Πιτυρίδα.

Τρίτος χρόνος και η πανδημία του κορονοϊού (COVID-19) με των συν αυτώ μεταλλάξεων καλά κρατεί, ενώ εξακολουθούν οι βαρετές απειλές (bullying) κατά της χώρας μας από τον ''μπρατσωμένο'' τραμπούκο της περιοχής μας, εκτός των άλλων προειδοποιητικά σφυρίγματα γενικευμένης σύρραξης άρχισαν να ηχούν με υπερδιέγερση. Σε γενικές γραμμές δηλαδή, αν και τα νέα ποτέ δεν αρέσκονται να είναι καλά, ολοένα τείνουν να χειροτερεύουν, βλέπε οικονομία, πληθωρισμός, κρίση… κλπ. Αλλά εν τω μεταξύ, διάφορα άλλα περισσότερο κρίσιμα ζητήματα απασχολούν προσώρας την φαιά ουσία μου και με τούτα θα καταπιαστώ. Δεν νομίζω λοιπόν, ότι θα θεωρούνταν παντελώς άστοχο το να θεωρηθεί ως επιμέρους δείχτης ''πολιτισμικής κουλτούρας'' η παράμετρος που σχετίζεται με το ''αξιακό επίπεδο'' των διαφημιζομένων προϊόντων, στο σημείο τουλάχιστον που ανακλώνται τα επικρατούντα πλαίσια του ''πολιτισμικού'' «status quo». Ιδίως μάλιστα όταν πρόκειται για τις υπέρμετρες διαφημιστικές καμπάνιες που αφήνουν το στίγμα τους σε κάθε εποχή. Έπ αυτού μου έχει ''καρφωθεί '' έντονα η εντύπωση, χωρίς όμως να μπορώ να το εξηγήσω, η κυρίως να το αποδείξω, ότι, κατά την κορύφωση της πασοκρατίας, οι χρυσοπληρωμένοι μέντορες του «Stars System» επέβαλαν δραματικά το μοτίβο του συλλογικού μας ασυνείδητου. Φροντίζοντας να ''πείσουν'', με καταιγισμό διαφημιστικών σποτ, τα φιλάρεσκα κύτταρα των εγκεφαλικών μας ημισφαίριων, λόγου χάρη : «λούσου και θα δεις». Τουτέστιν για ένα πράγμα μας προέτρεπαν να ασχολούμασταν κατά κύριο λόγο εκείνη την αλήστου μνήμης εποχή, κι άλλο δεν ήταν παρά η πιτυρίδα. Τώρα αν αυτό κάτι σημαίνει;, «πάμε στοίχημα»;.