Ο γέρος και η αστερόεσσα

Με αφορμή κάποια υποψία ανεπαίσθητης αποφοράς, αιτία μιας ξαφνικής επιδείνωσης μερικών κακοφορμισμένων εγκεφαλικών κυττάρων, τα οποία άλλωστε δικαιολογούταν λόγο προχωρημένης βιολογικής φθοράς.
Στάθηκε αρκετό ώστε να αντιληφθεί ότι πλέον είχε έρθει η σειρά του, κι ότι αυτός θα είναι ο επόμενος που θα στηθεί στην πυρά ως το κατάλληλο εξιλαστήριο θύμα.
Έτσι κι έγινε, αφού δέχτηκε πανταχόθεν αφόρητη πίεση, ακόμα κι εκ των έσω, αναγκάστηκε τελικά να αποσυρθεί, παραδίδοντας απρόθυμα τον ροκανισμένο θώκο του πολύτιμου χρίσματος, να δοκιμαστεί σε νέους πειραματισμούς.
Τελικά λες και η μοίρα του χρωστούσε, είναι η ίδια η κλίκα του που τον απέπεμψε άδοξα, παρόλο που ουκ ολίγες φορές έως τα τώρα είχε αποδείξει, ότι κατάφερνε να ανταπεξέρχεται αποτελεσματικά ακόμα και στις πιο κρίσιμες υποχρεώσεις που διαχειρίζονταν από την απαιτητική θέση του.
Τώρα βρίσκεται παραγκωνισμένος, με ξεφτισμένη την άλλοτε δημοφιλή εικόνα του, αποτραβήχτηκε σαν το γέρικο σκυλί, αν και δεν έπαυε να εμπνέει ως πολιτική φιγούρα, με βαριά στόφα απόρροια πολύτιμων μυστικών συνωμοσιών και μιας μακράς διαδικασίας συνδιαλλαγών.
Ενώ όμως η βαρύτητα του πολιτικού του λόγου αποσυντίθετο ταχύτατα, συγχρόνως του επιτρέπονταν – αν και στα τελευταία του - να επηρεάζει τις εξελίξεις στα πλέον κρίσιμα ζητήματα, εκθέτοντας απροκάλυπτα τις εναγείς αποφάσεις του απερχόμενου επιτελείου.
Έτσι κατ αυτόν τον ειρωνικό τρόπο, ολοκληρώνονταν ένας καταστροφικός κύκλος καταλυτικών παρεμβάσεων, για των οποίων τα ρίσκα όπως φυσικά γνώριζε πολύ καλά, θα τα πληρώνουν πάντα άλλοι.

Ακούστε Σκοτσέζικες ιστορίες για θαλασσινές περιπέτειες την ώρα του τσαγιού

Ο μύθος του Tam o Shanter

ERT echo : Θανάσης Βικόπουλος

Μια ιστορία θα σας πω – Η ιστορία του Cutty Sark

Ένας σκωτσέζος ποιητής, ένας διαρκώς μεθυσμένος σκωτσέζος αγρότης, μια πανέμορφη μάγισσα και το διαμάντι του βρετανικού στόλου Cutty Sark που βγήκε στις θάλασσες στις 23 Νοεμβρίου του 1869, από το ναυπηγείο του Ντάμπαρτον. Τι κοινό έχουν?

Maxim απτόητος

Έτσι καθώς βλέπω μισό κατεστραμμένο από το βάρβαρο πέρασμα του πόλεμου, το πολιτιστικό μνημείο του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα Μαξίμ Γκόρκι στο Chasiv Yar, στην ανατολική Ουκρανία.
Θαρρώ ότι το άγαλμα φιλοτέχνησε επίτηδες τον συμβολικό ακρωτηριασμό του, κι όπως επιμένει να στέκει σχεδόν απτόητο, μοιάζει να υποδέχεται διαλεκτικά τις εναλλαγές των Ρωσικών χειμώνων σε ένα δυσοίωνο κι αποθαρρυντικό τοπίο.

Umm Kulthum (ακούγοντας μια μεγάλη κυρία)

Ρωτώντας για την Ουμ Καλσούμ στο Κάιρο και στην Αθήνα
'Ενα παλιό άρθρο για τη ντίβα της Ανατολής

Umm Kulthum - Enta Oumry (Concert) | ام كلثوم - انت عمرى (حفلة)

 

The Black Day of Egypt :Um Kalthoum Funeral 1975

Στην προτέρα κατάσταση

Να λοιπόν που οι ιδέες αρνούνται πεισματικά να πεθάνουν, τούτο όπως αίφνης διαπιστώνουμε ισχύει ακόμα και για την παντελώς ανίδεη εποχή μας, αυτό τουλάχιστον υποδεικνύουν οι πρόσφατες δηλώσεις του ''ιδιόρρυθμου προεδρικού διδύμου'' των ΗΠΑ, που πριν ακόμα εγκατασταθούν στην αυτοκρατορική τους έδρα, άρχισαν να εκφράζουν βουλιμικές βλέψεις προς τις όμορες χώρες.*

Η αλλοίωση των όρων ασφαλείας της χώρας (ΙΙΙ-ΙΙ-Ι)

Αναδημοσίευση σειράς άρθρων του Νίκου Λεβεντάκη που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ

Η αλλοίωση των όρων ασφαλείας της χώρας (Ι)

Του Νίκου Λεβεντάκη
Και οι πιο αδιάφοροι πολιτικά αντιλαμβάνονται πως η χώρα μας είναι υποβαθμισμένη διεθνώς και έχει χάσει το κύρος της εδώ και πολλά χρόνια. Ούτε η Αλβανία φαίνεται να δίδει σημασία στις διαφορές που αναδείχνουμε, όπως και η Βόρεια Μακεδονία που λέει τα δικά της, έξω από το πλαίσιο που διέπει τις σχέσεις μας…

(Για συνέχεια κάντε κλικ στον τίτλο)

Ahoo Daryaei

Τότε που «το μόνο πράγμα που 'χει μείνει, όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ»  Ahoo Daryaei

Κριτική εξ αντικειμένου

Σα να μου φαίνεται ότι οι νέοι κυρίως το έχουν παρακάνει, όχι βέβαια ότι ήταν «τύπος και υπογραμμός» οι παλαιότεροι αρθρογράφοι και νυν διακεκριμένα στελέχη των πάντοτε έγκυρων ΜΜΕ, ίσα ίσα ως «πρώτοι διδάξαντες», αλλά οι ''μαθητές'' έχουν ξεφύγει πια από κάθε μέτρο.
Μα! πως να κάνουν διαφορετικά, θα μου πεις, όταν το παιχνίδι πλέον παίζεται υπό αυτούς τους όρους.
Κι έτσι φτάσαμε σε τέτοιο βαθμό τρομολαγνικής αρθρογραφίας, όπου ακόμη σε άρθρα σχετικά με τον καιρό, να διαβάζουμε με τους συνήθεις πηχυαίους με έντονη γραφή τίτλους: «Έρχεται πολικό Jetstream»

Εδώ είμαι στου Ρασούλη # 421

Ως ανθρώπινα όντα είναι στην φύση μας εν ριπή οφθαλμού να ολισθαίνουμε στις αδυναμίες μας, τούτο το γεγονός της κατάπτωσης δεν αλλάζει όσο ψαγμένος κι αν θεωρεί ότι είναι κανείς, ακόμη κι αν μερικές φορές καταφέρνει να δαμάζει κάποια πάθη, πολύ δύσκολα ωστόσο μπορεί να υπερβεί άπαξ από τα ελαττώματα της ανθρώπινης ψυχής.

Συμβαίνει

Είναι κάποιες σπάνιες στιγμές, που το υποφαινόμενο όν,
παρότι έχει βαθιά στο πετσί του την επίγνωση του πεπερασμένου και της φθαρτότητας του,
καταφέρνει να υπερβεί την μονοτονία της ρηχής του ύπαρξης
πλημμυρισμένος ως τα τρίσβαθα,
από ένα αίσθημα πλήρους κι απόλυτης ικανοποίησης.
Αίσθηση που όμως πηγάζει μέσα από πραγματάκια ταπεινά,
που ίσα ίσα χωρούν μέσα στην απλότητα τους.
Κάπως έτσι ρολάρουν οι μέρες και κυλούν τα φάλτσα χρόνια,
κι αν κάτι καταγράφεται στο κοντέρ της μηδενικότητας
είναι όταν σκαρώνω αυτοσχέδια στιχάκια,
που πολύ τα γουστάρω κάθε που ξεπετιούνται στο μυαλό μου,
ενίοτε δε πασίχαρα.