Ντοματοκουλτούρα

Ένα βήμα παραπέρα από τον πρωτοποριακό Andy Warhol φαίνεται ότι το πήγαν οι ενεργοί οικολόγοι με την ακτιβιστική παρέμβαση τους σε πίνακα του Βίνσεντ βαν Γκογκ που εκτίθεται στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου. Αφού δεν παρέμειναν απλά και μόνο στην επιφανειακή επίδειξη του κουτιού συσκευασίας όπως μας είχε συνηθίσει ο ανατρεπτικός! Αμερικανός καλλιτέχνης, αλλά το ''μετουσίωσαν'' σε τέχνη, πασαλείβοντας κυριολεκτικά το περιεχόμενο της κονσέρβας, πάνω στο ανεκτίμητο! αριστούργημα του Ολλανδού ζωγράφου.

Είναι ωστόσο να απορεί κανείς για την κατακραυγή που προκάλεσε αυτή η ενέργεια, δεικνύοντας ίσως το πόσο χαμηλό επίπεδο έχει περιέλθει η διαίσθηση των κριτικών έργων τέχνης. Ειδικά έπειτα από το αλλεπάλληλο κρεσέντο θριαμβικής αποδοχής άπειρων μεταμοντέρνων καλλιτεχνημάτων, ιδίως όποτε επρόκειτο περί κραυγαλέα αμφιλεγόμενων ''έργων'', όχι μόνον όπως τα προαναφερόμενα κονσερβοκούτια ντοματοπελτέ  αλλά ακόμα ουρητήρια. μονοχρωμίες. φαγωμένες μπανάνες , αυτοκαταστρεφόμενα έργα. κλπ, κλπ. Εντούτοις τώρα οι ειδικοί περί της εμπορευματοποίησης της μαζικής κουλτούρας, αποστασιοποιούνται διστάζοντας να αξιολογήσουν το ''καλλιτεχνικό'' αποτύπωμα μιας καθαρά συμβολικής, κι αβλαβούς (λόγο του προστατευτικού) παρέμβασης*. Τώρα αν μερικούς τους χαλάει το ότι αυτή η πράξη έγινε υπό ενδυματολογικό κώδικα που δεν είναι της αρεσκείας τους, και άλλα τέτοια άσχετα, καλλίτερα θα ήταν να σταθούν στον καθαυτό συμβολισμό του ''βανδαλισμού'', μήπως τυχόν και κάποια στιγμή συναισθανθούν για το τι πραγματικά αξίζει κατά ανάγκην να διαφυλάττομαι ως κοινωνία πρώτιστα, τα πανάκριβα ''λουλούδια'' του πίνακα ; η τα ταπεινά λουλούδια της φύσης;

*Παρεκτός κι αν ωστόσο κάποιος πολυεκατομμυριούχος διανοηθεί να επενδύσει στον λεκιασμένο από ντοματοπολτό υαλοπίνακα.