Κατά το ορθότερων

«Η αξία της γνώμης πιθανών κάποτε να εξαρτιόνταν από το πόσο είναι κοινή, ενώ σίγουρα πλέων έχει απαξιωθεί εντελώς, έχοντας περιοριστεί μόνο όσο αναφορά στις καταναλωτικές συνήθειες.»

*Όντας πλέων παρωχημένες και άρα αναποτελεσματικές ιδεολογίες, μαύρος και κόκκινος φασισμός, τείνουν αμφότεροι να απαλειφτούν από τις σύγχρονες κοινωνικές κουλτούρες, αν και προβάλουν ακόμη κάποια σημεία αντίστασης.

Τελικά συνεχώς υπερφαλαγγίζονται από έναν σχετικά πρόσφατο πολιτικό νεολογισμό, αλλά ταχύτατα επικρατών απολυταρχικό όρο, που ωστόσο ενσκήπτει απευθείας από τις πτυχές της τηβέννου της δημοκρατικής γκαρνταρόμπας.

Με την καθολική απόδοση της λεγόμενης πολίτικης ορθότητας, το «πολιτικώς ορθόν», τίποτα κατά την γνώμη μου δεν είναι πιο επικίνδυνα ολοκληρωτικό από αυτόν τον καθώς πρέπει πολίτικο όρο. Εφόσον με απλά λόγια, παραδέχεται μια και μόνον ως ορθή άποψη, η οποία όπως εννοείται θα είναι αυτή που θα επιλέγεται κατά το δοκούν, από την εκάστοτε επικρατούσα ιδεολογική ομάδα, επομένως όλες οι άλλες απόψεις περιττεύουν θεωρούμενες ως βλαβερές και λανθάνουσες. Τέτοιου είδους είναι ο επερχόμενος «δημοκρατικός φασισμός», αναφέρω μερικά ίσως τραβηγμένα παραδείγματα, αλλά της αυτής λογικής. 

π.χ: Παύει πλέων να έχει πρακτικό νόημα η ελευθερία του λόγου καθώς υπόκειται σε συνεχή λογοκρισία.

Η εξειδίκευση των όρων θα φτάσει σε τέτοιο βαθμό,ώστε για να μπορεί να εκφράζει την πίστη του κάποιος θα πρέπει να έχει αποκτήσει διδακτορικό θεολογίας,

η πιο απλά για να θεωρηθεί γονέας πρέπει να σπουδάσει σε ανάλογες σχόλες,

η για να ερωτευτεί δεν ξέρω ακόμα τι…

Τέλος

*Σπεύδω πάντως εκ των προτέρων να αποποιηθώ κάθε είδους δικαιολογίας, για αυτό το χείριστου επιπέδου δείγμα, ψευτόκουλτουριάρικης αρθρογραφίας, όπως η παραπάνω υποτιθέμενη πολιτική ανάλυση. Την οποία μόλις και μετά βίας τολμώ να εκθέσω, κατανοώντας ότι καταχρώμαι την ανεκτικότητα του αναγνώστη. Πολλώ μάλλον αν αυτό το χοντροκομμένο λεκτικό επιχείρημα, δικαιολογημένα θα επέφερε την επιβολή κάθε είδους από τις συνιστώσες των όρων της πολιτικής ορθότητας.

 

Υ.Γ
Παρά την προχειρότητα των παραπάνω παραδειγμάτων που κατάθεσα έσπευσε η επικαιρότητα να “διορθώσει” κάπως τα συμφραζόμενα :

- Η ουδέτερη η συμπεριληπτική ως προς το φύλο γλώσσα δεν είναι απλώς ζήτημα πολιτικής ορθότητας.

- Δεν μπορεί ο αρνητισμός να επιβάλει όλους τους πολίτες που έχουν συμμορφωθεί με την επιταγή του ορθολογισμού.