Οχυρά Θέση Κρήτης

Στις 7 Οκτωβρίου 1944 αποβιβάστηκαν στην Πελοπόννησο οι πρώτες Αγγλικές στρατιωτικές δυνάμεις. Τα Γερμανικά στρατεύματα αποχώρησαν από την Αθήνα στις 12 Οκτωβρίου.

Η Ελληνική κυβέρνηση έφθασε στην Αθήνα στις 18 Οκτωβρίου και ανέλαβε τα καθήκοντα της. Όλη η Ελλάδα είχε απελευθερωθεί εκτός της λωρίδας από την Γεωργιούπολη μέχρι το Καστέλι Κισάμου που ονομαζόταν ΟΧΥΡΑ ΘΕΣΗ ΚΡΗΤΗΣ και κατείχαν ακόμα οι Γερμανοί.

Τα ανταρτικά στρατιωτικά σώματα που ανήκαν στην εθνικόφρονα ΕΟΚ αλλά κατά μέγα μέρος στον EΛΑΣ συνέχισαν τις αψιμαχίες με τους Γερμανούς. Γράφει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Γ.Μαργαρίτης Ο ΕΛΑΣ μόλις συγκέντρωσε τις δυνάμεις του άρχισε να πιέζει τις Γερμανικές γραμμές. Στις μάχες αποδείxτηκε ότι οι αντάρτες δεν ήταν σε θέση να απειλήσουν τους ισχυρά εξοπλισμένους και περιχαρακωμένους Γερμανούς.

Οι 17.000 στρατιώτες του αξονα -11.800 Γερμανοί και 4.700 Ιταλοί φασίστες- που παρέμειναν εγκλωβισμένοι στην «Οχυρά θέση Κρήτη», οργάνωσαν την επικράτειά τους ανάμεσα στους ορεινούς όγκους των Λευκών Ορέων και στην παραλία, σε μήκος περίπου εξήντα χιλιομέτρων από τη Γεωργιούπολη, στα ανατολικά, μέχρι τα Πλακάλωνα, στον Κίσσαμο, στα δυτικά. Στις 22 Οκτωβρίου, μόλις οργανώθηκε ο θύλακας, ο Γερμανός διοικητής ανακοίνωσε στους κατοίκους των Χανίων ότι το κατοχικό καθεστώς θα συνεχιζόταν, όπως και πριν..., Στην πράξη, το καθεστώς που διατηρήθηκε ήταν σαφώς πιο ήπιο από ότι πριν, πολύ περισσότερο που κατακτητές και κατακτημένοι ήσαν πλέον υποχρεωμένοι να ζουν σε ένα καθεστώς απόλυτα κλειστής οικονομίας, στηριγμένοι στους περιορισμένους πόρους της περιοχής. Τα πορτοκάλια της πεδιάδας, το ελαιόλαδο, το αλάτι, οι πατάτες και τα κοπάδια των ορεινών στήριξαν την επιβίωση όλων, δημιουργώντας ένα πλέγμα ιδιόμορφων συναλλαγών, βασισμένων στην ανταλλαγή ή στον εκβιασμό των μεν από τους δε, όπου αυτό γινόταν δυνατό. Καθώς οι στρατιώτες πεινούσαν, οι κλοπές και ειδικά οι ζωοκλοπές έγιναν τρέχουσα πρακτική, ενώ αναπτύχθηκαν υπόγεια συστήματα συναλλαγών, μια εκτεταμένη μαύρη αγορά, όπου πρωταγωνιστούσαν οι Ιταλοί στρατιώτες. Ανταλλάσσονταν τα πάντα, ακόμα και όπλα και πυρομαχικά, από αυτά που βρίσκονταν άφθονα στην «Οχυρά θέση», καθώς εκεί συγκεντρώθηκε όλος ο οπλισμός των ισχυρών, πριν από την υποχώρηση, κατοχικών δυνάμεων ολόκληρου του νησιού. Στα όρια του θύλακα υπήρχαν ισχυρά, ανταρτικά, στρατιωτικά σώματα, που ανήκαν είτε στην «εθνικόφρονα» ΕΟΚ (Εθνική Οργάνωσης Κρήτης), είτε στον αριστερό ΕΛΑΣ. Η πιθανότητα να περιέλθουν στον τελευταίο τα όπλα της γερμανικής φρουράςή έστω σημαντικό τμήμα τους αποτελούσε σταθερό εφιάλτη των κυβερνητικών παραγόντων της Αθήνας και των Βρετανών

Από την πλευρά τους οι Γερμανοί οργάνωναν επιθέσεις σε περιοχές των ανταρτών με κορυφαία εκείνη στα Κεραμειά στις 11 Νοεμβρίου 1944 ( την μεγαλύτερη εκ παρατάξεως μάχη στην κατοχή ). Στις 8 Δεκεμβρίου επιτέθηκαν στον Βαφέ Αποκορώνου, ενώ μέχρι την αναχώρηση τους από το νησί εκτέλεσαν 23 πατριώτες στην Αγιά..  

Στις 14 Νοεμβρίου 1944 ο Γερμανός Στρατηγός Μπέντακ 

εξέδωσε προκήρυξη στην οποία μεταξύ άλλων έγραφε : «…Oι κομμουνιστικές συμμορίες εις τον χώρο νοτίως των Χανίων χτυπήθηκαν κατά κράτος τόσον βαρέως ώστε τα Χανιά δεν πρέπει να φοβούνται πλέον καμιά κομμουνιστική επίθεση. Κρητικέ λαέ με αυτές τις πολεμικές επιχειρήσεις τους οι Γερμανικές Δυνάμεις σε απαλλάσσουν από την αιτία των ανησυχιών και των φόβων σου με τις οποίες είχες καταληφθεί….». Έκλεινε την προκήρυξη του με μια προειδοποίηση στον Βελεγρή ( Εθνικ. Ομαδ. Κρήτης) που είχε την έδρα του στα Μεσκλά να μην ενοχλεί τους Μελανοχίτωνες Ιταλούς και να μην τους παροτρύνει σε λιποταξία ειδάλλως θα τον βαρύνει το αίμα των στρατιωτών του τάγματος του και τα δάκρυα των γειτονικών χωριών.

Τον χειμώνα, οι δυνάμεις των ανταρτών συρρικνώθηκαν εξαιτίας της σοβαρής επισιτιστικής κρίσης που ξέσπασε στο νησί, καθώς και των γενικότερων πολιτικών εξελίξεων. Πάντως οι δυνάμεις αυτές εξαιρέθηκαν από τη Συμφωνία της Βάρκιζας, που πρόβλεπε τον αφοπλισμό των ανταρτών, και ο οπλισμός τους, όπως και αυτός που αγοραζόταν από τους πολιορκημένους, διασκορπίστηκε τελικά στο νησί.
 Οι επιδρομές των στρατιωτών στα χωριά σε αναζήτηση πουλερικών, κρασιού, λαδιού και άλλων χρήσιμων, αποτελούσε τη συνηθισμένη αφορμή για αψιμαχίες. Στο τέλος του χειμώνα, οι προύχοντες των Χανίων, με επικεφαλής τον μητροπολίτη Αγαθάγγελο Ξηρουχάκη, μεσολάβησαν ώστε να στείλει από την Αθήνα η ελληνική κυβέρνηση ένα φορτίο χαρτονομισμάτων, δραχμών, ώστε να μπει κάποια τάξη στις συναλλαγές...

ΠΗΓΕΣ 

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathglobal_2_10/10/2004_1283349

http://www.patris.gr/articles/156693?PHPSESSID=6o24stn0ock7f4q7qlb2r8kts3

http://www.diplomatikoperiskopio.com/

Ο πόλεμος έχει τελειώσει, αλλά η γερμανική κατοχή συνεχίζεται στα Χανιά, όπου οι Άγγλοι χρησιμοποιούν τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους, μαζί με πιστές στους ίδιους δυνάμεις, για να εξουδετερώσουν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Μέσα σ΄ αυτό το κλίμα σύγχυσης και εμφύλιας βίας προβάλλει το ερώτημα: πόσο απέχει το δίκιο από το άδικο;

 ΠΗΓΗ :http://www.tanea.gr/default.asp?pid=30&ct=19&artid=4609563

Στη σκακιέρα των ισχυρών αυτού του κόσμου , οι κινήσεις των πιονιών ισοδυναμούν με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα , αλλά αυτό είναι το λιγότερο πού τους νοιάζει . Γι αυτούς το σημαντικότερο στην ειρήνη και στον πόλεμο, είναι η εξουσία , ο πλούτος και η δύναμη.