Η μάχη των κεραμειών
Το θλιβερότερο σκοπό που 'χω τραγουδισμένο
θα τραγουδίξω αδέρφια μου με μάτια δακρυσμένα.
Απου καρδιά 'χει σίδερο βαμένη με τ'ατσάλι
και 'κείνος θα συγκινηθεί και θα πονέσει πάλι.
Κι' όπου 'ναι Κρητικού καρδιά απου'ναι ραγισμένη
με τση σκλαβιάς τα βάσσανα ξεροτσηγαριασμένη.
Θα κλάψει εκείνους τους γονιούς που βλέπαν τα παιδιά τους
όταν τα τουφεκίζανε εκεί στη μια μεριά τους.
Να' ναι πατέρας και παιδί να το σφιχταγκαλιάζει
και να τους τουφεκίζουνε ποιός δεν αναστενάζει.
Αδέρφια δυο και τέσσερα στη μιά γραμμή στεμμένα
να τα σκοτώνου οι Γερμανοί να πέφτου μαζεμένα.
Η στου θανάτου τη στιγμή να διπλοχαιρετιούντε
τ'αδέρφια ν'αγκαλιάζουντε και να γλυκοφιλιούντε.
Όποιος περάσει απο 'σας απ'της αγιάς τα μέρη
θα το διηγάτε πάντοτε εκείνο που δε ξέρει.
Θα δει το χώμα κόκκινο τα χόρτα ματωμένα ΄
και λάκους να 'χουνε κορμιά χιλιάδες κουκλομένα.
Θα δει 'να λάκκο τρομερό κόκκιν' αχνό να βγάζει
τα αίμα τω παλικαριώ στο λάκκο αυτό σωριάζει.
Κι΄όποιος περάσει και το δει τότε στο νου ντου βάνει
να πιάσει το τουφέκι ντου κι' ήρωας να πωθάνει.
Στα κεραμειά μαζώνουντε πολλές καρδιές Ελλήνω
να μοιάζει με κληρονομιά τω παλαιώ εκείνω.
Να δείξομαι στσι Γερμανούς πο' ο νους τους δε το βάνει
πως είμαστε απόγονοι του Δάσκαλου του Γιάννη.
Η το '44 δώδεκα Νοεμβρίου
που εβουήξαν τα βουνά σα χαλασμός κυρίου.
Χιλιάδες δεκατέσσερις του Γερμανού τ'ασκέρι
πάνε για να ριμάξουνε τω Κεραμιώ τα μέρη.
Βρίσκου λιοντάρια κρητικά εις τα κλαδιά κρυμένα
εκεί τους περιμένανε πολύ ξαγκριγιεμένα.
Πρωί πρωί τη κυριακή μέχρι τσ'οχτώ η ώρα
διακόσους σκύλους γερμανούς βάνου στη νεροφόρα.
Αέρα το τραβούσαμε ελάτε βρε χαμένοι
να πέσομαι ηρωικά και όχι παραδωμένοι.
Έτσα 'ναι ο θάνατος γλυκός και τονε προτιμούμε
σήμερο την αξία σας τα Κεραμειά ν δούνε.
Στη παναγία απέναντι σ'ένα υψωματάκι
έκεια τονε σκοτώσανε το Χρήστο το Περάκη.
Το όνομα του αθάνατο θα 'ναι στην ιστορία
ήτο του Μάρκου αδερφός που 'χαι μεγάλη αξία.
Ο Μάρκος με το θάρρος του και με τα σκέδια ντου
εσκότωνε τσι Γερμανούς στη περιφέρεια ντου.
Γερμανοφά τον βγάλαμε κι' έτσι γροικάτε ακόμα
ενοματάρχης ήτονε και τίμηζε το σώμα.
Ο Μάρκος με το θάρρος του κι άν ήθελε μιλήσει
γυναίκα να τον άκουγε ήθε να πολεμήσει.
Κι' ούλα τα καταρθόματα του Μάρκου να θυμίσω
ολόκληρα ευαγγέλια του τύπου θα γεμίσω.
Μα 'ναι πολλά δε γράφουντε και πρέπει να τ'αφήσω
τη μάχη τη κεραμιανή πάλι να συνεχίσω.
Είναι στο κλεφτοπέρασμα ένα μανουσελάκι
κατάγεται απ'τα Σφακιά μ'ένα μανουσακάκι.
Εκεί στις πέτρες βρίσκεται το αίμα ντου χυμένο
και τ'όμορφο ντου το κορμι στο χώμα κουκλομένο.
Εκεί πιο πέρα είδαμε πεσμένο το Κουτρούλη
που τονε λυπηθήκαμε και τονε κλάψαμ' ούλοι.
Απου τραγούδιε κι'έλεγε με γέλιο εις το στόμα
είναι τιμή να πέσομε στο καμπιανό μας χώμα.
40 είναι οι καμπιανοί η τσ'αντιμετωπίζω
κι'απο τη μέση του χωριού οπίσω τσι γυρίζω.
Στέκει ο γέρος ο ξιρής τ'όμορφο παληκάρι
ση πόρτα ντου και πολεμά σαν άγρια λιοντάρι.
Σαν είδε πως εμκήκενε ο σκύλος στο χωριό ντου
έπιασε το τουφέκι ντου κι' έκαμε το σταυρό ντου.
Έπιασε το τουφέκι ντου και στο μυαλό του βάνει
πως είναι δόξα και τιμή στο σπίτι να ποθάνει.
Ετρέχανε οι βάρβαροι στο σπίτι του να μπούνε
να τ'αφερέσου τη ζωή και να τον τυραννούνε.
Μα απο τη πόρτα ο ξιρής του πρώτου του ξαμώνει
και τονε βρίσκει στη καρδιά και ΄χαμες τον ξαπλώνει.
Τότε με λύσα οι Γερμανοί το σπίτι το κυκλόνου
χειροβομβίδες του πετού με δε τονε σκοτώνου.
Ούλο το σπίτι άρπαξε μόνο σε μια γωνιά
στέκει ο γέρος ψύχριαμος με δίχως αγωνία
Πάλι με τρόπο ο Ξιρής θέση στη πόρτα πιάνει
σκοτώνει και το δεύτερο το θάρρος του δε χάνει.
Οι Γερμανοί φοβήθηκαν λίγο απομακρυθήκα
τραματισμένο το Ξιρή στη χέρα τον αφίκα.
Κι 'ένα κορίτσι στείλανε και του Ξιρή μεινούνε
να παραδώσει τ'όπλο του για να τον σεβαστούνε.
Να παραδώσει τ'όπλο του θέλου του κάνου χάρη
μα δε τονε σκοτώνουνε γιατι'ναι παληκάρι.
Κι' όμως τους απαντά κι'αυτός με ύφος αντρειομένο
ας έρθου να το πάρουνε μα 'γω τσι περιμένω.
και ξαναβάνουνε φωθιά π' ούλο το σπίτι πιάνει
μα το Μιχάλη ο Θεός δε θέλει να ποθάνει.
Πάλι με τρόπο ο Ξιρής του τρίτου του ξαμώνει
και πέρνει του τη κεφαλή για πάντα τον λαβώνει.
Τους τρεις νεκρούς οι Γερμανοί στα χέρια ντος κρατούνε
και φοβιθήκα το Ξιρή και οπισθοχωρούνε.
Της Τρίτης το απόγευμα τους πήραμε κυνήγι
και τρεχανε οι άναντροι όποιος μπορεί να φύγει.
Μα έμείς επολεμήσαμε με τα μικρ' άρματα μας
και με το πόνο το βαρη που 'χαμε στη καρδιά μας
Μόνο με το τουφέκι μας και με τσι λίγες σφαίρες
αλληλοβοιθιούμαστε στσι δύσκολες ημέρες.
Ψιστίκαμε ως ψίνετε η πέτρα στο καμίνι
μα η Ελλάδα έζησε αχνίζει μα δε σβήνει
Μυρίζω τα τα λίθαργα ανθίζουν τα κλαδιά της
γιατί 'ζησε παντοτινά για την ελευθεριά τζη.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
"Στις 12 Νοέμβρη του '44 ο Γερμανός Διοικητής του φρουρίουΚρήτης ξεκίνησε ολομέτωπη επίθεση εναντίον του 14ου συντάγματος του ΕΛΑΣ με σκοπό να το διαλύσει, όπως έλεγε. Η μάχη της Παναγιάς, που έγινε από τις 12 ως τις 14 Νοεμβρίου 1944 ήταν μια από τις μεγαλύτερες μάχες που έδωσαν οργανωμένες ομάδες Εθνικής Αντίστασης στην Κρήτη.
Με τη σπουδαία νίκη του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ) η μάχη της Παναγιάς, απέδειξε πως μπορούσαν να συντριβούν ολοκληρωτικά οι γερμανικές δυνάμεις που είχαν μείνει στην περιφέρεια Χανίων“
Με τη σπουδαία νίκη του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ) η μάχη της Παναγιάς, απέδειξε πως μπορούσαν να συντριβούν ολοκληρωτικά οι γερμανικές δυνάμεις που είχαν μείνει στην περιφέρεια Χανίων“
H μάχη της Παναγιάς ήταν από τις πιο σημαντικές διότι ήταν η μεγαλύτερη από όλες τις μάχες και συγκρούσεις του στρατού. Παράλληλα ήταν σημαντική και για την ένοπλη δραστηριότητα του ΕΛΑΣ στον νομό Χανίων. Ο ΕΛΑΣ την περίοδο της κατοχής έδωσε 17 μάχες και ένοπλες συγκρούσεις με τους κατακτητές, τα προδοτικά τάγματα ασφαλείας όμως αυτή η μάχη ήταν από τις μεγαλύτερες σε διάρκεια αλλά και σε δυσκολία λόγω του εξοπλισμού του κατακτητή, με θωρακισμένα αυτοκίνητα και τανκς, υποβοηθούμενοι από μεγάλη δύναμη πυροβολικού.
Στη μάχη της Παναγιάς πήραν μέρος 600 περίπου Ελασίτες κι ένα τμήμα ανταρτών της ΕΟΚ. Σκοτώθηκαν 9 Ελασίτες και τραυματίστηκαν 20. Ο αριθμός των Γερμανών που πήραν μέρος στην επιχείρηση όσο κι ο αριθμός των νεκρών είναι άγνωστος.
Η μάχη της Παναγιάς ήταν η μεγαλύτερη κατά παράταξη μάχη που έδωσε ο ΕΛΑΣ Κρήτης. Μαζί με τη μάχη της Κρήτης της οποίας αποτελεί συνέχεια, με την αντιστασιακή δραστηριότητα όλων των πατριωτικών οργανώσεων, τα ολοκαυτώματα και τις εκτελέσεις, συνθέτουν το κεφάλαιο της Αντίστασης της Κρήτης, που παίρνει ιδιαίτερη θέση στην πολυτάραχη ιστορία του νησιού μας.
Στο χωριό Παναγιά Κεραμειών έχει στηθεί μεγαλόπρεπο μνημείο στη μνήμη των πεσόντων αγωνιστών και της εθνικής αντίστασης.
Η μάχη της Παναγιάς ήταν η μεγαλύτερη κατά παράταξη μάχη που έδωσε ο ΕΛΑΣ Κρήτης. Μαζί με τη μάχη της Κρήτης της οποίας αποτελεί συνέχεια, με την αντιστασιακή δραστηριότητα όλων των πατριωτικών οργανώσεων, τα ολοκαυτώματα και τις εκτελέσεις, συνθέτουν το κεφάλαιο της Αντίστασης της Κρήτης, που παίρνει ιδιαίτερη θέση στην πολυτάραχη ιστορία του νησιού μας.
Στο χωριό Παναγιά Κεραμειών έχει στηθεί μεγαλόπρεπο μνημείο στη μνήμη των πεσόντων αγωνιστών και της εθνικής αντίστασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μην πυροβολείτε ασκόπως