Ο επίσημος Εθνικός Ύμνος της Κρητικής Πολιτείας (1898-1913) σε στίχους του ποιητή Ιωάννη Πολέμη
και σύνθεση του μουσουργού Διονυσίου Λαυράγκα.
Είναι παντελώς ξεχασμένος πια, και τελείως άγνωστος στους σημερινούς Κρητικούς.
(Ενω δεν γνωρίζω καν να σώζεται κάποιο ηχητικό ντοκουμέντο του Ύμνου.)
όμως στην ιστορική μνήμη των Κρητών έχει επικρατήσει το πασίγνωστο εμβατήριο "Από φλόγες η Κρήτη ζωσμένη", κι ομολογώ ότι αυτό ίσχυε και για μένα, καθώς ήμασταν γαλουχισμένοι με αυτήν την ιδέα από τα χρόνια του Δημοτικού ,
όταν το τραγουδούσαμε στης εθνικές επετείους.
Τελικά αξιωθήκαμε να μάθουμε ότι ο δημιουργός των στίχων του αγαπητού μας εμβατήριου είναι ο Χίωτης ποιητής Γεώργιος Παράσχος. Οι στίχοι του οποίου αργότερα μελοποιήθηκαν ως θούριος από τον μουσικοσυνθέτη Σπυρίδωνα Καίσαρη και ενσωματώθηκαν στο μελόδραμα του, « Ολονυκτία της Κρήτης »
Εδώ που στη φτέρη τ’ αηδόνι πλανάται,
να στήσομε ελάτε αδέρφια χορό
και στου ήλιου τα πρώτα διαμάντια
ριχνόμαστε αγνάντια σε Τούρκων σωρό.
Από φλόγες η Κρήτη ζωσμένη
Τα βαριά της τα σίδερα σπα
Και σαν πρώτα χτυπιέται, χτυπά
Και γοργή κατεβαίνει.
Με μεγάλο, θεόρατο δόρυ
Όλη νιάτα πετά και ζωή
Και σε τόση φωτιά και βοή
Τρέμουν δάση και όρη.
Όπου ρίξει θολή τη ματιά της,
Χίλια όπλα στις ράχες λαλούν
Και χιλιάδες πετούν πυροβολούν
Τουρκομάχοι μπροστά της.
Τιμημένο σπαθί ξεγυμνώνει
Μα ο σουλτάνος σπαθί δεν
γροικά
Το βαρύ της χέρι χτυπά
Και η ματιά της λαβώνει.
Xτύπα, χτύπα της θάλασσας
Σούλι!
Χτύπα κόρη γλυκειά του
γιαλού!
Εδώ οι άνδρες παλαίουν,
Αλλού ζουν ως γυναίκες ή δούλοι.
Από εδώ Σεληνιώτες Λακκιώτες
από εκεί στη φωθιά Σφακιανοί
να βουίζει παντού μια φωνή
σταις σπαθιαίς μας ταις
πρώτες.
Μια θέση επίσης για τον ύμνο της Κρήτης διεκδικεί πανάξια και το
χιλιοτραγουδισμένο θρυλικό ριζίτικο «Πότες θα κάμει ξεστεριά ». Έχοντας κι αυτό
με την σειρά του την δική του παράδοξη ιστορία.
Ίσως ώμος και να μην την έχει,
αλλά να παρασύρεται κι αυτό από την δίνη της γενικής αποδόμησης ενός κόσμου που αγαπήσαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μην πυροβολείτε ασκόπως