Σύνδρομο ποιητικής ασάφειας

Συνήθως συχνάζω στις σκέψεις μου,
στο ημίφως δυσπρόσιτων εσοχών του νου,
εκεί όπου καταφεύγουν έννοιες αφηρημένες,
ψηλαφιστά επιζητώ ,
αλληγορικά νοήματα
απρόθυμων προτάσεων.

Τα συμφραζόμενα των οποίων μουγκά παραθέτω,
με επιτηδευμένα κείμενα και εκφράσεις αμφίσημες
ως να απευθύνονταν σε έδρες περίοπτες,
είτε σε συστημικό κοινό περιωπής
συνυφασμένο με εκφάνσεις παρδαλότητας
και ριζοσπαστικά καπρίτσια ξεσαλωμένου κοκεταριάτου.

Ένδειξη ότι απεγνωσμένα
επιχειρώ κάποιου είδους εξωστρέφειας,
πέρα από της μύτης μου τα αχαρτογράφητα μέρη,
μα ωστόσο παύω να διανύω μακροσκελή κείμενα
προτού η αμετροέπεια καταλυτικά επέλθει.

Μίας προ αμνημονεύτων ετών,
χρόνων βολισμένων και δίσεκτων καιρών,
ηττημένης γλώσσας.
Ομιλούμενης πια σωστά μόνον επί αμοιβή
από τους καθ' ύλην αρμοδίους υπαλλήλους.