Οι «ανταλλάξιμοι υπήκοοι »

«Από της 1 Μαΐου 1923, θέλει διενεργηθή η υποχρεωτική ανταλλαγή των Τούρκων υπηκόων Ελληνικού Ορθοδόξου θρησκεύματος, εγκατεστημένων επί των τουρκικών εδαφών, και των Ελλήνων υπηκόων Μουσουλμανικού θρησκεύματος, εγκατεστημένων επί των ελληνικών εδαφών»

Ι.) Μετά τη μικρασιατική καταστροφή αποκορύφωμα του απάνθρωπου μέτρου της ανταλλαγής των πληθυσμών αποτέλεσε η σύμβαση της Λοζάννης μεταξύ

Ελλάδος και Τουρκίας που υπογράφηκε την 30η Ιανουαρίου 1923. Κατά τη

σύμβαση αυτή η ανταλλαγή δεν ήταν θεληματική και ελεύθερη αλλά υποχρεωτική και αποτέλεσμα όρου πολεμικής ήττας....

Ο πληθυσμός των Ελλήνων της Μ. Ασίας το 1914 ήταν 1.700.000 περίπου και της Κωνσταντινούπολης και γύρω από αυτήν 400.000 περίπου. Είχε δε ο Ελληνισμός αυτός 2.083 εκκλησίες και 2.031 Σχολές. Οι Έλληνες που εξοντώθηκαν κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου με τους εκτοπισμούς και με τα περιβόητα εργατικά τάγματα, στα οποία κατατάσσονταν από τη Τουρκία οι στρατεύσιμοι Έλληνες, ξεπερνούν τις 300.000. Κατά συνέπεια, μετά την επιστροφή το 1919 των εκπατρισθέντων στην Ελλάδα το έτος 1914 και αυτών που κατόρθωσαν να ζήσουν από τους εκτοπισθέντες από το 1915 μέχρι το 1918 στο εσωτερικό της Μ. Ασίας, ο Ελληνισμός στη Τουρκία ανερχόταν το 1920 σε 1.800.000 περίπου. Από αυτούς εξολοθρεύτηκαν από τους Κεμαλικούς γύρω στις 100.000 και εκπατρίστηκαν στην Ελλάδα το 1921 από την Κιλικία και την Νικομήδεια γύρω στις 70.000 και τον Αύγουστο, Σεπτέμβριο και Οκτώβριο 1922 από τη Μ. Ασία και τη Θράκη 900.000 περίπου και κατά συνέπεια, κατά την έναρξη των εργασιών της Συνδιάσκεψης της Λοζάννης, δηλαδή κατά το Νοέμβριο του 1922, απέμειναν στην Κωνσταντινούπολη και γύρω από αυτή περίπου 300.000 και στη Μ. Ασία περίπου 400.000 Ελληνικού πληθυσμού.

ΙΙ). Σύμφωνα με τις διατάξεις της συμβάσεως της Λοζάννης, περί ανταλλαγής Ελληνοτουρκικών πληθυσμών ανταλλάξιμοι χαρακτηρίστηκαν: 
1. Οι Τούρκοι υπήκοοι, Ελληνορθόδοξοι στο θρήσκευμα, οι εγκατεστημένοι επάνω σε τουρκικά εδάφη, εκτός από τους εγκατεστημένους πριν από τη 30η Οκτωβρίου 1918 στη περιφέρεια της Νομαρχίας Κωνσταντινουπόλεως,

2. Oι Έλληνες υπήκοοι, Μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, οι εγκατεστημένοι επάνω σε ελληνικά εδάφη, εκτός από τους εγκατεστημένους στη Δ. Θράκη,
3. Oι Έλληνες και Μουσουλμάνοι που εγκατέλειψαν από τη 18η Οκτωβρίου 1912 και μετά τα εδάφη, των οποίων οι κάτοικοι υπάγονταν στην ανταλλαγή και
4. Tα Νομικά Πρόσωπα που βρίσκονταν στα εδάφη αυτά.

ΙΙΙ.) Από την ανταλλαγή εξαιρέθηκαν «οι μόνιμα εγκατεστημένοι» (ETABLIS) και σαν τέτοιοι θεωρήθηκαν: 

1. Κάθε κάτοικος των περιφερειών που εξαιρούνται από την ανταλλαγή, γραμμένος στα Ληξιαρχικά Μητρώα και

2. Κάθε πρόσωπο που είχε σταθερή διαμονή στις παραπάνω περιφέρειες συνδυασμένη με τη πρόθεση να παραμείνει μόνιμα σε αυτές.

ΠΗΓΗ
Αποσπάσματα από εισήγηση του Ανδρέα Εμμ. Μαυρουδή με θέμα την Διαχείριση της Ανταλλάξιμης  Περιουσίας των προσφύγων της Μικράς Ασίας .

http://mavroudislaw.gr/profile/51-andreas-mavroudis 

Εικόνες από το ιστολόγιο Παλαίμαχοι Ιωνικού αστέρα Θήβας

http://palionikouasterathivas.blogspot.gr/2015/04/blog-post_27.html