Τρεις στους χίλιους.

(Εικόνα από την ιστοσελίδα της Αρχιεπισκοπής Κρήτης)

Η πτώση της Κρήτης

Η Κρήτη δεν επιλέχθηκε τυχαία ως τόπος της Οικουμενιστικής Συνόδου. Δυστυχώς το ορθόδοξο φρόνημα στη Μεγαλόνησο είναι υπό εξαφάνιση. Μετά από την επισημοποίηση της αιρέσεως του Οικουμενισμού, μόνο τρεις κληρικοί, από τους χίλιους περίπου, της Αρχιεπισκοπής Κρήτης, είχαν την παλικαριά να αντιδράσουν [1]. Πρόκειται για τους εξής κληρικούς, των οποίων τα ονόματα (μαζί με όσων τα ονόματα ήδη έχουν διακόψει, από το 1924 και μετά, αλλά και όσων πρόκειται να διακόψουν την κοινωνία με τους Οικουμενιστές) θα γραφτούν με χρυσά γράμματα, αν βεβαίως αντέξουν έως τέλους διαχωρίζοντας τις ευθύνες τους:

Πρωτοπρεσβύτερος Γαβριήλ Μαζανάκης

Πρεσβύτερος Σπυρίδων Δαμανάκης

Πρεσβύτερος Παῦλος Μαζανάκης

Τρεις στους χίλιους! Αυτή η αναλογία όμως ίσως δείχνει ότι δεν πρόκειται για προδοσία, αλλά για αποστασία. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς τί σήμαινε κάποτε "Κρήτη" για την Ορθοδοξία. Αξίζει να γίνει μια σύντομη αναφορά σε μια παρόμοια ιστορική περίοδο, για να γίνει κατανοητό το εύρος της σημερινής αποστασίας.

Μετά την Ψευδοσύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας (1439), ο ενωτικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μητροφάνης ο Β΄ έστειλε  Εγκύκλιο προς τους Κρήτες διά της οποίας τους ενημέρωνε για "τὴν ἁγίαν τῶν Ἐκκλησιῶν τοῦ Θεοῦ ἕνωσιν" και πως "μεταξὺ ἡμῶν καὶ τῶν Λατίνων οὐδὲν ἔτι σκάνδαλον ἀπελείφθη, ἀλλ' ἤδη ἐσμὲν ἐν ἀλλήλοις φίλοι καὶ ἀδελφοί" και ότι "ἐκοινωνήσαμεν καὶ ἡνώθημεν αὐτοῖς", συνιστώντας παράλληλα τα εξής: "ὀφείλετε πάντες περιπτύξασθαι καὶ ἀσπάσασθαι τὴν ἁγίαν ἕνωσιν ταύτην καὶ τῷ Θεῷ χάριτας ἀναπέμπειν ἐπὶ τῇ τῶν χριστιανῶν εἰρήνῃ καὶ όμονοίᾳ καὶ μνημονεύειν, κατὰ τὸ ἔθος, τοῦ μακαριωτάτου πάπα ὥσπερ καὶ ἡμεῖς ποιοῦμεν" [2]. 

Στην Κρήτη (η οποία από το 1211 ήταν υπό ενετική κατοχή και στην οποία είχαν εκδιωχθεί οι Ορθόδοξοι Επίσκοποι από τους, πολιτικούς και εκκλησιαστικούς, υπηρέτες του Πάπα), υπήρχαν τότε δύο χιλιάδες οκτακόσιοι ιερείς [3].την παραπάνω ενωτική πατριαρχική εγκύκλιο της ένωσης την αποδέχθηκαν; ΜΟΝΟ ΔΩΔΕΚΑ! Και αυτών τα ονόματα κατέγραψε, με μελανά γράμματα, η αδέκαστος Ιστορία [4]:

Ησαΐας ιερομόναχος

Ιωάννης Πλουσιαδηνός

Ιωάννης Ρώσσος

Γεώργιος Αλεξάνδρου

Νικόλαος Καναδάτος

Νικόλαος Πλουσιαδηνός

Νικόλαος Μαυρομμάτης

Γεώργιος Χρυσολωράς

Μάρκος Επιφάνιος

Μανουήλ Συναδινός

Γεώργιος Βισούλας

Γεώργιος Βρανάς

Οι υπόλοιποι υπερδισχίλιοι ακολούθησαν την φωνή της Ορθοδοξίας η οποία στεντορείως ήχησε από το στόμα του Άτλαντα Μάρκου του Ευγενικού, του Αγίου Επισκόπου της Εφέσου!

Πόση διαφορά με σήμερα! Η νήσος των Ορθοδόξων, η νήσος του Ανθίμου του Ομολογητού, του Ιωσήφ Φιλάγρη, του Μαξίμου Μαργουνίου, του Σιλβέστρου Αλεξανδρείας, του Μελετίου Πηγά, του Κυρίλλου Λουκάρεως, του Γερασίμου Σπαρταλιώτου, του Μελετίου Συρίγου, του Νεκταρίου Ιεροσολύμων, του Αγαπίου Λάνδου και τόσων ακόμη αγωνιστών να έχει καταντήσει το άντρο των Οικουμενιστών, το νησί του Συνεδρίου της Αποστασίας, ο τόπος στον οποίο μετά βίας υπάρχουν τρεις Ορθόδοξοι κληρικοί να αντιδράσουν...

Νικόλαος Μάννης

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Επιστολή Κληρικών προς τους Αρχιερείς της Εκκλησίας της Κρήτης

( http://aktines.blogspot.gr/2016/12/blog-post_66.html ).

[2] Codex Harleianus 5624 f. 207r.

[3] Αγαθαγγέλου Ξηρουχάκη, Αι σύνοδοι του Γερόλαμο Λάντο, 1933, σελ. 102.

[4] Νικολάου Τωμαδάκη, Οι ορθόδοξοι παπάδες επί Ενετοκρατίας, ΚΡΗΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΙΓ΄ (1959), σελ. 48.

ΠΗΓΗ

Αναδημοσίευση αποσπάσματος

http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2016/12/blog-post_4.html