Κράτη επί κρατών

Αυτόν τον πλανήτη ποιος θα τον πάρει; αναφέρομαι στην πανέμορφη αλλά καταταλαιπωρημένη γη μας, η οποία όπως καλά γνωρίζομαι μοιράζεται ανάμεσα σε κράτη, πάρα πολλά κράτη, κράτη και κρατίδια όλων των μεγεθών, μικρά, μεσαία, μεγάλα, τεράστια έως αχανή. Σε αυτό το πολυσχιδές τοπίο, όπως ευλόγως μπορούμε να καταλάβουμε ισχύουν οι νόμοι του φυσικού κόσμου, εν ολίγοις επικρατή το δίκιο του ισχυρότερου, σε έναν αέναο αγώνα μέχρι τελικής πτώσης.

Ανάμεσα λοιπών σε όλα αυτά τα κράτη τα οποία τα περισσότερα, παρά τις προσπάθειες της Κίνησης των Αδεσμεύτων, είναι υποχρεωμένα να υποχωρούν, δεσπόζουν, υπερτερούν, υπερισχύουν (όλα αυτά μαζί) τα ισχυρότερα τα οποία ονομάζονται υπερδυνάμεις.Οι υπερδυνάμεις, βέβαια προκειμένου να παραμείνουν υπερδυνάμεις ανταγωνίζονται πολύ σκληρά για να κατοχυρώσουν τα κεκτημένα τους, ενώ οι υπόλοιποι μικροί αναγκάζονται υπό το βάρος της κοινής λογικής, να σύρονται πίσω από το άρμα της αμείλικτης πραγματικότητας.
Εννοείτε ότι ετούτες οι μεγάλες δυνάμεις, κρατώντας ενίοτε κάποιους τύπους, δρουν εκ του ασφαλούς ιδρύοντας η καταλύοντας, όποιον, όπως, όπου, και όποτε γουστάρουν, εφόσον ξέρουν ότι δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να τους τραβήξει το αυτί.

Με προεξάρχοντα όλων την σούπερ Αμέρικα την απόλυτη πλανητική δύναμη που καθοδηγεί το  άρμα του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ) μαζί με τον συμπαγές αγγλοσαξονικό κόσμο, καθήμενο επί της καθέδρας στο κεφαλόσκαλο του κόσμου, να απολαμβάνει τα πρωτεία του.

Από εκεί και πέρα επικρατεί το χάος, με την Ρωσία και την Κίνα να παραγκωνίζονται για την επικράτηση στην προνομιούχο δεύτερη θέση με δεδομένο όμως ότι σύμφωνα με τα λεγόμενα του παγκόσμιου αρχιφύλακα, νιώθει πλέων να τον πλησιάζει περισσότερο η καυτή ανάσα του κινέζικου δράκου.
Αν και οι μεγαλομανείς Αμερικανοί συνηθίζουν να λένε ότι « ο πρώτος είναι πρώτος ενώ ο δεύτερος τίποτα» αλλά στην προκείμενη περίπτωση με δυο δεύτερους τέτοιου κολοσσιαίου μεγέθους, μαζεμένους ακριβώς πίσω σου το καλοσκέφτεσαι το εν λόγο απόφθεγμα.

Όσο για την Ρωσία μπορεί ως Σοβιετική Ένωση το 1991 να κατέρρευσε, μπορεί ολάκερες χώρες των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών να αποσχίστηκαν, μπορεί ακόμη το αντίπαλο δέος του δυτικού κόσμου το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, το πάλε ποτέ σιδηρούν παραπέτασμα να διαλύθηκε.
Η Ρωσία όμως δεν έπαυσε ποτέ ως αναμφισβήτητη ηγεμονεύουσα δύναμη στον Ευρωασιατικό χώρο να τον επηρεάζει, εκτός από τον χαλαρό θεσμό της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών, ως κοινή συνισταμένη ενεργεί με μοχλό τον εδραιωμένο πανσλαβισμό για να επεκτείνει την υπερεκτεταμένη επικράτεια της επί των σλαβικών λαών.

 

Ενόσω αναφορά τους Κινέζους έχοντας δημιουργήσει έναν από τους αρχαιότερους πολιτισμούς. του κόσμου, και συνυπολογίζοντας ότι είναι μακράν η πιο υπερπλυθιασμικά αμιγής φυλή υπερεπαρκούν από μόνοι τους.

 

Τι να πούμε τώρα, ειδικά εμείς ως οι φτωχοί συγγενείς, για την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.)  στην οποία επιτέλους καταφέραμε να ανήκομεν πλέων κυριολεκτικά λόγο χρέους. Η σοκαρισμένη Ε.Ε, με λαβωμένο ακόμη το γόητρο της από την πρόσφατη αποχώρηση ενός εξέχοντος μέλους της όπως αυτό της Μ.Β, συνεχίζει στην πορεία της ασθμαίνουσας πολιτικής σύγκλησης, με την Γερμανία να παραμένει η κύρια ατμομηχανή της. Εν γένει πρόκειται για την υποχρεωτική μετεξέλιξη ενός οικονόμο-γεωπολιτικού εγχειρήματος που λόγο των δομικών αδυναμιών που αντιμετωπίζει, στις κρίσιμες περιστάσεις, μοιάζει περισσότερο με κάρο μπροστά από το άλογο. 

 

Ο Αραβικός Σύνδεσμος ιδρύθηκε το 1945 μεταξύ επτά αραβικών χωρών, περισσότερο από την ανάγκη μήπως ενωμένοι ξανά βαρύνουν στον ζυγό της ιστορίας, και έτσι καταφέρουν να βγάλουν το αγκάθι που μόλις είχε αρχίσει να χώνεται στα οπίσθια του αραβικού κόσμου. Τα μέλη του πλέων είναι 22 χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Εγγύς Ανατολής.
« Τα συμβαλλόμενα κράτη συμφωνούν να συσφίξουν τις σχέσεις και τους παντοειδείς δεσμούς τους και να τους σταθεροποιήσουν με βάση τον αμοιβαίο σεβασμό της ανεξαρτησίας και των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων και τον συντονισμό των προσπαθειών για το καλό («επ' αγαθώ») όλου του αραβικού κόσμου.»

 

Τούρκοι και παντουρκισμός ένας καθόλα υπολογίσιμος παγκόσμιος παράγοντας.
Ο Παντουρκισμός γεννήθηκε τον περασμένο αιώνα στους Τουρκόφωνους λαούς που ζούσαν στην Τσαρική Ρωσία, και εν συνεχεία αναπτύχθηκε στον χώρο της Μικράς Ασίας. Η βάση της Παντουρκικής ιδεολογίας στηρίχτηκε στον αλυτρωτισμό, με στόχους την ανεξαρτησία και ακολούθως την Ένωση με την "Μητέρα Τουρκία", όλων των Τουρκόφωνων για να δημιουργηθεί έτσι ένα μεγάλο Τουρκικό Κράτος άνω των 100 εκατομμυρίων κατοίκων.
Τούρκικοι λαοί :Αζερμπαϊτζάν, Ιρανικό Αζερμπαϊτζάν, Ουζμπεκιστάν, Καζάκσταν, Ουιγούροι Τουρκμενιστάν, Δημοκρατία του Ταταρστάν, Κιργιστάν, Δημοκρατία του Μπασκορτοστάν, Τάταροι της Κριμαίας, Κασκάι, Δημοκρατία της Τσουβασίας, Δημοκρατία του Καρακαλπακστάν , Δημοκρατία των Σαχά ή Γιακουτίας, Δημοκρατία του Νταγκεστάν, Δημοκρατία των Καρατσάι – Τσερκεσίων, Δημοκρατία , του Καμπαρντίνο-Μπαλκάρια , Δημοκρατία της Τιβά, Γκαγκαουζία, Καραΐτες της Κριμαίας ,και Κριμτσάκοι

Τώρα για κάποια επιμέρους άλυτα ζητήματα που τυχόν προκύπτουν, όλα μα όλα επιλύονται πολιτισμένα καθώς διευθετούνται υπό την αιγίδα των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, νομίζω ότι σε αυτό το σημείο επέτυχα ανέκδοτο «ψηφίσματα του ΟΗΕ»  

Ωστόσο ανάμεσα σε αυτόν τον ευμετάβλητο κυκεώνα κρατών και συμμαχιών, που ανταγωνίζονται σκληρά μεταξύ τους πασχίζοντας να επιβιώσουν σε αυτήν την πολιτισμένη ζούγκλα. Σε κάποια μικρή γωνία της γης κάποιο κράτος ξεχωρίζει ολομόναχο του, καθώς φαντάζει να έχει τοποθετηθεί απ΄ όλους στο απυρόβλητο.

Πηγή εικόνας

https://www.pngegg.com/el/png-eompw/download