Χατζημιχάλης Γιάνναρης (1831-1916). Ο θρυλικός επαναστάτης της Κρήτης.

Η ηρωική μορφή του Χατζημιχάλη Γιάνναρη, του επαναστάτη από τους Λάκκους των Χανίων, βγαλμένη μέσα από τη γεμάτη αίμα ιστορία της Κρήτης, κυριάρχησε σ’ όλες τις επαναστάσεις από το 1866 μέχρι και την απελευθέρωση, αλλά και στα χρόνια της Κρητικής Πολιτείας. Γιγαντόσωμος, έφερε μακριά γενειάδα από τα νεανικά του χρόνια, η βιβλική του όψη έδειχνε να ενσαρκώνει τους πόθους των Κρητών για την απελευθέρωση από τους Τούρκους και την ένωση με την Ελλάδα.
Η ανταμοιβή για τους αγώνες του, στη διάρκεια των οποίων τουλάχιστο δύο φορές τραυματίστηκε, ήλθε την 1η Δεκεμβρίου 1913 όταν είχε την ύψιστη τιμή να υψώσει την ελληνική Σημαία στο φρούριο Φιρκά των Χανίων, στην τελετή η οποία συμβολίζει την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Ο τότε βασιλιάς Κωνσταντίνος, που μαζί με τον Ελευθέριο Βενιζέλο βρέθηκαν στο νησί για τις επίσημες εκδηλώσεις, παρέδωσε στον Χατζημιχάλη Γιάνναρη, που ήταν ήδη σε ηλικία 82 ετών, και στον επίσης γηραιό επαναστάτη Αναγνώστη Μάντακα, που ξεπερνούσε τα 90 χρόνια, τη Σημαία ώστε να σφραγίσουν οι ίδιοι, με αυτό τον ουσιαστικό και συμβολικό τρόπο, την ένωση.

Ο Χατζημιχάλης Γιάνναρης, ο αρχηγός της Κυδωνίας στους επαναστατικούς αγώνες, ήξερε να πολεμά με το τουφέκι, αλλά και να μάχεται πολιτικά, μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, στη διάρκεια της Κρητικής Πολιτείας, όταν υπήρξε πληρεξούσιος της Κρητικής Βουλής, αλλά και πρώτος πρόεδρος της Επαναστατικής Συνέλευσης των Κρητών, το Νοέμβριο του 1911, όταν πάρθηκε η απόφαση να σταλεί αντιπροσωπεία βουλευτών στο ελληνικό κοινοβούλιο προκειμένου να παρακαθήσει και με τον τρόπο αυτό να υλοποιηθεί η de facto ένωση. ήταν τότε που ο Ελευθέριος Βενιζέλος, πρωθυπουργός ήδη της Ελλάδας, δεν μπορούσε να δεχτεί τους Κρήτες στη βουλή, καθώς τόσο η Τουρκία όσο και η Ευρώπη αντιδρούσαν και απειλούσαν την Ελλάδα, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Μετά την παραίτηση του (τον διαδέχτηκε ο Αντώνιος Μιχελιδάκης), ο Χατζημιχάλης ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος της Επαναστατικής Συνέλευσης.

Ο μεγάλος επαναστάτης είχε γεννηθεί το 1831 και πέθανε στις 17 Ιουλίου του 1916. Εκτός από το τουφέκι έπιανε συχνά και την πένα για να συγγράψει κείμενα, παρά το γεγονός ότι τα γράμματα του ήταν λίγα. Συνέγραψε τα απομνημονεύματά τους σε τέσσερις τόμους, ενώ εξέδωσε και επικολυρικό ποίημα για την επανάσταση του 1866, με τον τίτλο «Κρητικοπούλα».

Ουσιαστική η επαναστατική δράση του Χατζημιχάλη Γιάνναρη ξεκινά από τα 1855, όταν μαζί με τον εξάδελφό του, επίσης Μιχάλη Γιάνναρη ή Γιανναράκη (Γιανναρομιχελή), επιτέθηκαν σε μια ομάδα Τούρκων αγάδων οι οποίοι διασκέδαζαν έξω από τα Χανιά, χλευάζοντες τους χριστιανούς. Κορυφώθηκε κατά τη μεγάλη επανάσταση του 1866-69, στην οποία έχασε και δύο από τους αδελφούς του, τον Αντώνιο και Παναγιώτη. Ο Χατζημιχάλης συμμετείχε σε όλα τα επαναστατικά κινήματα μέχρι το 1897 -98, όταν η Κρήτη απελευθερώθηκε, αλλά και στους αγώνες που έγιναν στη διάκρεια της Κρητικής Πολιτείας για την ένωση.

ΠΗΓΗ
Εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ

http://www.patris.gr/articles/170422?PHPSESSID=#.VbC87bUoER8