Αυτοκρατορία τη Τραπεζούντος

Η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας ήταν μια μοναρχία που άκμασε από το 13ο έως το 15ο αιώνα, αποτελούμενη από τη μακρινή βορειοανατολική γωνία της Μικράς Ασίας και τη νότια Κριμαία. Δημιουργηθείσα αρχικά κατά τη διάρκεια μιας εξέγερσης εναντίον του σφετερισμού του αυτοκρατορικού θρόνου από τους εγγονούς του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Α Κομνηνού΄, η Τραπεζούντα έγινε Βυζαντινό Ελληνικό διάδοχο κράτος που ιδρύθηκε μετά την πτώση της Ανατολικής Ρωμαϊκής (Βυζαντινής) Αυτοκρατορίας κατά την Δ΄ Σταυροφορία, μαζί με την Αυτοκρατορία της Νίκαιας και το Δεσποτάτο της Ηπείρου.

Οι Αυτοκράτορες της Τραπεζούντας έθεταν τις αξιώσεις τους για τον Αυτοκρατορικό θρόνο επί δεκαετίες μετά την ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τη Νίκαια το 1261. Η μοναρχία της Τραπεζούντας υπήρξε το μακροβιότερο από τα βυζαντινά διάδοχα κράτη. Το Δεσποτάτο της Ηπείρου σταδιακά υποβαθμίστηκε και καταλήφθηκε για λίγο από την αποκατασταθείσα Βυζαντινή Αυτοκρατορία γύρω στα 1340, στη συνέχεια έγινε Σερβική κτήση και αργότερα κληρονομήθηκε από τους Ιταλούς, καταλήγοντας τελικά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1479, έχοντας προ πολλού πάψει να διεκδικεί τον Βυζαντινό θρόνο. Ενώ η Αυτοκρατορία της Νίκαιας είχε γίνει η αναστημένη βυζαντινή αυτοκρατορία, έπαψε να υπάρχει το 1453 με την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας επέζησε μέχρι το 1461 όταν ο Οθωμανός Σουλτάνος Μωάμεθ Β΄ την κατέλυσε μετά από πολιορκία ενός μηνός και αιχμαλώτισε τον ηγεμόνα της και την οικογένειά του. Το Κριμαϊκό Πριγκιπάτο της Θεοδωρούς, παρακλάδι της Τραπεζούντας, επέζησε άλλα 14 χρόνια και υποτάχθηκε στους Οθωμανούς το 1475.


ΠΗΓΗ
Αναδημοσίευση απόσπασματος από την
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A4%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82
Χάρτης
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Byzantium1204-el.svg#/media/Αρχείο:Byzantium1204-el.svg
Σημαια
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Banner_of_the_Empire_of_Trebizond.svg#/media/Αρχείο:Banner_of_the_Empire_of_Trebizond.svg

Συγκρούσεις Βυζαντινοσελτζουκικές, 1045-1073

Μαρκούρης Γιάννης, «Συγκρούσεις Βυζαντινοσελτζουκικές, 1045-1073», 2003,

Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μ. Ασία

URL: http://www.ehw.gr/l.aspx?id=6254

1. Ιστορικό πλαίσιο. Το βυζαντινό κράτος τον 11ο αι.

2. Η εμφάνιση των Σελτζούκων Τούρκων

3. Οι πρώτες βυζαντινοσελτζουκικές συγκρούσεις 1045-1054

4. Οι σελτζουκικές επιδρομές στη Μικρά Ασία (1055-1067)

5. Η διείσδυση των Σελτζούκων στα βυζαντινά εδάφη (1068-1073)

Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΜΥΡΙΟΚΕΦΑΛΟ (1176)

Κέντρο Ανατολικών Σπουδών

 «Η μάχη στο Μαντζικέρτ, τω 1071, κατήνεγκε θανάσιμον πλήγμα εις την βυζαντινήν κυριαρχίαν εν Μικρά Ασία…Η μάχη του Μυριοκεφάλου, τω 1176, ηφάνισεν οριστικώς την τελευταίαν ελπίδα του Βυζαντίου να εξώση εκ της Μικράς Ασίας τους Τούρκους».

17 Σεπτεμβρίου 1176

Ήττα στο Μυριοκέφαλο της Μικράς Ασίας

ΠΗΓΗ
http://www.kans.gr/

http://www.kans.gr/17-%CF%83%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-1176-%CE%AE%CF%84%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%BF%CE%BA%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BF-%CF%84%CE%B7/

Μάχη Μαντζικέρτ, 1071. Η αρχή του τέλους της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Η ταπείνωση του Ρωμανού Διογένη από τον Αλπ Αρσλάν

«Μάχη Μαντζικέρτ,1071»
Μαρκούρης Γιάννης
Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Κωνσταντινούπολη
URL: http://www.ehw.gr/l.aspx?id=5256

ΠΗΓΗ

http://constantinople.ehw.gr/forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaId=5256

φώτο 

Boccace, De Casibus - Bibliothèque nationale de France, manuscrit Français 232, folio 323, Κοινό Κτήμα, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1551440

Aνάμεσα από τις συμπληγάδες.

Αληθινά πόσο θαυμαστό μοιάζει, αν αναρωτηθεί κανείς, πως γίνεται; μέσα από μια μακραίωνη και εντονότατη πολυπολιτισμική πίεση, και όχι μόνο, που υφίσταται αυτή η γωνιά του κόσμου ανάμεσα από τις συμπληγάδες Ανατολής, Δύσης.
Ενόσω ακρωτηριασμένη βρίσκεται υπό διαρκή απειλή από τις ορδές του επεκτατικού ισλαμισμού από την μια. Αλλά και την καθολικά συντριπτική υπεροχή της ήδη προ πολλού εκσυγχρονισμένης Δύσης, σε ρόλο ποδηγέτη, από την άλλη.
Το πώς; τελικά αυτός ο γεωπολιτικά συμπιεσμένος τόπος, πραγματικό αμόνι στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, όχι μόνο δεν συνθλίβεται και δεν κονιορτοποιείται αλλά διαρκώς καταφέρνει να γεννά κι από τους αιώνες να αναγεννάτε.

Αντί υστερόγραφου:

Ευσεβείς πόθοι για περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις, αλλά επειδή δεν ζούμε στην εποχή του ρομαντισμού, δεν μπορώ να μην λαβαίνω υπόψη την κρατούσα τάση της περιρρέουσας ιστορικής αντίληψης.

Με μια διαφορετική ανάγνωση των πραγμάτων, υπό τους όρους του σύγχρονου ορθολογικού ρεαλισμού, και κάτω από τα αντικειμενικά πλαίσια, που πλέων εύκολα αντιλαμβανόμαστε όλοι, το πόσο πολύ έχουμε ξεδοντιαστεί, θα αρκούσε πλέων δυστυχώς να ειπωθεί, ότι αν βρεθεί ανάμεσα στην σύγκρουση των βουβάλων, τότε όσο μικρότερο είναι το βατράχι τόσο το καλλίτερο για αυτό.