Κρητική πειρατεία (Πρώτος Κρητικός Πόλεμος)

Ο Πρώτος Κρητικός Πόλεμος (205 π.Χ. έως 200 π.Χ.) είναι μια εμπόλεμη σύρραξη που έφερε αντιμέτωπους τον βασιλιά της Μακεδονίας, Φίλιππο Ε΄, την Αιτωλική Συμπολιτεία, πολυάριθμες πόλεις της Κρήτης (από τις οποίες οι πιο αξιόλογες ήταν οι πόλεις Όλους και Ιεράπυτνα) και Σπαρτιάτες πειρατές από τη μία πλευρά, με τις δυνάμεις της Ρόδου από την άλλη, με την οποία αργότερα συμμάχησε ο Άτταλος Α” της Περγάμου, το Βυζάντιο, η Κύζικος, η Αθήνα και η Κνωσός.

Πιστεύεται πως η Ρόδος είχε επωμιστεί το καθήκον της αστυνόμευσης των ελληνικών θαλασσών κατά τον 3ο αιώνα. Η πολιτική αυτή είχε σαν πρωταρχικό στόχο την καταπολέμηση της πειρατείας στην ανοιχτή θάλασσα. Η σχετική ηρεμία που επικρατεί στο νησί βοηθά την τάξη των εμπόρων να ευημερεί και είναι εκείνη που εξωθεί το νησί στην αστυνόμευση των θαλασσών ώστε να προστατεύονται οι εμπορικές δραστηριότητες
Σύμφωνα με τον Διόδωρο, οι Κρήτες ξεκίνησαν να ασκούν πειρατεία χρησιμοποιώντας επτά πλοία. Πρόκειται για μια πειρατεία στην ανοιχτή θάλασσα, ενάντια σε εμπορικά κυρίως πλοία. Το γεγονός ότι ο Φίλιππος ασκούσε μεγάλη επιρροή στο νησί της Κρήτης, μας επιτρέπει να πιστεύουμε πως ο βασιλιάς της Μακεδονίας δεν ήταν αμέτοχος στις δραστηριότητες αυτές, που έπλητταν ευθέως τα συμφέροντα της Ρόδου.Επιπλέον, ο Φίλιππος έπεισε τους συμμάχους του Αιτωλούς και Σπαρτιάτες να ξεκινήσουν πειρατική δραστηριότητα κατά της Ρόδου.Οι σύγχρονοι μελετητές δεν γνωρίζουν με ακρίβεια ποιες πόλεις ενεπλάκησαν, αλλά υπάρχουν ενδείξεις που καταδεικνύουν τις πόλεις Γόρτυνα, Ελεύθερνα (πόλη εχθρική προς τη Ρόδο) και την Ιεράπυτνα (η σύγχρονη Ιεράπετρα).
Το 205 π.Χ., η Ρόδος είχε αποδυναμωθεί αρκετά εξαιτίας των επιδρομών και έτσι ο Φίλιππος πέρασε στην επόμενη φάση του σχεδίου του: την ένοπλη σύγκρουση. Οι πόλεις Ιεράπυτνα, Όλους και άλλες στα ανατολικά της Κρήτης κήρυξαν τον πόλεμο στη Ρόδο.
Η έναρξη του Κρητικού πολέμου μπορεί να τοποθετηθεί στην επίθεση που εξαπέλυσε η Ιεράπυτνα κατά της Καλύμνου το 205 π.Χ. Ένα διάταγμα που εξέδωσε η Κάλυμνος, το οποίο απεστάλη κατόπιν στην Κω, αναφέρει: «Ο πόλεμος διεξήχθη εναντίον μας άδικα από τους κατοίκους της Ιεράπυτνας».Αυτή τη φορά, η μάχη δεν έλαβε χώρα στο ανοιχτό πέλαγος, αλλά στην ακτή, και ήρθε σε πέρας από μακρά πλοία γεμάτα άνδρες, αλλά και από μικρότερα πλοιάρια.
Η αντίδραση της Ρόδου στην πρόκληση αυτή ήταν διπλωματική. Σε πρώτη φάση, το νησί ζήτησε την παρέμβαση της Ρώμης κατά του Φιλίππου. Τη στιγμή αυτή όμως, η Ρώμη μόλις έβγαινε από το Δεύτερο Καρχηδονιακό Πόλεμο και ήταν εξασθενημένη από τις μάχες. Η ρωμαϊκή σύγκλητος προσπάθησε μάταια να πείσει το λαό να ψηφίσει πόλεμο, ακόμη κι όταν οι Πέργαμος, Κύζικος και Βυζάντιο συμμάχησαν με τη Ρόδο
Τελικά είναι η επίθεση κατά της Καλύμνου, εκείνη που επιφέρει την κήρυξη πολέμου από τους κατοίκους της Ρόδου κατά της Κρήτης. Μετά το γεγονός αυτό έλαβαν χώρα μια σειρά από επιθέσεις κατά της Νισύρου, συμμάχου της Ρόδου.
Κατόπιν, οι Κρητικοί επιτέθηκαν για άλλη μια φορά στην Κάλυμνο και την Κω. Σε αυτή την περίσταση οι αρχαίες πηγές δεν αναφέρουν την Ιεράπυτνα, αλλά «εχθρούς» που κατέφθασαν με ισχυρές δυνάμεις. Είναι μάλλον απίθανο μοναχά η πόλη αυτή να συμμετείχε στην επιδρομή, καθώς η έκταση της επίθεσης καθιστά αδύνατη την εκδοχή να είχε μια και μοναδική πόλη τα οικονομικά μέσα να τη φέρει σε πέρας. Ο Λύσανδρος, ναύαρχος από την Κω, συνάντησε τελικά τον κρητικό στόλο νότια της Αντιμάχειας, όπου και πέτυχε σημαντική νίκη.
ΠΗΓΗ
Από τη Βικιπαίδεια,
http://www.hellas-spot.gr/battles/%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82/