Γλυμίδ΄Αλίς (Του Γλυμίδη το τραγούδι)

(Περιώνυμοι Κρήτες Μουσουλμάνοι)

Ο ονομαστός Τουρκοκρητικός Αλί Γλυμίδης (ή Γλυμιδάκης), με αφορμή την εξόντωση από τους Κρητικούς επαναστάτες του Αλί Γετίμ, ενός κτηνώδη Τουρκοκρητικού (oι τουρκοκρητικοί Γετίμ Αλής και ο Γλυμίδης Αλής, αναφέρονται ως «θηρία εξαγριωμένα») , παρουσιάστηκε σε μεγάλη συγκέντρωση Τουρκοκρητικών του Ρεθύμνου και ορκίστηκε εκδίκηση. Ορκίστηκε ακόμη, ότι θα φέρει οπωσδήποτε στο Ρέθυμνο τα κεφάλια του Δεληγιαννάκη και των άλλων Ελλήνων οπλαρχηγών. Σύντομα, αφού συγκέντρωσε ένα στρατιωτικό σώμα 2.000 επίλεκτων
Τουρκοκρητικών, εξόρμησε για να συναντήσει τους Έλληνες.
Η αποφασιστική σύγκρουση, έγινε στις 26 Ιανουαρίου του 1822 στα Ακόνια και η μάχη κρατήθηκε αμφίρροπη όλη την ημέρα. Με το δειλινό, άρχισε ανάμεσα στις δυο παρατάξεις, ομηρική ανταλλαγή από αλλεπάλληλα σαρκαστικά πειράγματα. Σε κάποια στιγμή, ο καπετάν Αναγνώστης, ή Παπαναγνώστης, φώναξε εναντίον του Αλί Γλυμίδη, ένα αυτοσχέδιο δίστιχο: «Επόρισες Αλί αγά τώρα να πολεμήσεις, όμως ορκίζω τον Θεό πίσω να μη γυρίσεις». Ο Αλί Γλυμίδης, ερεθίστηκε από το δίστιχο εκείνο και σείοντας το γιαταγάνι του, όρμησε εναντίων των πρώην ραγιάδων, μαινόμενος αλλά και αφύλακτος. Τον ακολούθησαν αμέσως οι δικοί του, αλλά την ίδια στιγμή, εξόρμησαν εναντίον τους και οι Έλληνες. Προτού όμως γενικευτεί η μάχη, ο Γλυμίδης πέφτει νεκρός από κάποιο ελληνικό βόλι. Τότε ο Σφακιανός αγωνιστής, Ανδρέας Μανουσέλης, έτρεξε πάνω στο πτώμα και μέσα σ’ ένα «χαλάζι» από σφαίρες, έκοψε το κεφάλι του, θυμίζοντας έτσι, σκηνές Τρωικού Πολέμου. Στην συνέχεια, ο Μανουσέλης κάρφωσε το κεφάλι του Αλί Γλυμίδη πάνω στο μακρύ καριοφίλι του και το περιέφερε επιδεικτικά. Όταν οι Τουρκοκρητικοί αντίκρυσαν το θέαμα της κομμένης κεφαλής του αρχηγού τους, πανικοβλήθηκαν και τράπησαν σε φυγή, ενώ πίσω τους οι Έλληνες, τους κυνηγούσαν και τους κατέσφαζαν.

Του Γλυμίδη το τραγούδι.

(Ο Γλυμίδ΄ Αλής)

Πορίζουν απού τα Χανιά 

δώδεκα μπαϊράκια,

και παν να πολεμήσουνε 

τα δόλια Σφακιανάκια.

Πορίζουν κι απού τα Σφακιά 

τέσσερα μπαϊράκια,

να πα να πολεμήσουσιν 

τα Χατζή Αγαδάκια.

Στο Μεραμπέλο σμίξασιν

 οι Σφακιανοί κι οι Τούρκοι,

Τούρκοι ευτύς και Σφακιανοί 

εκάμασι γιουρούσι.

Ομπρός, ομπρός επήγαινε 

Αλής το Γλυμιδάκη,

κι εβάστα και στην χέραν του 

κόκκινο μπαϊράκι.

Eις Σφακιανός εχύθηκεν

 ωσάν το περιστέρι,

και του κοψεν τη κεφαλή 

με το δεξιόν του χέρι.

Του έκοψεν τη κεφαλή 

τ’ αλή του Γλυμιδάκη

κι εβάσταν την στη χέραν του 

ωσάν το μπαϊράκι.

Γλυμίδην το κεφάλι σου, 

το πολυπαινεμένο,

του Ρούσιου το επήγασιν 

στο αίμαν κυλισμένο.

Βγάνει τρία βενέτικα 

μπαξίσι των τα δίδει,

απού τον εσκοτώσασιν 

αυτόνε το Γλυμίδη.

Γιατί ‘καψεν πολλές καρδιές 

κι ακόμ’ ήθελε κάψει˙

 απού να βγουν τα’ μάθια

του απού θα τόνε κλάψη.

Γλυμίδην το κεφάλι σου 

που ‘θελε νταγιαντίσει

στο Ρέθεμνος κι εις τα Σφακιά 

να βγη να πολεμήση;

Γλυμίδην και Γετίμη μου,

 όμορφα παλικάρια

οι Σφακιανοί σας πιάσασιν 

κι έναι ντροπή μεγάλη.

Γλυμίδην το κεφάλι σου 

που ‘βανες τα τσιτσέκια,

οι Σφακιανοί το βάλασι

 σημάδι στα ντουφέκια.

Γλυμίδην το κεφάλι σου 

το ‘χουσι κρεμασμένο

και τ’ αποδέλοιπον 

κορμί το ‘χουσι πεταμένο.

Μεσ’ στου Προδρόμου το ‘χουσι 

κι οι σκύλοι θα το φάσι

γιατί δεν ήτονε πρεπό 

χώμα να το σκεπάση.

Πρεμαζωχτήτε στο τζαμί 

Τούρκοι και Γιανιτσάροι

να δήτε το Γλυμίδ Αλή, 

τα’ όμορφο παλικάρι.

Άνθρωπος δεν ευρέθηκε 

να μάθη την αλήθεια,

ο κουμαντάντης τω Σφακιώ 

αν έχη κρίνει δίκηα.

Ένα φερμάνι έμπεψε 

στη μπάντα του Ρεθέμνου,

να πιάσουν το Γλυμίδ Αλή, 

τον άντρα του πολέμου.

Να ‘χε του δώσει νταμουλάς 

και βουλήσ’ η γι΄ώρα,

όντες ξεκίνα κι έβγανε 

τ’ ορντού απού τη χώρα.

ΠΗΓΗ

http://www.agonaskritis.gr/%CE%B3%CE%B5%CF%84%CE%AF%CE%BC-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%8C%CF%87%CE%B9/