέρο 80 χρονών» Έπειτα ο γέρος γύρισε ατάραχος στη γραμμή του   προσπαθώντας  να   σηκώσει   το   γέρικο   κορμί του,   όσο  του επέτρεπαν τα χρόνια του. Σάστισα και πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα, όσο να βρω την ψυχραιμία να θυμηθώ την εντολή που είχα λάβει. Και όμως τη στιγμή που έλεγα «πυρ» έτρεμα σύγκορμος. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την τραγική εκείνη στιγμή».

ΠΗΓΗ: http://www.patris.gr/articles/185358?PHPSESSID=s9enb1poe97dgauuv54gd20u

Το κύριο μέρος αυτής της αναρτήσεις είναι του Κωστή Πετράκη (κοινωνιολόγου )

                    Ο Ι      Χ Α Σ Α Π Η Δ Ε Σ

                                                  ενός γενναίου λαού