Εντός εκτός και επί το ΑΥΤΟ

Έχουν μαζευτεί τόσα πολλά τελευταία, που πραγματικά δεν προλαβαίνω να καταλάβω από πού πρωτοέρχονται.

«Εντός εκτός και επί το ΑΥΤΟ » συμπεριλαμβανομένου, νεωτερικούς «συμπεριληπτικούς» όρους, των οποίων τα νοήματα, καθώς παραμένω χρήστης γλωσσικού μοντέλου παλιάς κοπής αδυνατώ να εννοήσω, μιας και δεν διαθέτω το κατάλληλο συγκινησιακό αισθητήριο για να πολύ καταλαβαίνω την εγκεκριμένη ορολογία που θα άρμοζε για όσους εκ των ''αναξιοπαθούντων'' συμπολιτών μας προσβάλλονται με το να προσφεύγουν στον Άγιο Παντελεήμονα.
Κι ούτε βέβαια είμαι διατεθειμένος να αναδιαμορφωθώ κατάλληλα, καθώς ούτε εκπληρώνω, αλλά μήτε επιθυμώ να αποκτήσω τις εύκαμπτες προδιαγραφές, ώστε να ενταχθώ στο ιδιόμορφο πλαίσιο που απαιτεί το κυρίαρχο πνεύμα επιβολής του ορθού λόγου.
Μιας καθόλα μίζερης κοινωνικής πραγματικότητας, που αναζητώντας λύσεις μέσα από τα αποδημητικά πλαίσια της λογική ορθότητας, καταφεύγει σε επιφανειακές επαλείψεις επώδυνων καταστάσεων με ανώδυνους χαρακτηρισμούς