Αν ώμος σκεφτούμε ότι Τουρκία
δεν υφίσταται ως κράτος μέχρι τον Οκτώβριο του 1923, δηλαδή 10 χρόνια αφότου η
Κρήτη είχε αποκτήσει την ελευθερία της και είχε ενωθεί με την Ελλάδα , προκύπτει ένα μικρό ιστορικό
πρόβλημα.
Ποιοι πραγματικά ήταν αυτοί
οι Τούρκοι που εναντίον τους πολεμούσαν για τόσο πολύ καιρό οι Κρητικοί.
Στην ιστορική πραγματικότητα εκείνης
της εποχής η εξήγηση μπορεί να είναι απλή, γιατί στους αιώνες της οθωμανικής
κυριαρχίας, η « εθνική ταυτότητα» δεν προσδιοριζόταν κατά κύριο λόγο μόνο από την καταγωγή , αλλά σε
περισσότερο βαθμό από το θρήσκευμα .
Στην πραγματικότητα η
ονομασία «Τούρκος» χρησιμοποιούταν για
να περιγράψει όλων τον λογιών τους μουσουλμάνους κατοίκους, αλλά και τους κατακτητές
του νησιού, ανεξάρτητα από το πού πραγματικά κατάγονταν.
Η περιγραφή «Τούρκος» λοιπών δεν
αφορούσε μόνο τους Οθωμανούς κατακτητές του νησιού αλλά σε διαφορετικές
χρονικές στιγμές συμπεριλάμβανε ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα:
Απόγονους των Αράβων που είχαν κατακτήσει το νησί το 824-961.
Τους Οθωμανούς εποίκους από ολόκληρη την οθωμανική αυτοκρατορία, κι όχι
μόνο από αυτό που είναι τώρα η Τουρκία,
οι οποίοι μεταφέρθηκαν στην Κρήτη λίγο
μετά την οθωμανική κατάληψη, προκειμένου να ενισχυθεί ο πληθυσμός που είχε καταρρεύσει
κατά τη διάρκεια του μακροχρόνιου πολέμου με τη Βενετία.
Οθωμανούς έμπορους που συνέχισαν να έρχονται αθρόα στο νησί μέχρι το
τέλος της άμεσης οθωμανικής κυριαρχίας το 1898.
Αυτοκρατορικούς γενίτσαρους.
Αυτά τα στρατεύματα, που
αρχικά στρατολογούνταν με (παιδομάζωμα) από τους χριστιανικούς πληθυσμούς της
αυτοκρατορίας ήταν παρόντες σε μεγάλους αριθμούς μέχρι το κίνημα των Γενιτσάρων
και την βίαιη καταστολή τους και στην Κρήτη το 1812.
Αιγυπτιακά στρατεύματα που
αποστέλλονταν στο νησί μεταξύ 1830 και 1840, όταν ήταν υπό τον έλεγχο του
αιγυπτιακού αντιβασιλέα Memhet Αλή.
Οθωμανικά στρατεύματα απ΄ όλη
την οθωμανική επικράτεια, που στέλνονταν
για να καταστέλλουν της συχνές εξεγέρσεις των Κρητικών Χριστιανών.
Αλβανοί χωροφύλακες που προσλήφθηκαν το 1888 και στάλθηκαν
στο νησί για να αντικαταστήσουν την αναξιόπιστη για τους μουσουλμάνους δύναμη από
ντόπιους χωροφύλακες
Κρήτες μουσουλμάνους.( Τουρκοκρητικοί)
Από μια σύγχρονη πηγή
εκτιμάται ότι μετά την πτώση της Κρήτης
από τους Οθωμανούς το 1669, μέσα στα 30 πρώτα χρόνια, 60.000 Κρητικοί είχαν
ασπασθεί το Ισλάμ? και ο εξισλαμισμός που
αυξάνονταν συνεχώς άγγιξε ένα σημαντικό ποσοστό του συνολικού πληθυσμού που
ανήλθε σε περίπου 100.000 στο τέλος του δέκατου έβδομου αιώνα .
Οι Τουρκοκρήτες προέρχονται
από: α) Κρητικούς που εξισλαμίσθηκαν μαζικά (ολόκληρα χωριά) σε διάφορες
περιόδους προκειμένου να αποφύγουν τον κεφαλικό φόρο των απίστων (jizya). β)
Μεγάλους και μικρούς γαιοκτήμονες οι οποίοι εξισλαμίσθηκαν οικειοθελώς μετά την
οθωμανική κατάκτηση της Κρήτης, ώστε να μπορέσουν να διατηρήσουν στο ακέραιο
τις περιουσίες και τα αξιώματά τους. Κατά κανόνα δεν μιλούσαν την Τουρκική και
δεν τηρούσαν τους τύπους της μουσουλμανικής πίστης, έπιναν κρασί, έτρωγαν
χοιρινό κρέας κλπ. Χαρακτηριστικό είναι ότι αρκετοί εξισλαμίσθηκαν οικειοθελώς,
σε περιπτώσεις διενέξεων, ενδοοικογενειακών ή μη (βεντέτας), ώστε, π.χ. να
αρπάξουν την περιουσία του αδελφού τους ή να ξεκληρίσουν -ατιμωρητί, φυσικά-
την οικογένεια με την οποία είχαν διαφορές.
Οι μουσουλμάνοι της Κρήτης
ήταν κρητικής καταγωγής και ομιλητές της κρητικής διαλέκτου. Ελάχιστοι εξ αυτών
μιλούσαν και έγραφαν την Οθωμανική Τουρκική.
Θεωρούμενοι δε ως "διαρκώς τελούντες υπό τα όπλα", ουδέποτε κλήθηκαν
να υπηρετήσουν στον τακτικό οθωμανικό στρατό, παρά κατατάσσονταν στα κατά
τόπους γενιτσαρικά τάγματα (ορτάδες) και καλούνταν Γενίτσαροι από τους
χριστιανούς Κρήτες. Οι Τουρκοκρήτες αποτελούσαν, σε διάφορες περιόδους, περίπου
το 1/8 έως 1/4 του πληθυσμού της Κρήτης.
Οι Κρήτες μουσουλμάνοι διατήρησαν την γλώσσα τους και πολλά από τα έθιμα των προγόνων
τους, με αποτέλεσμα με την ανταλλαγή των
πληθυσμών το 1923, οι μουσουλμάνοι αυτοί κατέληξαν στην Τουρκία μιλώντας μόνο την
Κρητική διάλεκτο, και υπέστησαν κατά
συνέπεια διακρίσεις για την φαινομενική «ελληνικότητας» τους.
Στην Τουρκία όπου
μετεγκαταστάθηκαν, οι γηγενείς Τούρκοι τους αποκαλούσαν "σουνετλη
γκιαούρ", δηλαδή περιτετμημένους απίστους !
Στην πραγματικότητα λοιπόν,
οι «Τούρκοι» εναντίον των οποίων οι
Κρήτες Χριστιανοί πολέμησαν για τόσο πολύ καιρό θα μπορούσαν κάλλιστα να ήταν Τούρκοι, αλλά θα ήταν εξίσου
πιθανό και να μην ήταν!
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μην πυροβολείτε ασκόπως