Με μια λέξη , αν και σύνθετη επεξηγείται το γεγονός ότι χάσαμε την
παράδοση, τις αξίες, τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής, την ντοπιολαλιά, το
ντύσιμο, τον χορό και το τραγούδι μας, ότι τελικά δηλαδή αποκοπήκαμε από
τις ρίζες μας.
Όσον αναφορά τουλάχιστον την Κρήτη, το τελευταίο εν
ενεργεία παραδοσιακό οχυρό, για την οποία έχω ιδία άποψη, η
αλήθεια είναι ότι δεν μας φταίνε άλλοι. Αφεθήκαμε να μας παρασύρει το
ρέμα, σε μια ανεπίστροφη διαδικασία, χωρίς άμυνες. Δεν κρατήσαμε τις
αναγκαίες ισορροπίες ώσπου τελικά ως κοινωνία αυτοαναιρεθήκαμε, ενώ δεν
έχει πλέων σημασία καμιά, ούτε κάνει καμιά διαφορά, εφόσον μόνο το
σύνολο της κοινωνίας μετρά, αν ακόμα στέκουν πέρα κείθε, καμία δεκαριά
όλοι κι όλοι βέροι Κρητικοί.
«Η έκφραση “ευρωπαϊκός τρόπος ζωής” μυρίζει ρατσισμό»
Μάικλ Χέρτσφελντ, καθηγητής Ανθρωπολογίας Απόσπασμα από την συνέντευξη στην εφημερίδα efsyn
-Υπάρχουν χώρες που, ενώ δεν υπέστησαν την απευθείας αποικιοκρατία, δηλαδή με όλο το βάρος της στρατιωτικής και γραφειοκρατικής κατοχής, ωστόσο υποχρεώθηκαν να προσαρμόσουν τη μορφή της εθνικής ανεξαρτησίας τους στις απαιτήσεις των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων και ιδιαίτερα να προσαρμόσουν τον «εθνικό πολιτισμό» τους στο πρότυπο που ζήτησαν εκείνες οι δυνάμεις (ενιαία κουλτούρα ή τουλάχιστον κουλτούρα ελεγχόμενη από την κυριαρχούσα κοινωνική τάξη, κυριαρχία μιας ενιαίας «επίσημης» ή «εθνικής» γλώσσας σε αντιπαράθεση με τις τοπικές διαλέκτους και τις μειονοτικές γλώσσες, ξεκάθαρα και διαρκώς αστυνομευμένα εδαφικά σύνορα, κεντρική γραφειοκρατία, πολλές φορές αν και όχι αναγκαστικά μοναρχικό σύστημα πολιτικής δομής).
Αλλά εκείνο που χαρακτηρίζει συγκεκριμένα την κρυπτο-αποικιοκρατία είναι η πολιτισμική διαδικασία αποδοχής ξενόφερτων προτύπων του δήθεν εθνικού πολιτισμού. ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μην πυροβολείτε ασκόπως