Ενός κακού μύρια έπονται…

Δυστυχώς έτσι ακριβώς είναι, όλο το ζόρι είναι να μην σε βάλει από κάτω, γιατί μετά δεν παύουν να σε πλακώνουν τα βάσανα. Κάπως έτσι φαίνεται ότι συμβαίνει κατά πως αναφέρουν οι ειδήσεις και με το μοιραίο ναυάγιο του Τιτανικού, λες και δεν του ‘φταναν τόσα χτυπήματα της μοίρας, αλλά όπως λίαν προσφάτως μετά θλίψεως πληροφορούμαστε σύμφωνα με τα αφιερώματα καθ΄ όλα έγκριτων ΜΜΕ, ότι πλέον βρίσκεται «Σε κίνδυνο το ναυάγιο του ιστορικού πλοίου».

STOP WAR or GO ?

Οι New York Times καλούν τις ΗΠΑ να σκεφθούν «το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία»

Ειδικά επιλεγμένα άρθρα γνώμης, πληροφορίες, σενάρια, αναλύσεις και άλλα πολλά αφηγήματα εγκεκριμένα από ειδικούς και ειδήμονες , διανθισμένα με τις κατάλληλες λέξεις, φράσεις κλισέ και εικόνες, αναπαράγονται καθημερινά και αναδημοσιεύονται απαράλλακτα σε όλον τον διεθνή τύπο, ώστε να ενημερώνεται ανεξάρτητα πλουραλιστικά και καταλλήλως η κατά τα άλλα πάντοτε αντικειμενικά πληροφορημένη κοινή γνώμη.

Σπάνιες γαίες, στην έρημη γη.

Εάν σκεφτείτε ότι είναι κάπως παραπλανητικός αυτός ο τίτλος θα έχετε δίκιο, αφού με οχτώ δισεκατομμύρια (8.000.000.000) και πλέων ανθρώπινες ψυχές στοιβαγμένες στον πλανήτη, χωρίς να περιλαμβάνονται τα καταδικασμένα υπολείμματα από την άγρια βιοποικιλότητα που έχουν προς ώρας απομείνει ζωντανά, θα μου πείτε που την βλέπεις την ερημιά. Πράγματι, παραδέχομαι ότι εξετράπην με αυτήν την υπερβολική μεν, αλλά θα ΄λεγα ''χαριτωμένη πινελιά '' καταστροφολογίας. Αλλά εδώ που τα λέμε έχω και ΄γω τα δίκια μου, θες «χάριν ποιητικής αδείας», θες για να πετύχω ρίμα, είτε θες για να συγχρονιστώ με το γενικό κλίμα καταστροφολογίας που επικρατεί σε αυτούς τους ύστατους χρόνους της αποκάλυψης. Με την μια κρίση να μας βαράει απανωτά πίσω από την άλλη, έχουμε σκύψει το κεφάλι και αφεθήκαμε ελπίζοντας κάπου να μας βγάλει. Εξάλλου για ποιο μέλλον να μιλήσεις πια ; όταν για μεγάλο χρονικό διάστημα ζούμε βιώνοντας καθημερινά απειλές με τα χειρότερα σενάρια τρόμου, είτε από ανεξέλεγκτες πανδημίες θανατηφόρων ιών, είτε μέσω απειλών ολοκληρωτικού αφανισμού της ανθρωπότητας από μια γενικευμένη σύρραξη πυρηνικού ολέθρου. Τι τα ΄θέλα και τα ξεσκάλισα τώρα όλα αυτά, ξεφεύγοντας εντελώς από το θέμα μου, που δεν είναι άλλο από αυτό που λέει το πρώτο μισό του τίτλου «Σπάνιες γαίες», περί αυτών λοιπών προτείνω δυο ενδιαφέρουσες ιστοσελίδες μέσω των παρακάτω υπερσυνδέσμων :

Σπάνιες Γαίες (REEs): άφθονες μεν, σπάνιες δε.

Οι σπάνιες γαίες αιτία πολέμων του 21ου αιώνα.

Επίσης παραθέτω παραπλήσια θέματα που να συνάδουν με ολόκληρο τον τίτλο.

Ερημοποίηση

Γιατί η Γη έχει ερήμους;

Η πύλη για τον Ελληνικό Ορυκτό Πλούτο.

Η καταγωγή.

Τώρα, ούτως η άλλος γίνεται μύλος, αλλά ανατρέχοντας στην σχετική αρθρογραφία σε έναν σχετικά ανυποψίαστο χρόνο, τότε όπου η όποια παράθεση παρόμοιων ανεξιχνίαστων υποθέσεων, η αμφισβητούμενων ιστορικών απόψεων, μάλλον δεν προκαλούσε, ούτε προξενούσε, και γενικά δεν εμπλέκετο τόσο άμεσα με την προπαγανδιστική σκοπιμότητα.

Θεόφιλος Χατζημιχαήλ (1868-1934)

Αφιέρωμα στον λαϊκό ζωγράφο Θεόφιλο Χατζημιχαήλ 
(Εργασία Σοφίας Ντρέκου)

 Ένας ζωγράφος εφάμιλλος του εαυτού του. 

«Τον Θεόφιλο τον παίρνω σαν ζωγράφο που με τη ζωγραφική του είπε αυτά ακριβώς που παρέλειψαν να πουν οι ανακαινιστές της ελληνικής ζωγραφικής του 19ου αιώνος, των οποίων το έμβλημα υπήρξε το "εφάμιλλον των ευρωπαϊκών"»

Γύριζε

Το ποίημα γράφτηκε το 1908 από τον Κωστή Παλαμά, όπου περιγράφει με δραματικό τρόπο την απόγνωσή του για την κατάντια της χώρας.
«Στην αρχή του 20ου αιώνα, η Ελλάδα ήταν μια χώρα χρεοκοπημένη, ταπεινωμένη και διαλυμένη οικονομικά και κοινωνικά. Μόλις στεκόταν στα πόδια της με την οικονομική “βοήθεια”-με το αζημίωτο φυσικά- των ξένων, στους οποίους είχε ουσιαστικά εκχωρήσει την εθνική της κυριαρχία. Ανίκανοι πολιτικοί ηγέτες κι ένας ταλαιπωρημένος λαός, που πολιτικάντηδες δημαγωγοί εύκολα τον έσερναν από τη μύτη- συνέθεταν ένα ζοφερό σκηνικό.

Σοι ἡ πόλις σου.

Τῇ ὑπερμάχῷ στρατηγῷ τὰ νικητήρια,
ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου, Θεοτόκε,
ἀλλ' ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον,
ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
ἵνα κράζω σοί,
Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς και οι μαθητευόμενοι μάγοι.

Μισελληνισμός

«…μια σταγόνα αμερικανικού αίματος αξίζει περισσότερο από το αίμα των Ελλήνων όλου του κόσμου.»

Αφελληνισμός

Ελληνωνύμων ενεργός αφελληνισμός

Χρήστος Γιανναράς

Ο γλωσσικός αφελληνισμός

ΓιάννηςΚαλιόρης

Αποελληνισμός

Dehellenization

Εξελληνισμός του Χριστιανισμού
ή εκχριστιανισμός του Ελληνισμού.

Σαράντος Καργάκος

Ο εξελληνισμός του Χριστιανισμού.

"Ἐμοὶ μὲν ἡ πατρὶς ὄνειδος, σὺ δὲ τῇ πατρίδι·"

Εξελληνισμός

Hellenization

Ο Ελληνοέλληνας

Οι Νεοέλληνες είμαστε ένα γέννημα μπασταρδεμένο και νόθο. Ούτε ίπποι ούτε όνοι, ούτε όνισσες ούτε φοράδες. Είμαστε μούλοι. Δηλαδή μουλάρια. Και τα μουλάρια δε γεννούν.

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Γκέμμα» του Δημήτρη Λιαντίνη (κεφάλαιο «Ο Ελληνοέλληνας»)

Είμαστε ένας λαός χωρίς ταυτότητα. Με μια ιστορία που ο ίδιος τη νομίζει λαμπρή. Και απορεί, πώς και δεν πέφτουν οι ξένοι ξεροί μπροστά στο μεγαλείο της. Οι ξένοι όμως, σαν συλλογιούνται την ελληνική ιστορία, την αρχαία εννοώ, γιατί για τη νέα δεν έχουν ακούσει, και βάλουν απέναντι της εμάς τους Νεοέλληνες, φέρνουν στο μυαλό τους άλλες παραστάσεις. Φέρνουν στο μυαλό τους κάποιους καμηλιέρηδες που περπατούν στο Καρνάκ και στη Γκίζα. Τι σχέση ημπορεί να ‘χουν, συλλογιούνται, ετούτοι οι φελλάχοι του Μισιριού σήμερα με τους αρχαίους Φαραώ, και το βασιλικό ήθος των πυραμίδων τους;

ΘΟΥΚΙΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ

ΘΟΥΚΙΔΙΔΟΥ

ΙΣΤΟΡΙΑΙ

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Την ιστορίαν μου την έγραψα  ως θησαυρών παντοτεινόν και όχι ως έργον προωρισμένον να υποβληθή εις διαγωνισμόν και ν΄ αναγνωσθή εις επήκοον των πολλών, δια να λησμονηθή μετ΄ ολίγον...

( κλικ στον τίτλο)

 

Νεόφυτος ο έγκλειστος μιλά.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ /ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ, Γ΄

  Νεόφυτος ο έγκλειστος μιλά

 

... τῷ δὲ βασιλεί Ισαακίῳ κατακλείει ἐν καστελλίῳ καλουμένῳ Μαρκάππῳ.  Κατά δέ τοῦ ομοίου αὐτῷ Σαλαχαντίνου ἀνύσας μηδὲν ὁ ἀλιτήριος,  ἢνυσε τοῦτο καὶ μόνον, διαπράσας τὴν χώραν Λατίνοις,  χρυσίου χιλιάδων λιτρῶν διακοσίων.  Διὸ καὶ πολὺς ὁ ὀλολυγμός, καὶ ἀφόρητος ὁ καπνός, ὡς προείρηται, ὁ ελθὼν ἐκ τοῦ βορρᾶ… ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑΝ ΚΥΠΡΟΝ ΣΚΑΙΩΝ

 

Υπέρογκες αρχιτεκτονικές· Λαρίων Φαμαγκούστα Μπουφαβέντο· * σχεδόν σκηνικά.  Ήμασταν συνηθισμένοι να το στοχαζόμαστε αλλιώς το «Ιησούς Χριστός Νικά» πού ειδαμε κάποτε στα τείχη της Βασιλεύουσας, τα φαγωμένα από γυφτοτσάντιρα και στεγνά χορτάρια, με τους μεγάλους πύργους κατάχαμα σαν ενός δυνατού που έχασε, τα ριγμένα ζάρια. Για μας ήταν άλλο πράγμα ο πόλεμος για την πίστη του Χριστού και για την ψυχή του ανθρώπου καθισμένη στα γόνατα της Υπερμάχου Στρατηγού, πού ειχε στα μάτια ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης, εκείνου του πέλαγου τον καημό σαν ήβρε το ζύγιασμα της καλοσύνης. Ας παίζουν τώρα μελοδράματα στα σκηνικά των σταυροφόρων Λουζινιά  κι ας φλομώνουνε με τον καπνό που μας κουβάλησαν από το βοριά. Άσ’ τους να τρώγουνται και ν’ ανεμοδέρνουνται ωσάν το κάτεργο που δένει μούδες·  Καλώς μάς ήρθατε στην Κύπρο, αρχόντοι. Τράγοι και μαϊμούδες! * Εγκλείστρα, 21 Νοεμβρίου 1953 https://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=1&text_id=3183#

Ο Καημός της Ρωμιοσύνης και το ορφανό βασιλόπουλο.

Απο ποίηση

Με τον διφορούμενο τίτλο απο ποίηση, προτασσόμενο μπροστά από ελάχιστους στίχους από τον πλούσιο ποιητικό λόγο του Σεφέρη, παρατίθεται ο προβληματισμός του αρθρογράφου σχετικά με το ζήτημα της υπόστασης μας.

(Γιῶργος Σεφέρης - «Μυθιστόρημα» )*

Β´

… Ἄλλοτε μᾶς ἦταν εὔκολο ν᾿ ἀντλήσουμε εἴδωλα καὶ στολίδια
γιὰ νὰ χαροῦν οἱ φίλοι ποὺ μᾶς ἔμεναν ἀκόμη πιστοί.
Ἔσπασαν τὰ σκοινιὰ μονάχα οἱ χαρακιὲς στοῦ πηγαδιοῦ τὸ στόμα
μᾶς θυμίζουν τὴν περασμένη μας εὐτυχία:…

Γ´

Μέμνησο λουτρῶν οἷς ἐνοσφίσθης

Ξύπνησα μὲ τὸ μαρμάρινο τοῦτο κεφάλι στὰ χέρια
ποὺ μοῦ ἐξαντλεῖ τοὺς ἀγκῶνες καὶ δὲν ξέρω ποῦ νὰ
τ᾿ἀκουμπήσω.
Ἔπεφτε τὸ ὄνειρο καθὼς ἔβγαινα ἀπὸ τὸ ὄνειρο
ἔτσι ἑνώθηκε ἡ ζωή μας καὶ θα εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ ξαναχωρίσει…

 απόσπασμα

*(ἀπὸ τὴν ἔκδοση «Γιῶργος Σεφέρης, Ποιήματα», Ἴκαρος, 1989)

Ο καλός ο κακός ο άσχημος και ο θιγμένος.

Μέσα στο καθόλα κόσμιο διαδικτυακό περιβάλλων όπου συνήθως διαχειμάζω, ξάφνου άθελα μου κι όλος τυχαίος περιέπεσε στην αντίληψη μου ένας όχι και τόσο καθώς πρέπει διαλεκτικός ΄΄καυγάς΄΄. Έκ πρώτης σκέφτηκα να μην ανακατευτώ, επειδή ούτε λόγος μου πέφτει αλλά ούτε με αφορά, αναλογιζόμενος εδώ που τα λέμε συν της άλλης και την παροιμία «Όταν μαλώνουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια». ΑΛΛΑ ως γηγενής Έλλην βλέπεται, η ελληνώνυμος κατά άλλους, με τρώει και μένα η κούτρα μου και είπα να το εκμυστηρευτώ κατά κάποιο τρόπο. Όσο για την επικεφαλίδα που επέλεξα διευκρινίζω προς αποφυγή παρανοήσεων, ότι εκτός από τον κλασικό τίτλο ταινίας που αυτόματος παραπέμπει στο κλίμα μονομαχίας, δεν υποδεικνύει ούτε υπονοεί πρόσωπα η καταστάσεις, μιας και τα κείμενα παραθέτονται με χρονολογική σειρά. Αυτά τα ολίγα από μένα, στην συνέχεια μπορείτε να απολαύσετε με την ησυχία σας τους μετρ του είδους να ανταλλάσουν πυρά κατά ριπάς αδειάζοντας αδυσώπητα κατά των αντιπάλων την καυστική τους μελάνι.

Μπορεῖ νά ξυριστήκαμε ἀλλά δέν ἐξελιχθήκαμε.

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης, αναδημοσιεύω ένα άρθρο του ιστορικού συγγραφέα Σαράντου Καραγάκου, με την μόνη διαφορά (και ας μου επιτραπεί αυτό), ότι εδώ το παραθέτω με τίτλο, από μια φράση που κλίνει το κείμενο του. Κείμενο το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «δημοκρατία»  με τίτλο: Προς νέα συστήματα ολοκληρωτικής εξουσίας.  ημερομηνία δημοσίευσης 6|01|2019, άρθρο που θα έμελλε να είναι το τελευταίο πριν αποχωρίσει από την μάχη.Όπως ο ίδιος έγραψε σὲ ἕνα ἰδιόχειρο σημείωμά του: «Δέν θά παραστήσω το σκληρό ἄντρα. Θά φύγω μέ ἔνα λυγμό. Ὄχι γιατί φεύγω ἀπό τή ζωή ἀλλά γιατί ἀποχωρώ ἀπό τή μάχη.»  Ανάμεσα σε όσα θίγει, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρων ως επίκαιρο, το κομμάτι που αναφέρεται ειδικά στην Ρωσία, καθότι προγινώσκει όσα τώρα εξελίσσονται στην πράξη.
Δεν είναι λοιπών το ότι δεν τα βλέπαμε, δεν είναι ότι δεν τα περιμέναμε , το χειρότερο δυστυχώς είναι ότι αδυνατούμε να τα αντιμετωπίσουμε.

Προς νέα συστήματα ολοκληρωτικής εξουσίας 

Από τον
Σαράντο Ι. Καργάκο*
Οσα συγκεντρώνει το 1/10 των κατοίκων της γης συγκεντρώνει τό 90% του υπολοίπου πληθυσμού. Ο μισός πληθυσμός της γης χρονίως υποσιτίζεται.

Ιστορικοί απόηχοι από την εν εξελίξει ρήξη μεταξύ των Ορθόδοξων πατριαρχείων Κωνσταντινούπολης-Μόσχας.

 Η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας για την ίδρυση Εξαρχίας Αφρικής:

Ἐν ὀνόματι τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ συνήχθημεν ἐν τῇ Μεγάλῃ Πόλει τῆς Ἀλεξανδρείας προσκλήσει τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πάπα καὶ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας καὶ πάσης Ἀφρικῆς κ.κ. Θεοδώρου Β΄  καὶ μετ’ αἰσθήματος εὐθύνης πρὸς τὸ ποίμνιόν της καὶ τὴν μακραίωνην ἱστορικὴν αὐτῆς Ἀποστολικὴν πορείαν, ἡ Ἱεραρχία τοῦ Παλαιφάτου καὶ Πρεσβυγενοῦς Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας,  κατόπιν συνεδριάσεως αὐτῆς, ἐξετασαμένης πολλαπλῶς καὶ πολυτρόπως τὰς κανονικὰς παραμέτρους τῆς ἀντικανονικῆς καὶ ἀντιεκκλησιαστικῆς εἰσπηδήσεως τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρωσσίας  πρὸς δημιουργίαν καινοφανῶν «ἐκκλησιαστικῶν μορφωμάτων ἐν Ἀφρικῇ», ἀνακοινώνει τὰ ἑξῆς

Κύθηρα και Αφροδίτη της Μήλου. H ξενιτεμένη θεά.

Εν είδει υπόκλισης στο κάλος της αρχαίας Ελληνίδας θεάς, αναδημοσιεύω εκτενή αποσπάσματα από δυο εξαιρετικά άρθρα αφιερωμένα στο χρονικό της εύρεσης και τις καταγεγραμμένες μαρτυρίες για την τύχη των χαμένων άνω άκρων του. Το ξενιτεμένο μαρμάρινο άγαλμα της θεάς Αφροδίτης εκτίθεται στο μουσείο του Λούβρου και θεωρείτε ένα από τα πλέων φημισμένα γλυπτά αριστουργήματα της ελληνιστικής τέχνης. Πρόκειται περί ενός ακόμη μεταξύ πολλών άλλων λεηλατημένου πολιτισμικού θησαυρού της χώρας.

Ζήτω τα Ελληνικά - Λατρεία για τη λέξη

“Ζήτω τα ελληνικά” – Ένας Ιταλός τα συγκρίνει με τα λατινικά και τα αποθεώνει

Δεληολάνης Δημήτρης

Μπορεί οι Έλληνες να μην έχουμε σε πολύ εκτίμηση την πανάρχαια γλώσσα μας, αλλά κάποιοι άλλοι την έχουν. Και μάλιστα όταν αυτοί οι άλλοι είναι κληρονόμοι μίας επίσης ιστορικής γλώσσας, όπως είναι τα λατινικά. Ο Ιταλός συγγραφέας Νικόλα Γκαρντίνι έγραψε βιβλίο με τίτλο “Viva il Greco” (“Ζήτω τα Ελληνικά”). Αντί για δικά μας λόγια παραθέτουμε τις δύο πρώτες σελίδες από την εισαγωγή του. Τα σχόλιά μας περιττεύουν. Ο Γκαρντίνι μας υπενθυμίζει ποιοι είμαστε στους χαλεπούς καιρούς μας.