Όταν
οι αρχαίοι ήθελαν να μιλήσουν για ένα λαό, που είχε την πιο μεγάλη αγάπη για
την πατρίδα του, ανέφεραν τους Kρητικούς.
Η λέξη συγκρητισμός αναφέρεται από τον Πλούταρχο και λέγεται ότι αποδίδεται στην ένωση των Κρητών, παρά τις διαφορές, μπροστά σε ένα κίνδυνο.
Πολλοί αρχαίοι συγγραφείς έχουν ασχοληθεί με την Κρήτη και εκφράζουν το θαυμασμό τους κυρίως για τη νομοθεσία την καθημερινή ζωή και τα έθιμά της. Ο Πλούταρχος αναφέρει ως παράδειγμα προς μίμηση το συγκρητισμό λέγοντας πως οι Κρήτες “πολλάκις στασιάζοντες αλλήλοις και πολεμούντες, έξωθεν επιόντων πολεμίων διελύοντο και συνίσταντο και τούτο ην ο καλούμενος υπ’αυτών συγκρητισμός”.
Δηλαδή οι Κρήτες ενώ πολλές φορές στασίαζαν και πολεμούσαν μεταξύ τους, όταν
αντιμετώπιζαν εξωτερικούς εχθρούς, σταματούσαν τους πολέμους και ένωναν τις
δυνάμεις τους για να τους αποκρούσουν. Αυτή ήταν η σημασία του όρου “συγκρητισμός”.
Υπήρχε επομένως συνείδηση της κοινότητας παρά τις εσωτερικές αντιθέσεις και τους συνεχείς εμφυλίους πολέμους των πόλεων της Κρήτης, οι οποίες αποτελούσαν χωριστά κράτη.
Κατά καιρούς γίνονταν προσπάθειες, ώστε να επιλύονται ειρηνικά οι μεταξύ τους διαφορές, οπότε υιοθετούσαν θεσμούς, όπως οι ενώσεις πόλεων ήδη από τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. και το “ΚΟΙΝΟΝ ΤΩΝ ΚΡΗΤΩΝ” στα τέλη του 3ου αιώνα π.Χ.
Ξέρουμε ότι υπήρχε ένα συμβούλιο του οποίου τα μέλη λέγονταν “σύνεδροι” και ήταν οι αντιπρόσωποι κάθε πόλης που συμμετείχε, και μια γενική συνέλευση που είχε την ονομασία “Κοινόν ή πλήθος των Κρηταιέων”. Είχε μάλιστα και ιδιαίτερο νόμισμα. Ο θεσμός αυτός διατηρήθηκε και κατά τους ελληνιστικούς χρόνους αλλά και την εποχή της Ρωμαιοκρατίας και επιβίωσε ακόμη και κατά την πρωτοβυζαντινή εποχή.
Οι συνελεύσεις γίνονταν άλλοτε στην Κνωσό άλλοτε στη Γόρτυνα αλλά και σε άλλες πόλεις, όπως την Αξό, την Πριανσό, τη Λάππα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 183 π.Χ. αναφέρονται ως μέλη του Κοινού 31 πόλεις: Γόρτυς, Κνωσός, Φαιστός, Λύττος, Ραύκος, Ιεράπυτνα, Ελεύθερνα, Αππτερα, Πολυρρήνια, Λάππα, Σύβριτα, Αξος, Πριανσός, Αλλαρία, Αρκάδες, Κεραία, Πραισός, Λατώ, Βιάννος, Μάλλα, Ερώνος, Χερσόνησος, Απολλωνία, Ελυρρος, Υρτακίνα, Ελτυνία, Ανώπολις Ηραδήν, Ιστρών, Τάρρα
Το Κοινόν είχε σημαντικές αρμοδιότητες κυρίως όσον αφορά στην εξωτερική πολιτική του νησιού. Αλλος στόχος του ήταν η εμπέδωση της ειρήνης μεταξύ των πόλεων της Κρήτης, οι οποίες βρίσκονταν σχεδόν πάντοτε σε εμφύλιες διαμάχες. Για την πραγματοποίηση αυτής της ειρηνευτικής αποστολής του το Κοινόν διέθετε ειδικό δικαστήριο το “ΚΟΙΝΟΔΙΚΙΟΝ” και ειδική νομοθεσία το “Διάγραμμα” των Κρητών. Το Κοινοδίκιον ήταν ένας πρωτότυπος θεσμός που θα μπορούσαμε να τον παραλληλίσουμε με το Διεθνές δικαστήριο της Χάγης. Ηταν ένα ποινικό και διαιτητικό δικαστήριο που είχε αρμοδιότητες σχετικές και προς τα κράτη και προς τους ιδιώτες και εκδίκαζε με βάση γραπτή ποινική νομοθεσία, η οποία αναφέρεται και σε αδικήματα μεταξύ κρατών και σε αδικήματα ιδιωτών εις βάρος υπηκόων ξένου κράτους.
Το Κοινόν των Κρητών είχε και ιδιαίτερο νόμισμα, ενώ ο αρχηγός του λεγόταν Κρητάρχης (ΚΡΗΤΑΡΧΑΣ ΚΡΗΤΑΙΕΩΝ).
Υπήρχε επομένως συνείδηση της κοινότητας παρά τις εσωτερικές αντιθέσεις και τους συνεχείς εμφυλίους πολέμους των πόλεων της Κρήτης, οι οποίες αποτελούσαν χωριστά κράτη.
Κατά καιρούς γίνονταν προσπάθειες, ώστε να επιλύονται ειρηνικά οι μεταξύ τους διαφορές, οπότε υιοθετούσαν θεσμούς, όπως οι ενώσεις πόλεων ήδη από τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. και το “ΚΟΙΝΟΝ ΤΩΝ ΚΡΗΤΩΝ” στα τέλη του 3ου αιώνα π.Χ.
Ξέρουμε ότι υπήρχε ένα συμβούλιο του οποίου τα μέλη λέγονταν “σύνεδροι” και ήταν οι αντιπρόσωποι κάθε πόλης που συμμετείχε, και μια γενική συνέλευση που είχε την ονομασία “Κοινόν ή πλήθος των Κρηταιέων”. Είχε μάλιστα και ιδιαίτερο νόμισμα. Ο θεσμός αυτός διατηρήθηκε και κατά τους ελληνιστικούς χρόνους αλλά και την εποχή της Ρωμαιοκρατίας και επιβίωσε ακόμη και κατά την πρωτοβυζαντινή εποχή.
Οι συνελεύσεις γίνονταν άλλοτε στην Κνωσό άλλοτε στη Γόρτυνα αλλά και σε άλλες πόλεις, όπως την Αξό, την Πριανσό, τη Λάππα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 183 π.Χ. αναφέρονται ως μέλη του Κοινού 31 πόλεις: Γόρτυς, Κνωσός, Φαιστός, Λύττος, Ραύκος, Ιεράπυτνα, Ελεύθερνα, Αππτερα, Πολυρρήνια, Λάππα, Σύβριτα, Αξος, Πριανσός, Αλλαρία, Αρκάδες, Κεραία, Πραισός, Λατώ, Βιάννος, Μάλλα, Ερώνος, Χερσόνησος, Απολλωνία, Ελυρρος, Υρτακίνα, Ελτυνία, Ανώπολις Ηραδήν, Ιστρών, Τάρρα
Το Κοινόν είχε σημαντικές αρμοδιότητες κυρίως όσον αφορά στην εξωτερική πολιτική του νησιού. Αλλος στόχος του ήταν η εμπέδωση της ειρήνης μεταξύ των πόλεων της Κρήτης, οι οποίες βρίσκονταν σχεδόν πάντοτε σε εμφύλιες διαμάχες. Για την πραγματοποίηση αυτής της ειρηνευτικής αποστολής του το Κοινόν διέθετε ειδικό δικαστήριο το “ΚΟΙΝΟΔΙΚΙΟΝ” και ειδική νομοθεσία το “Διάγραμμα” των Κρητών. Το Κοινοδίκιον ήταν ένας πρωτότυπος θεσμός που θα μπορούσαμε να τον παραλληλίσουμε με το Διεθνές δικαστήριο της Χάγης. Ηταν ένα ποινικό και διαιτητικό δικαστήριο που είχε αρμοδιότητες σχετικές και προς τα κράτη και προς τους ιδιώτες και εκδίκαζε με βάση γραπτή ποινική νομοθεσία, η οποία αναφέρεται και σε αδικήματα μεταξύ κρατών και σε αδικήματα ιδιωτών εις βάρος υπηκόων ξένου κράτους.
Το Κοινόν των Κρητών είχε και ιδιαίτερο νόμισμα, ενώ ο αρχηγός του λεγόταν Κρητάρχης (ΚΡΗΤΑΡΧΑΣ ΚΡΗΤΑΙΕΩΝ).
ΠΗΓΗ
Ευαγγελία Πετρουγάκη φιλόλογος
http://www.patris.gr/articles/99603?PHPSESSID=2tvr280qin0s4olhf5p0m10q50
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μην πυροβολείτε ασκόπως