Όταν ξέσπασε η Επανάσταση ο
Μελιδόνης, συγκέντρωσε αρκετούς άνδρες και τους οδήγησε στη Σμύρνη περιμένοντας
εντολές για να δράσει. Οι συλλήψεις Φιλικών τον υποχρέωσαν να ξεφύγει
μεταμφιεσμένος σε Τούρκο και να καταφύγει στους επαναστάτες που είχαν το άντρο
τους στο βουνό Ανιφηντάγ. Σκοπός τους ήταν να βοηθήσει με αυτούς τους ομογενείς
της Σμύρνης. Δεν πρόλαβε. Οι Τούρκοι τον κυνήγησαν μέχρι την απέναντι παραλία
της Σάμου ,όπου με πολλές δυσκολίες είχε κατορθώσει να φθάσει με όσους άνδρες
είχαν σωθεί.Με αυτή την ελάχιστη δύναμη απέκρουσε τους Τούρκους που εισέβαλαν
τον Οκτώβριο του 1821 στο νησί…. Μετά από λίγους μήνες κατεβαίνει με τους
οπλοφόρους του στην Κρήτη που από την 15/4/1821 έχει υψώσει τη σημαία της
Επανάστασης συμμετέχοντας στην κοινή προσπάθεια του έθνους για
λευτεριά.Αναλαμβάνει οπλαρχηγός του Μυλοποτάμου και παίρνει μέρος σε πολλές
μάχες κατά των Τούρκων, στον Αποκόρωνα, στα Σφακιά και κυρίως στα χωριά της
επαρχίας Ρεθύμνης και της επαρχίας Αμαρίου.Τα κατορθώματα του, η τόλμη και το
πάθος του για τη λευτεριά τον κάνουν γνωστό σε όλη την Κρήτη.Ο Μιχαήλ Κομνηνός
Αφεντούλης (ή Αφεντούλιεφ) ο οποίος είχε οριστεί από τον Δημήτριο Υψηλάντη τον
Νοέμβριο του 1821 Γενικός Έπαρχος της Κρήτης απονέμει στον Αντώνη Μελιδόνη το
βαθμό του Πεντακοσίαρχου.Ειδικότερα έχει μείνει ιστορική η επιτυχία του στην
επαρχία Αμαρίου, όπου το χειμώνα του 1821 μπήκε με τα παλικάρια του κρυφά τη
νύχτα στο οχυρό του χωριού Βαθειανού και με ξαφνική επίθεση σκότωσε πολλούς
Τούρκους παίρνοντας μαζί του τα όπλα και τα πολεμοφόδια τους…Δυστυχώς οι
διαμάχες και η ζηλοφθονία μεταξύ των αρχηγών, όπλισαν το χέρι συμπατριώτη του,
αρχηγού, του Ρούσσου Βουρδουμπά που μετά από λογομαχία τους, τον σκότωσε στο
Μοναστηράκι Αμαρίου, στις 2/3/1822.
Γεώργιος Μελιδόνης
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στον αδελφό του Αντώνιοιυ Μελιδόνη,
στον Γεώργιο. Είχε μεταναστεύσει στην Κωνσταντινούπολη όπυ διακρίθηκε ως
πρακτικός γιατρός και βοτανολόγος. Είχε κερδίσει την εύνοια της μητέρας του
σουλτάνου Μαχμούτ Β', την οποία και εκμεταλλέυτηκε στο έπακρον προς τους
σκοπούς της Φιλικής Εταιρείας. Αργότερα μετακόμισε στην Ύδρα και στην
Πελοπόννησο όπου εργάστηκε ως γραμματέας του Δημήτριου Υψηλάντη. Σχημάτισε σώμα
ενόπλων Κρητικών, το οποίο και συντηρούσε οικονομικά. Μετά το τέλος του αγώνα
εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου και πέθανε το 1866 πάμφτωχος.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μην πυροβολείτε ασκόπως