Μυστικά διαστημικά χρονικά

Τότες που ακόμη κι ο νους αδυνατεί να αποδράσει από την χαώδη έκταση της ισοπεδωτικής ανεπάρκειας.
Αποκρίνομαι ειλικρινά σαν να απευθυνόμουν αποκλειστικά στον εαυτό μου, μιας και δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά αφού κάνα δυο φορές που επιχείρησα να ξεγελαστώ με κανένα αθώο ψεματάκι αμέσως αποκαλύφτηκα. Σοφίστηκα πάντως μια εναλλακτική την οποία σκέπτομαι να εφαρμόσω άμεσα, ευελπιστώντας αν μη τι άλλο τουλάχιστον να καταφέρω να αποδίδω κάπως πιο εύληπτα τις ψυχοφθόρες αφηγήσεις μου.
Στο εξής θα απευθύνομαι με μπόλικη δόση αυτοσαρκασμού, πειραματισμός που ετούτη τη φορά ευελπιστώ να λειτουργήσει ευεργετικά στην προσπάθεια να ξεπεράσω στην πράξη το δυσάρεστο συναίσθημα της αβάσταχτης ασημαντότητας.
Στην αρχή φυσικά κι έδειχνα διαφορετικός, απείχα πράγματι παρασάγγας από την απογοητευτική φιγούρα που όπως φαίνεται καταλήγω κατά την διάρκεια του μικρού μου περιπάτου, διαδρομή που έχει πια μετατραπεί σε μια βασανιστική πορεία καθώς οδεύω ανεπιστρεπτί προς την κοινωνική αφάνεια.
Κι ενόσω καθεύδω, επικαλούμαι απομεινάρια παρωχημένων ψευδαισθήσεων παραπεταμένα από μια άλλη κάλπικη εποχή, ''πολύτιμα κειμήλια πολιτικής παρακαταθήκης'', φούμαρα δηλαδή που ισχυρίζομαι ότι αξίζουν μόνο και μόνο για να απευθυνθώ ενώπιον σας, λες κι έχει κανείς άλλη ανάγκη μεγαλύτερη. πέρα από την ανάγκη μου να εκφράζω ανεκπλήρωτες φιλοδοξίες.
Εγκλωβισμένος προσπαθώ να ισορροπώ σε ένα ανώφελο πεδίο έχοντας αναγκαστικά δυο προοπτικές η να ζημιωθώ η να μην ζημιώσω, ως κατά συνθήκη φταίχτης της επικείμενης κατάρρευσης του κόσμου.
Υπέρμετρο βάρος ευθύνης, που συνειδητά αποποιούμαι, σύμφωνοι, παλεύω με όλες μου τις δυνάμεις, μα ως εδώ, «Αν δε σωθεί,…»* να πάει να γαμηθεί.
Να προσθέσω εδώ συλλογικά και παγκοσμιοποιημένα όπως αξίζει στους άπληστους βάρβαρους του συστηματοποιημένου τέρατος, που αδηφάγα κατασπαράζουν από άκρη σε άκρη ολάκερο τον πλανήτη.
Δεν λέω απλά ότι για όλα θα φταίνε πάντα μόνο οι ''άλλοι'', αλλά ακόμα κι αν υποτεθεί ότι κάπου υπάρχει μια εναλλακτική, το σίγουρο είναι ότι δεν επιλύονται προβλήματα μόνο με ευχολόγια και νουθεσίες.
Άντε το πολύ πολύ να καταφέρω να επουλώσω πρόχειρα καμία αυταπάτη, από εκείνες που ο Σαμαράκης χαρακτήριζε ως «προβληματισμούς πολυτελείας»

*Το γνωστό απόφθεγμα από την "ΑΣΚΗΤΗΚΗ" του Ν Καζαντζάκη
«Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.»