9 Δεκεμβρίου 2024

Η αλλοίωση των όρων ασφαλείας της χώρας (ΙΙΙ-ΙΙ-Ι)

Αναδημοσίευση σειράς άρθρων του Νίκου Λεβεντάκη που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ

Η αλλοίωση των όρων ασφαλείας της χώρας (Ι)

Του Νίκου Λεβεντάκη
Και οι πιο αδιάφοροι πολιτικά αντιλαμβάνονται πως η χώρα μας είναι υποβαθμισμένη διεθνώς και έχει χάσει το κύρος της εδώ και πολλά χρόνια. Ούτε η Αλβανία φαίνεται να δίδει σημασία στις διαφορές που αναδείχνουμε, όπως και η Βόρεια Μακεδονία που λέει τα δικά της, έξω από το πλαίσιο που διέπει τις σχέσεις μας…

(Για συνέχεια κάντε κλικ στον τίτλο)

Ahoo Daryaei

Τότε που «το μόνο πράγμα που 'χει μείνει, όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ»  Ahoo Daryaei



30 Οκτωβρίου 2024

Κριτική εξ αντικειμένου

Σα να μου φαίνεται ότι οι νέοι κυρίως το έχουν παρακάνει, όχι βέβαια ότι ήταν «τύπος και υπογραμμός» οι παλαιότεροι αρθρογράφοι και νυν διακεκριμένα στελέχη των πάντοτε έγκυρων ΜΜΕ, ίσα ίσα ως «πρώτοι διδάξαντες», αλλά οι ''μαθητές'' έχουν ξεφύγει πια από κάθε μέτρο.
Μα! πως να κάνουν διαφορετικά, θα μου πεις, όταν το παιχνίδι πλέον παίζεται υπό αυτούς τους όρους.
Κι έτσι φτάσαμε σε τέτοιο βαθμό τρομολαγνικής αρθρογραφίας, όπου ακόμη σε άρθρα σχετικά με τον καιρό, να διαβάζουμε με τους συνήθεις πηχυαίους με έντονη γραφή τίτλους: «Έρχεται πολικό Jetstream»

28 Οκτωβρίου 2024

Εδώ είμαι στου Ρασούλη # 421

Ως ανθρώπινα όντα είναι στην φύση μας εν ριπή οφθαλμού να ολισθαίνουμε στις αδυναμίες μας, τούτο το γεγονός της κατάπτωσης δεν αλλάζει όσο ψαγμένος κι αν θεωρεί ότι είναι κανείς, ακόμη κι αν μερικές φορές καταφέρνει να δαμάζει κάποια πάθη, πολύ δύσκολα ωστόσο μπορεί να υπερβεί άπαξ από τα ελαττώματα της ανθρώπινης ψυχής.

14 Οκτωβρίου 2024

Συμβαίνει

Είναι κάποιες σπάνιες στιγμές, που το υποφαινόμενο όν,
παρότι έχει βαθιά στο πετσί του την επίγνωση του πεπερασμένου και της φθαρτότητας του,
καταφέρνει να υπερβεί την μονοτονία της ρηχής του ύπαρξης
πλημμυρισμένος ως τα τρίσβαθα,
από ένα αίσθημα πλήρους κι απόλυτης ικανοποίησης.
Αίσθηση που όμως πηγάζει μέσα από πραγματάκια ταπεινά,
που ίσα ίσα χωρούν μέσα στην απλότητα τους.
Κάπως έτσι ρολάρουν οι μέρες και κυλούν τα φάλτσα χρόνια,
κι αν κάτι καταγράφεται στο κοντέρ της μηδενικότητας
είναι όταν σκαρώνω αυτοσχέδια στιχάκια,
που πολύ τα γουστάρω κάθε που ξεπετιούνται στο μυαλό μου,
ενίοτε δε πασίχαρα.

13 Οκτωβρίου 2024

Ως την ειρήνη

Παραθέτω αυτό το κειμενάκι όχι επειδή το θεωρώ άξιο λόγου, το εναντίων μάλιστα, μιας κι έχω ακόμη συναίσθηση των περιορισμένων περιγραφικών μου δεξιοτήτων (τα χουμε ξεκαθαρίσει αυτά )
Αποφάσισα να το εκθέσω κατά κύριο λόγο στην κρίση σας, επειδή θεωρώ ότι χαρακτηρίζεται από το στοιχείο της έκπληξης, διότι ίσως υποδεικνύει ότι ακόμα κι από την ανάποδη καμιά φορά μπορείς να φτάσεις στα ίσια.

Αέρες*

Είναι κάποιες φορές κατά τις οποίες αισθάνομαι ότι έχω γκρεμοτσακιστεί μαζί με τις αξίες μου, σε ένα βαθύ ρήγμα υπαρξιακής ανυποληψίας, οπού κατά την αγωνιώδη πάλι μου για να ξεφύγω από αυτήν την τρομακτική άβυσσο που με κυριεύει, το μόνο που καταφέρνω είναι να εναποθέσω τυφλά τις ελπίδες μου, υιοθετώντας ως πραγματικότητα, κάθε λογής υποχόνδριο αποκύημα που εκείνες τις στιγμές εκκολάπτεται στην σφαίρα της αλόγιστης φαντασίας μου.

Ήταν κάποτε η Κρήτη

Αν κάποτε στην στράτα σου τύχη να κατηφορίζεις ξέγνοιαστα, αργοδιαβαίνοντας ανάμεσα από ανέμελους και χαμογελαστούς λόφους, όμοιους με αυτούς που με θαυμασμό περιέγραφε στο: « Ένας γύρος της Κρήτης στα 1415» ο Χριστοφόρος Μπουοντελμόντι, η αν πάλι άλλοτε ελπίδες κομίζοντας από στίχους του Ρασούλη, βρεθείς κατάκοπος οδοιπόρος να διασχίζεις αφηνιασμένα φαράγγια, τα θαυμαστά μνημεία ταραγμένων εποχών.

Για όλα φταιν τα δόγματα (εν μέρει)

Πριν εξηγήσω το πώς κατέληξα στο σκεπτικό των παρακάτω παρατηρήσεων στο σχόλιο που ακολουθεί.
Να πω καταρχάς ότι παίρνω κι ετούτη την δημοσίευση (έτσι ως έχει) επάνω μου εξυπακούεται δε ότι εφόσον το ΄΄δημοσιεύω΄΄, χρεώνομαι και τις αστοχίες του.

12 Οκτωβρίου 2024

Περί μπλόκινγκ!

Πάγια άποψη μου όσον αφορά αναρτήσεις σχετικά με το μπλοκ, είναι ότι το καλύτερο για κάθε καλογραμμένο έστω και πρόχειρο κειμενάκι, καλό θα ναι να αναρτάται το συντομότερο δυνατόν ώστε να αναδύει αύρα φρεσκάδας, όσο ακόμα ως θέμα, η ως ιδέα παραμένει επίκαιρο κι όχι να σιτεύει αρχειοθετημένο σε κάποιο φάκελο μέσα σε ένα ερμάριο κάποιου ηλεκτρονικού συρταριού ενός Η/Υ.