Ιστορίες των Κρητικών στην Νάξο.

ΟΡΕΙΝΟΣ ΑΞΩΤΗΣ

 σταγόνες της ιστορίας της Νάξου

Ιστορίες των Κρητικών στην Νάξο.

ΚΡΗΤΙΚΑ

ΠΗΓΗ φωτο
https://orinosaxotis.blogspot.com/2014/11/normal-0-false-false-false-el-x-none-x.html

Aνάμεσα από τις συμπληγάδες.

Αληθινά πόσο θαυμαστό μοιάζει, αν αναρωτηθεί κανείς, πως γίνεται; μέσα από μια μακραίωνη και εντονότατη πολυπολιτισμική πίεση, και όχι μόνο, που υφίσταται αυτή η γωνιά του κόσμου ανάμεσα από τις συμπληγάδες Ανατολής, Δύσης.
Ενόσω ακρωτηριασμένη βρίσκεται υπό διαρκή απειλή από τις ορδές του επεκτατικού ισλαμισμού από την μια. Αλλά και την καθολικά συντριπτική υπεροχή της ήδη προ πολλού εκσυγχρονισμένης Δύσης, σε ρόλο ποδηγέτη, από την άλλη.
Το πώς; τελικά αυτός ο γεωπολιτικά συμπιεσμένος τόπος, πραγματικό αμόνι στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, όχι μόνο δεν συνθλίβεται και δεν κονιορτοποιείται αλλά διαρκώς καταφέρνει να γεννά κι από τους αιώνες να αναγεννάτε.

Αντί υστερόγραφου:

Ευσεβείς πόθοι για περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις, αλλά επειδή δεν ζούμε στην εποχή του ρομαντισμού, δεν μπορώ να μην λαβαίνω υπόψη την κρατούσα τάση της περιρρέουσας ιστορικής αντίληψης.

Με μια διαφορετική ανάγνωση των πραγμάτων, υπό τους όρους του σύγχρονου ορθολογικού ρεαλισμού, και κάτω από τα αντικειμενικά πλαίσια, που πλέων εύκολα αντιλαμβανόμαστε όλοι, το πόσο πολύ έχουμε ξεδοντιαστεί, θα αρκούσε πλέων δυστυχώς να ειπωθεί, ότι αν βρεθεί ανάμεσα στην σύγκρουση των βουβάλων, τότε όσο μικρότερο είναι το βατράχι τόσο το καλλίτερο για αυτό.

Το Θεόπεμπτο είδος!

Εμείς τώρα ως ανθρωπότητα στην ολότητα της δηλαδή συνεπαρμένοι από το ντελίριο της πρόσφατης τεχνολογικής εξέλιξης μας, (αν δεν αυτοκαταστραφούμε μεταξύ μας εν τω μεταξύ). Την ώρα που ατενίζουμε τα σύμπαντα έμπλεοι από κατακτητική διάθεση, κομπάζουμε ότι είμαστε το μοναδικό και απόλυτα κυρίαρχο είδος στην φύση. Αλλά ας φανταστούμε τι άραγε θα έλεγαν αν μπορούσαν και με το δίκιο τους, κατά τα διάφορα στάδια και σταθμούς εξέλιξης της δημιουργίας, τα άλλα ζωντανά, και αναφέρομαι αρχής γενομένης από τα «απλοϊκά» πρωτοκύτταρα τους «ταπεινούς» μικροοργανισμούς και τα «ασήμαντα» πρωτόζωα όσον αναφορά την οργανική εξέλιξη (για να μην επεκταθούμε στο πέρασμα από την ύλη στην ζωή) και όλα τα έμβια όντα που κυριαρχούσαν για εκατομμύρια χρόνια επί της γήινης σφαίρας, εξελισσόμενων στο διηνεκές έως ότου να επέλθει με την σειρά του το Θεόπεμπτο είδος μας … Εκτός κι αν συμβάλλαμε τεχνολογικός και επί αυτού και δεν το κατέχω.

© Dan Piraro

Σκίτσα που σατιρίζουν την ανθρώπινη εξέλιξη.

Γιατί έγιναν οι Έλληνες χριστιανοί; & +

 ΦΡΟΜ ΔΕ (PHILOSOPHY, OECOUMENISM, EROOS) ΓΟΥΙ ΠΡΕΣΕΝΤΣ ΔΕ ΟΠΟΥΣ:

 ΜΙΑ ΩΔΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΚΩΦΩΝ-  Ἔκκλησις πρὸς τὸ Πανελλήνιον Κοινόν (Ι)

Eπ΄ ευκαιρίας αναδημοσίευσης του ενδιαφέροντος άρθρου: Γιατί έγιναν οι Έλληνες χριστιανοί; Συνδυάζοντας το τερπνόν μετά του ωφελίμου, χωρίς ίχνος ούτε κατά ιδέαν χλεύης, σπεύδω ανταποκρινόμενος να επιδείξω την ανάλογη προσπάθεια ώστε να προσομοιωθώ, αν και εφόσον σωστά αντελήφθην στο ζητούμενο “πνεύμα” by sooteris kyritsis . Έτσι λοιπών από τις κουζουλάδες μου που φυσικά δεν είναι απλά κουζουλάδες, λαμβάνω την τιμή να παρουσιάσω ένα περισπούδαστο ιστολόγιο που παρουσιάζει το κίνημα του εν πολλοίς αμφιλεγόμενου Οικουμενισμού:

WE THE ECOUMENISTS 

exontes zilon FOR

AN OECOUMENIC POLIS

 

 

« Ο χριστιανισμός υπέβαλε σε τόσο βαθιά αλλοίωση τους Έλληνες, που στο εξής παύουν να είναι και να λέγονται Έλληνες »

Γιατί έγιναν οι Έλληνες χριστιανοί;

Tο ερώτημα "γιατί νίκησε ο χριστιανισμός;" είναι ισοδύναμο με το ερώτημα
"γιατί έγιναν οι Έλληνες χριστιανοί;". Η ταύτιση των δύο ερωτημάτων δεν
είναι αυθαίρετη. Αν δεν γίνονταν οι Έλληνες χριστιανοί δεν θα γίνονταν ούτε
οι Ρωμαίοι. Και με δεδομένη την άρνηση των Εβραίων και την αδιαφορία των
άλλων κολεκτιβιστικών λαών της Ανατολής, χριστιανισμός δεν θα υπήρχε. Η
οργανική αυτή συνάφεια κάνει το ερώτημα "γιατί νίκησε ο χριστιανισμός;"
θεμελιώδες πρόβλημα της ελληνικής ταυτότητας.

Κ. Καλογερόπουλος. Ιουδαϊσμός και Ελληνισμός: Η συνάντηση δύο πολιτισμών.

Συστήνοντας τον πολυγραφότατο Κ. Καλογερόπουλο Δρ. Ανθρωπολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου:
Με αφορμή το παραπάνω άρθρο.

Ιουδαϊσμός και Ελληνισμός: Η συνάντηση δύο πολιτισμών.

Archive  

Απόψεις περί του πολυωνύμου* έθνους των Ελλήνων.

 Οἱ περιπέτειες τῶν ἐθνικῶν ὀνομάτων τῶν Ἑλλήνων.

Ὁ τίτλος ἀνήκει στὸ θαυμάσιο βιβλίο τοῦ Παναγιώτη Κ. Χρήστου, «Οἱ περιπέτειες τῶν ἐθνικῶν ὀνομάτων τῶν Ἑλλήνων» (δ' ἔκδ. Κυρομάνος, 1993· α' ἔκδ. 1960). Αὐτὸ καὶ ἄλλα βιβλία, καὶ περισσότερο οἱ συζητήσεις μὲ φίλους στὸ Ἑλληνικὸ Διαδίκτυο, μὲ ὤθησαν νὰ συγκεντρώσω τὸ παρακάτω ὑλικό.

Ποιές ἀρχαῖες γνώσεις, ποιές ἀρχαῖες ἀ-λήθειες κρύβονται στὰ πολλὰ ἐπίπεδα συμβολισμοῦ τῆς μυστηριώδους, θαυμαστῆς καὶ πολυσήμαντης λέξεως «Ἑλλάς»; (Ἀλλὰ καὶ «Γραικὸς» καὶ «Ῥωμαῖος»;)
Ποιές εἶναι οἱ περιπέτειες τῶν ἐθνικῶν μας ὀνομάτων στὸν ῥοῦν τῆς πολυχιλιετοῦς μας ἱστορίας;
«Ἀρχὴ σοφίας ὀνομάτων ἐπίσκεψις» μᾶς λέγει τὸ ἀρχαῖο ῥητό, καὶ ἡ σοφία αὐτὴ στὴν συγκεκριμένη περίπτωση εἶναι ἡ ἐθνικὴ μας αὐτογνωσία.