Anh hùng lực lượng vũ trangKostas Sarantidis Nguyễn Văn Lập qua đời
Πέθανε ο ήρωας των ενόπλων δυνάμεων Κώστας Σαραντίδης Nguyen Van Lap
Ο μόνος ξένος που απονεμήθηκε τον τίτλο Ήρωας των Λαϊκών Ένοπλων Δυνάμεων του Βιετνάμ
"BIET ΚΩΣΤΑΣ. Υπηκοότης: Ακαθόριστος" Το πορτραίτο ενός ασυνήθιστου ανθρώπου, του Κώστα Σαραντίδη / Nguyen Van Lap από τη Θεσσαλονίκη. Συνελήφθη από τους Γερμανούς το 1943 σε ηλικία 17 ετών και στάλθηκε με ένα μπουλούκι αιχμαλώτων πεζή στη Γερμανία για αναγκαστική εργασία. Καθ οδόν, βοήθησε μια γερμανική φάλαγγα που τον πήρε μαζί της μεχρι τη Βιέννη και ντυμένος γερμανός, έβγαλε πάνω από ένα χρόνο μέσα στα τραίνα και τους σταθμούς, μπρος πίσω, παρασταίνοντας τον γερμανό. Με τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας και το τέλος του πολέμου ο Κώστας κατέφυγε στην Ιταλία. Μη έχοντας τρόπο εκείνη την εποχή να γυρίσει στην Ελλάδα, και ανίδεος, στρατολογήθηκε στη γαλλική Λεγεώνα των Ξένων και εκπαιδεύτηκε στην Αλγερία όπου υπέστη όλα τα απερίγραπτα καψόνια ώσπου η Λεγεώνα στάλθηκε στην Ινδοκίνα για να εξασφαλίσει τα γαλλικά συμφέροντα. Συμμετείχε στις κτηνωδίες εναντίον των βιετναμέζων στον πόλεμο της Ινδοκίνας ώσπου πήρε επαφή με τους Βιετμίνχ μέσω μιας κατασκόπου που εμφανιζόταν σαν ερωμένη του λοχαγού του και αυτομόλησε μια νύχτα σ αυτούς παίρνοντας μαζί του 26 βιετναμέζους αιχμαλώτους και οπλισμό. Πολέμησε και ανδραγάθησε στις τάξεις του Λαϊκού Στρατού στο κεντρικό και νότιο Βιετνάμ επί 9 χρόνια, μέχρι τη νίκη του 1954, μεταξύ των άλλων υπήρξε Υπεύθυνος του Στρατοπέδου Αιχμαλώτων Πολέμου. Στη συνέχεια δούλεψε στο βόρειο Βιετνάμ σε διάφορες υπηρεσίες (τυπογραφείο, ορυχεία, σινεμά όπου έπαιξε το ρόλο του κακού δυτικού σε πατριωτικές ταινίες) μέχρι την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1965 με την δεύτερη βιετναμέζα γυναίκα του και τα 4 παιδιά τους, αφού η πρώτη του βιετναμέζα γυναίκα είχε υποστεί τις σκληρές συνέπειες της βιετναμικής μορφωτικής επανάστασης («αγροτικής μεταρρύθμισης»). Κατάφερε μέσα σε μεγάλες δυσκολίες να επιβιώσει στην Ελλάδα και αγωνίζεται μέχρι σήμερα για να βοηθήσει το Βιετνάμ του οποίου υπήρξε επίτιμος Πρόξενος στην Ελλάδα. Είναι ο ιδρυτής του Συνδέσμου Έλληνο-Βιετναμικής Φιλίας στην Αθήνα. Πρόσφατα του απενεμήθη τιμής ένεκεν η βιετναμική ιθαγένεια. Προσκεκλημένος κατ επανάληψιν του Προέδρου της Δημοκρατίας του Βιετνάμ και του Στρατού, ο Κώστας είναι μια θρυλική προσωπικότητα στο Βιετνάμ, έχει τιμηθεί με ανώτατες διακρίσεις, η τηλεόραση της χώρας παρουσιάζει συχνά συνεντεύξεις και ρεπορτάζ των επισκέψεών του, κοντολογίς ένας εθνικός ήρωας. Δραστηριοποιείται ιδιαίτερα στην αρωγή των θυμάτων του «πορτοκαλλιάς ουσίας» (facteur orange) δηλ. τις βόμβες διοξίνης που έριξαν οι αμερικανοί στο Βιετνάμ και που προκαλεί ακόμα και σήμερα γεννήσεις παραμορφωμένων παιδιών (5 εκ. θύματα μέχρι στιγμής).
Μέσα από τη διαδρομή μιας ταραχώδους ζωής, η ταινία είναι κι ένας λογισμός πάνω στην ταυτότητα, χαμένη και αποκτημένη.ΠΗΓΗ Αναδημοσίευση απο
"BIET ΚΩΣΤΑΣ. Υπηκοότης: Ακαθόριστος"
Το πορτραίτο ενός ασυνήθιστου ανθρώπου, του Κώστα Σαραντίδη / Nguyen Van Lap από τη Θεσσαλονίκη. Συνελήφθη από τους Γερμανούς το 1943 σε ηλικία 17 ετών και στάλθηκε με ένα μπουλούκι αιχμαλώτων πεζή στη Γερμανία για αναγκαστική εργασία. Καθ οδόν, βοήθησε μια γερμανική φάλαγγα που τον πήρε μαζί της μεχρι τη Βιέννη και ντυμένος γερμανός, έβγαλε πάνω από ένα χρόνο μέσα στα τραίνα και τους σταθμούς, μπρος πίσω, παρασταίνοντας τον γερμανό. Με τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας και το τέλος του πολέμου ο Κώστας κατέφυγε στην Ιταλία. Μη έχοντας τρόπο εκείνη την εποχή να γυρίσει στην Ελλάδα, και ανίδεος, στρατολογήθηκε στη γαλλική Λεγεώνα των Ξένων και εκπαιδεύτηκε στην Αλγερία όπου υπέστη όλα τα απερίγραπτα καψόνια ώσπου η Λεγεώνα στάλθηκε στην Ινδοκίνα για να εξασφαλίσει τα γαλλικά συμφέροντα. Συμμετείχε στις κτηνωδίες εναντίον των βιετναμέζων στον πόλεμο της Ινδοκίνας ώσπου πήρε επαφή με τους Βιετμίνχ μέσω μιας κατασκόπου που εμφανιζόταν σαν ερωμένη του λοχαγού του και αυτομόλησε μια νύχτα σ αυτούς παίρνοντας μαζί του 26 βιετναμέζους αιχμαλώτους και οπλισμό. Πολέμησε και ανδραγάθησε στις τάξεις του Λαϊκού Στρατού στο κεντρικό και νότιο Βιετνάμ επί 9 χρόνια, μέχρι τη νίκη του 1954, μεταξύ των άλλων υπήρξε Υπεύθυνος του Στρατοπέδου Αιχμαλώτων Πολέμου. Στη συνέχεια δούλεψε στο βόρειο Βιετνάμ σε διάφορες υπηρεσίες (τυπογραφείο, ορυχεία, σινεμά όπου έπαιξε το ρόλο του κακού δυτικού σε πατριωτικές ταινίες) μέχρι την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1965 με την δεύτερη βιετναμέζα γυναίκα του και τα 4 παιδιά τους, αφού η πρώτη του βιετναμέζα γυναίκα είχε υποστεί τις σκληρές συνέπειες της βιετναμικής μορφωτικής επανάστασης («αγροτικής μεταρρύθμισης»). Κατάφερε μέσα σε μεγάλες δυσκολίες να επιβιώσει στην Ελλάδα και αγωνίζεται μέχρι σήμερα για να βοηθήσει το Βιετνάμ του οποίου υπήρξε επίτιμος Πρόξενος στην Ελλάδα. Είναι ο ιδρυτής του Συνδέσμου Έλληνο-Βιετναμικής Φιλίας στην Αθήνα. Πρόσφατα του απενεμήθη τιμής ένεκεν η βιετναμική ιθαγένεια. Προσκεκλημένος κατ επανάληψιν του Προέδρου της Δημοκρατίας του Βιετνάμ και του Στρατού, ο Κώστας είναι μια θρυλική προσωπικότητα στο Βιετνάμ, έχει τιμηθεί με ανώτατες διακρίσεις, η τηλεόραση της χώρας παρουσιάζει συχνά συνεντεύξεις και ρεπορτάζ των επισκέψεών του, κοντολογίς ένας εθνικός ήρωας. Δραστηριοποιείται ιδιαίτερα στην αρωγή των θυμάτων του «πορτοκαλλιάς ουσίας» (facteur orange) δηλ. τις βόμβες διοξίνης που έριξαν οι αμερικανοί στο Βιετνάμ και που προκαλεί ακόμα και σήμερα γεννήσεις παραμορφωμένων παιδιών (5 εκ. θύματα μέχρι στιγμής).
Μέσα από τη διαδρομή μιας ταραχώδους ζωής, η ταινία είναι κι ένας λογισμός πάνω στην ταυτότητα, χαμένη και αποκτημένη.ΠΗΓΗ Αναδημοσίευση απο
Μέσα από τη διαδρομή μιας ταραχώδους ζωής, η ταινία είναι κι ένας λογισμός πάνω στην ταυτότητα, χαμένη και αποκτημένη.ΠΗΓΗ Αναδημοσίευση απο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μην πυροβολείτε ασκόπως